Википедија

Pozorište u Epidauru

Pozorište u Epidauru (engl. Ancient Theatre of Epidaurus) je pozorište u grčkom gradu Epidauru, koji se nalazi na jugoistočnom kraju svetilišta posvećenog starogrčkom Bogu medicine, Asklepiju. Izgrađen je u blizini Ligouria i pripada opštini Epidaur. Smatra se najsavršenijim starogrčkim pozorištem s obzirom na akustiku i estetiku.[1] Pozorište je kao deo veće celine od izuzetnog istorijskog značaja od 1988. godine pod zaštitom UNESKA.[2]

Pozorište u Epidauru
LokacijaEpidaur
 Grčka
TipMesto izvođenja
Otvoreno4. vek p. n. e.
Period aktivnosti4. vek pre nove ere — danas

Istorija uredi

Prema Pausaniju, antičko pozorište sagrađeno je krajem 4. veka pre nove ere[3] arhitekturom Polikleta.[4] Pausanije hvali pozorište zbog njegove simetrije i lepote.[5] Maksimalni kapacitet gledalaca je od 13.000 do 14.000. Pozorište je posvećeno muzici, pevanju i dramskim igrama koje su bile u čast Asklepiju. Takođe je korišćen kao sredstvo za lečenje pacijenata, jer je postojalo uverenje da posmatranje dramatičnih predstava ima pozitivne efekte na mentalno i fizičko zdravlje.

Danas pozorište privlači veliki broj grčkih i stranih posetilaca i koristi se za izvođenje antičkih dramskih predstava.[6] Prva moderna predstava izvedena u pozorištu bila je Sofoklova tragedija Elektra, 1938. godine, u glavnoj ulozi Katina Paksina.[7]

Predstave su obustavljene zbog Drugog svetskog rata. U okviru organizovanog festivala, počele su ponovo 1954. Godine 1955. osnovane su kao godišnji događaj za predstavljanje antičke drame. Festival Epidaur se nastavlja i danas. Održava se u letnjim mesecima.

Pozorište se sporadično koristi za organizovanje velikih muzičkih događaja. U okviru festivala Epidaur pojavili su se poznati grčki i strani glumci, uključujući grčku opersku pevačicu Mariju Kalas, koja je izvela Normu 1960. godine.

Karakteristike uredi

 
Panorama - Pozorište Epidaur

Pozorište zadrži karakterističnu helenističku strukturu koji ima auditorijum i orkestar. Za vreme rimskog carstva, ovo pozorište (za razliku od mnogih grčkih pozorišta) nije pretrpelo nikakve promene.

Pozorište je građeno u dve faze[8]: prva krajem 4, a druga sredinom 2. veka pre nove ere.

Auditorijum je podeljen na dva nejednaka dela, donje i gornje pozorište, koji su odvojeni horizontalnim hodnikom kojim se kreću gledaoci (širina 1,82 m). Donji deo pozorišta za auditorijum podeljen je na dvanaest delova, dok je gornji deo podeljen na dvadeset dva dela. Donji redovi gornjeg i donjeg auditorijuma su mesta koja su rezervisana za ugledne ljude. Dizajn auditorijuma je jedinstven i zasnovan je na tri centra. Zahvaljujući ovom posebnom dizajnu, arhitekte su postigle i optimalnu akustiku i otvor za bolje gledanje. Čak i do najviših redova sedišta koja se nalaze na 60 metara visine jasno dopiru zvukovi i glasovi iz najnižeg centralnog dela.[9]

Kružni orkestar, prečnika 20 m, predstavlja središte pozorišta. U sredini je kružna kamena ploča, osnova oltara ili timijana. Orkestar je okružen posebnim podzemnim odvodnim cevovodom širine 1,99 m, koji se naziva euripos.

Izgled scene (koji je delimično sačuvan danas) potiče još iz helenističkog perioda i sastoji se od proscenijuma.

Iskopine uredi

Prvo sistematsko iskopavanje pozorišta počelo je 1881. godine od arheološkog društva[10] i sačuvan je u vrlo dobrom stanju zahvaljujući restauracijama Kavadiasa (1907),[11] Orlandosa (1954—1963) i odbora za očuvanje spomenika Epidaura[12] (od 1988 do 2016).

