Papa Aleksandar IV

Papa Aleksandar IV (1199/1185 - 25. maj 1261. godine) bio je na čelu katoličke crkve od 12. decembra 1254. godine do smrti 1261. godine.

Aleksandar IV
Aleksandar IV
Lični podaci
Puno ime	Rinaldo od Đena
Datum rođenja	1199/1185.
Mesto rođenja	Đen, Sveto rimsko carstvo, Papska država
Datum smrti	25. maj 1261.
Mesto smrti	Viterbo, Sveto rimsko carstvo, Papska država
Narodnost	Italijan
Papa
Pontifikat	12. decemmbar 1254 — 25. maj 1261.
Prethodnik	Papa Inoćentije IV
Naslednik	Papa Urban IV
Grb Aleksandra IV

Rođen kao Rinaldo od Đena u Đenu (sada u okrug Rima), sa majčine strane bio je član porodice de Konti de Senji, grofovi Senje, poput pape Inoćentija III i pape Grigorija IX. Njegov stric Grigorije IX imenuje ga kardinal đakonom i zaštitnikom reda franjevaca osnovanog 1227. godine, bio je kamerlengo Svete rimske crkve od 1227. godine sve do 1231. godine kao i biskup u Ostiji 1231. godine (ili 1232. godine). Postaje predsedavajući kolegije kardinala 1244. godine (ili 1240. godine). Po smrti pape Inoćentija IV 1254. godine izabran je za papu u Napulju 12. decembra 1254. godine.

Aleksandar IV nasleđuje Innoćentja IV kao zaštitnik Konradina, poslednjeg Hoenštaufena, obećavši mu zaštitu, ali već za manje od dve nedelje urotio se protiv njega i žestoko protiveći se Konradinovom stricu Manfredu, Aleksandar IV preti ekskomunikacijom i izolacijom Manfredove stranke ali bez efekta. Neuspeva da pridobije kraljeve Engleske i Norveške u krstaškom ratu protiv Hoenštaufenaca. Sam Rim postaje suviše gibelinski za papu, koji se povlači u Viterbo, gde je i umro 1261. godine. Sahranjen je u katedrali Viterbo, ali mu je grob uništen tokom renoviranja u šesnaestom veku.

Aleksandrov pontifikat obeležen je naporima da se ponovo postigne jedinstvo istočnu pravoslavnu crkavu sa katoličkom crkvom, osnivanjem inkvizicije u Francuskoj, uslugama prema redu prosjaka (monaški red), kao i po pokušaju da organizuje krstaški rat protiv Tatara posle drugog napada na Poljsku 1259. godine.

Neposredno pred svoju smrt, Inoćentije IV daje Siciliju, Edmundu, drugom sinu engleskog kralja Henrija III. Aleksandar potvrđuje donaciju 1255. godine, u zamenu za 2.000 unci zlata godišnje, službu 300 vitezova na tri meseca, kada je potrebno, i 135.541 maraka da nadoknadi papi za novac utrošen u pokušaju da zbaci Manfreda od Sicilije. Henrijevi neuspeli pokušaji da ubedi svoje podanike da plate porez kojim treba da ispuni zahteve Aleksandara bili su jedan od faktora u sukobu između kralja i parlamenta koji je kulminirao u drugom građanskom ratu. Dana 12. aprila 1261. godine, neposredno pred smrt, Aleksandar izdaje papsku bulu za kralja Henrija, oslobodivši ga zakletvi iz Oksfordske odredbe (smatra se prvim engleskim ustavom).

Literatura

• Maddicott, J. R. (2010). The Origins of the English Parliament, 924-1327. Oxford University Press. str. 235. ISBN 9780199585502. 
• Richard, Jean (1999). The Crusades, c. 1071-c. 1291. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-62566-1. 
• Harding, Alan (1993). England in the Thirteenth Century. Cambridge University Press. str. 290. 
• Ovaj članak uključuje tekst iz publikacije koja je sada u javnom vlasništvu: Chisholm, Hugh, ur. (1911). Encyclopædia Britannica (na jeziku: engleski) (11 izd.). Cambridge University Press.