Papa Martin IV
Ovaj članak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. Problem: Dodavanje vikiveza, prebacivanje u perfekat. |
Papa Martin IV (1210-1285), bio je poglavar Rimokatoličke crkve (1281 — 28. mart 1285).[1][2]
| Papa Martin IV | |
|---|---|
 Papa Martin IV | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Simon de Brie |
| Datum rođenja | oko 1210. |
| Mesto rođenja | Dvorac Monpersjer u Turenu, Kraljevstvo Francuska |
| Datum smrti | 28. mart 1285. |
| Mesto smrti | Peruđa, Papska država |
| Narodnost | Francuz |
| Papa | |
| Pontifikat | 22. februar 1281. — 28. mart 1285. |
| Prethodnik | Papa Nikola III |
| Naslednik | Papa Honorije IV |
 detalji | |
Mladost
urediKratko vreme je bio sveštenik u Ruanu, nakon čega je postao blagajnik u crkvi Svetog Martina u Turu. Godine 1260. postao je kancelar Francuske monarhije, a u decembru 1262. godine imenovan je kardinala u crkvi Svete Sesilije. Bio je papski izaslanik u Francuskoj (1261—1268) kada je papstvo nudilo Karlu I, grofu Anžuja, titulu kralja Sicilije. (1271—1278) bio je često slan u Francusku da zaustavi zloupotrebu crkvenih položaja. Pored toga Martin je često održavao crkvene sabore da bi reformisao crkvu, od kojih je najveći bio sabor u Buržu u septembru 1276. godine.[3]
Pontifikat
urediTek šest meseci posle smrti pape Nikole III je, u Viterbou 22. februara 1281. godine, jednoglasno izabran za papu. Nije mogao doći u Rim jer su stanovnici papske države mrzeli francuske pape, a nije mogao da ostane ni u Viterbou, pa je morao da napusti Papsku državu i ode u Orvijeto gde je krunisan 23. marta. Simon je tada uzeo ime Martin IV, jer je pape Marina I i Marina II, greškom brojao kao Martina II i Martina III. Novi papa je potom smenio sedam kardinala.
Iako vešt i pobožan Martin je bio pod uticajem Karla Anžujskog, koga je imenovao za rimskog senatora. Martin je pored toga bio i Karlov saveznik i pomoćnik u operacijama po Albaniji i Epiru u pokušaju da se obnovi Latinsko carstvo. Tako je poništio crkvenu uniju u Lionu potpisanu 1274. godine. Pored toga anatemisao je vizantijskog cara.[4]
Te napade prekinula je, 1282. godine, pobuna protiv Karlove vlasti na Siciliji nazvana Sicilijanskom večernjom. To je iskoristio kralj Aragona, Pere III i pokorio Siciliju. Martin je ekskomunicirao aragonskog kralja i propovedao krstaški rat protiv njega što je 1284. godine dovelo do aragonsko-francuskog rata poznatog kao Aragonski krstaški rat, a za novog kralja Aragona proglašen je sin francuskog kralja Filipa III Hrabrog, Šarl Valoa. u tom ratu je Filip imao teških muka da zauzme Đironu.[5]
Martin nije dočekao pad Đirone u aprilu 1285. godine, nego je umro već 28. marta 1285. godine. Od sedam novih kardinala koje je doveo na taj položaj nasledio ga je kardinal Honorije IV.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ „Martin IV pope”. Britannica. Pristupljeno 27. 1. 2021.(jezik: engleski)
- ^ „Pope Martin IV”. British Museum. Pristupljeno 27. 1. 2021.(jezik: engleski)
- ^ „Martin IV, Pope”. Oxford Reference (online izd.). Oxford University Press. (Subscription or UK public library membership required.)(jezik: engleski)
- ^ „Pope Martin IV”. New Advent. Pristupljeno 27. 1. 2021.(jezik: engleski)
- ^ „Martin IV, Pope”. Encyclopedia. Pristupljeno 27. 1. 2021.(jezik: engleski)