Galerija uredi

Reference uredi

  1. ^ Vassilantonopoulos, Stamis; Hatziantoniou, Panagiotis; Tatlas, Nicolas-Alexander; Zakynthinos, Tilemachos; Skarlatos, Dimitrios; Mourjopoulos, John N. (septembar 2011). „Measurements and analysis of the acoustics of the ancient theatre of Epidaurus” (PDF). The Acoustics of Ancient Theatres Conference. Pristupljeno 27. 3. 2020. 
  2. ^ UNESCO
  3. ^ According to the explanation text in front of the Theatre.
  4. ^ Βικιθήκη Παυσανία Ελλάδος περιήγησις/Κορινθιακά Ἐπιδαυρίοις δέ ἐστι θέατρον ἐν τῷ ἱερῷ μάλιστα ἐμοὶ δοκεῖν θέας ἄξιον: τὰ μὲν γὰρ Ῥωμαίων πολὺ δή τι [καὶ] ὑπερῆρε τῶν πανταχοῦ τῷ κόσμῳ, μεγέθει δὲ Ἀρκάδων τὸ ἐν Μεγάλῃ πόλει: ἁρμονίας δὲ ἢ κάλλους ἕνεκα ἀρχιτέκτων ποῖος ἐς ἅμιλλαν Πολυκλείτῳ γένοιτ' ἂν ἀξιόχρεως; Πολύκλειτος γὰρ καὶ θέατρον τοῦτο καὶ οἴκημα τὸ περιφερὲς ὁ ποιήσας ἦν
  5. ^ Παπαχατζής, Νικόλαος (1989). Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις βιβλίο 2ο ΛΑΚΩΝΙΚΑ. Αθήνα. 
  6. ^ Γώγος Σάββας, Γεωργουσόπουλος Κωνσταντίνος – Ομάδα Θεατρολόγων, Σάββας, Κωνσταντίνος (2004). ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ: το Αρχαίο Θέατρο και οι Παραστάσεις. Αθήνα: ΜΙΛΗΤΟΣ. str. 452. ISBN 978-960-8460-46-1. 
  7. ^ „Ιστορία του Φεστιβάλ Επιδαύρου”. Arhivirano iz originala 28. 3. 2015. g. Pristupljeno 27. 3. 2020. 
  8. ^ Von Gerkan, Müller -Wiener, Armin, Wiener (1961). Das Theater von Epidaurus. Stuttgart. 
  9. ^ Arheološka nalazišta Grčke
  10. ^ Καββαδίας, Παναγής (2006). Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου (Επανέκδοση του έργου: Το Ιερόν του Ασκληπιού εν Επιδαύρω και η θεραπεία των ασθενών). Αθήνα. 
  11. ^ Μπολέτης, Κωνσταντίνος (2002). «Ιστορικό των νεότερων επεμβάσεων στο θέατρο του Ασκληπιείου Επιδαύρου και στον ευρύτερο χώρο του έως το 1989»,. Αθήνα: Αρχαιολογικό Δελτίο, Ανάτυπο, Μέρος Α΄: Μελέτες, Τόμος 57. 
  12. ^ Ομάδα Εργασίας για τη συντήρηση των μνημείων Επιδαύρου, Ο.Ε.Σ.Μ.Ε. (1999). Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου: η έδρα του θεού γιατρού της αρχαιότητα, η συντήρηση των μνημείων του. Πελοπόννησος: Περιφέρεια Πελοποννήσου. str. 95. 

Dalje čitanje uredi

  • Defrasse A. and Lechat H., Epidaure: restauration et description des principaux monuments d u sanctuaire d’Asclépios, 'Paris, '1895
  • Γώγος Σ., Γεωργουσόπουλος Κ. – Ομάδα Θεατρολόγων, «ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ: το Αρχαίο Θέατρο και οι Παραστάσεις», Αθήνα 2004
  • A. von Gerkan, W. Müller-Wiener, Das Theater von Epidaurus, Stuttgart 1961
  • Καββαδίας Π., Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου Επανέκδοση του έργου Το Ιερόν του Ασκληπιού εν Επιδαύρω και η θεραπεία των ασθενών (Αθήνα 1900)
  • Καζολιάς Ε., Μελέτη προστασίας, συντήρησης και αποκατάστασης του σκηνικού οικοδομήματος του αρχαίου θεάτρου Επιδαύρου, α΄φάση: άμεσα μέτρα προστασίας και αποκατάστασης των ευπαθών τμημάτων. Επίδαυρος 2010
  • Β. Λαμπρινουδάκης, Ε. Καζολιάς, Μ. Σοφικίτου, Το πρόγραμμα έρευνας, αποκατάστασης και ανάδειξης του αρχαίου θεάτρου Ασκληπιείου Επιδαύρου, εισήγηση στο Διεθνές Συνέδριο «Το αρχαιολογικό έργο στην Πελοπόννησο», Τρίπολη, 7-11 Νοεμβρίου 2012.
  • Μπολέτης Κ., Ιστορικό των νεότερων επεμβάσεων στο θέατρο του Ασκληπιείου Επιδαύρου και στον ευρύτερο χώρο του έως το 1989, Αρχαιολογικό, Δελτίο,Ανάτυπο, Μέρος Α΄: Μελέτες, Τόμος 57, 2002
  • Ομάδα Εργασίας για τη συντήρηση των μνημείων Επιδαύρου, Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου: η έδρα του θεού γιατρού της αρχαιότητα, η συντήρηση των μνημείων του, Περιφέρεια Πελοποννήσου, 1999
  • Παπαχατζής Νικ. Δ. Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις, βιβλίο 2ο: ΛΑΚΩΝΙΚΑ, Μετάφραση, Αθήνα, 1989

Spoljašnje veze uredi

 
Pozorište u Epidauru na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Позориште_у_Епидауру&oldid=26203188”