Osmi krstaški rat
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Osmi krstaški rat pokrenuo je 1270. godine francuski kralj Luj IX Sveti protiv Tunisa. Vrlo brzo po stupanju na afričko tle Luj umire od kuge sa rečju Jerusalim na usnama, a veći deo vojske poboljeva. Vođstvo preuzima njegov brat Karlo I Anžujski, koji nakon opsade grada Tunisa sklapa mirovni ugovor o slobodnoj trgovini i dozvolu naseljavanja i kretanja za monahe.
| Osmi krstaški rat | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Krstaških ratova | |||||||
 Smrt Luja IX tokom opsade Tunisa | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Francuska |
 Hafsidi | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Luj IX Karlo I Anžujski |
Muhamed I el Mustanšir | ||||||
Uvod uredi
Odlaskom francuskog kralja Luja i završetkom Sedmog krstaškog rata, Sveta zemlja je ponovo utonula u svoje unutrašnje razmirice. Nakon nasilne Ejbakove smrti egipatski presto nasledio je njegov maloletni sin Nur ad Din Ali (1257-1259). Njegov namesnik Al Muzafir Saif al Din Kuntuz ga je ubio nakon dve godine i preuzeo vlast. U to vreme padaju mongolski prodori Hulagu kana u muslimanske zemlje. Hulagua je pomagao i krstaški knez Antiohije Boemund IV. Mongoli zaumzimaju Bagdad, Alepo, Nablus, Gazu i Damask. Ova osvajanja zaustavljena su bitkom kod Ajn Džaluta (3. septembar 1260) u kojoj mamelučki komandant Bajbars nanosi poraz Mongolima. Potom Bajbars ubija i Kuntuza i preuzima egipatski presto.
Uzroci uredi
Bajbars je bio opsednut idejom da nastavi pohod na hrišćane koje je započeo Saladin. Nakon Hulaguove smrti za to su mu ostale slobodne ruke. Te iste (1265) godine Bajbars zauzima Arsuf, Cezareju i Monfort. Glavni Bajbarsovi udari došli su 1268. godine. Dana 16. maja osvojio je kneževinu Antiohiju (Pad Antiohije) čime je stavljena tačka na viševekovno postojanje ove krstaške države formirane još tokom Prvog krstaškog rata. Pad Antiohije naveo je Luja da ubrza pripreme za pokretanje novog pohoda.
Rat uredi
Osmi krstaški rat nije pratilo onakvo oduševljenje kao ranije. Kralja Luja su mnogi savetovali da se ne upušta u poduhvat koji nema nikakve šanse za uspeh. Ipak, kralj pokreće vojsku, ali ne u Svetu zemlju već u Tunis. Tamošnji sultan Muhamed I el Mustašir je krstašima ponudio novac kako ga ne bi napali. Krstaši novac primaju, ali ga ipak napadaju. Izvršavaju opsadu Tunisa. To im nije donelo sreću jer je Tunisom vladala kuga koja se proširila i na krstaše. Bajbars istovremeno pokreće armiju od 30.000 pešaka ka Tunisu. Jula 1270. njegovi brodovi stižu do Kartagine.
Kraj Osmog pohoda uredi
Dana 25. avgusta 1270. umire kralj Luj. Sada se njegova vojska našla u zaista teškoj situaciji. Karlo Anžujski, Lujev brat, uskoro stiže u Svetu zemlju i sklapa mir sa turskim bejom izvlačenji krstašku vojsku iz zarobljeništva. Armija engleskog kralja Henrija III pod vođstvom princa Edvarda koja je krenula u pomoć Lujevim krstašima vraća se u Englesku. Muslimani su u čast Luja IX podigli mali hram na mestu gde je umro. Lujevo telo se nije moglo preneti u Evropu zbog opasnosti od raspadanja. Zbog toga je raskuvano i odvojeno meso od kostiju. Kosti su potom stavljene u malu kutiju koja je sahranjena u Palermu. Tako je, ironično, kralj Luj Sveti, koji je iz Svete zemlje u Evropu doneo mnoštvo relikvija, i sam u nju vraćen kao relikvija.
Literatura uredi
- Fajfrić, Željko (2006). Istorija krstaških ratova. Sremska Mitrovica: Tabernakl. ISBN 978-86-85269-05-9.
