Polinežanski jezici
Polinežanski jezici su porodica jezika, koja predstavlja jednu od dve osnovne grane istočnofidžijsko-polinežanskih jezika. U upotrebi su u Polineziji i spoljnim polinežanskim ostrvima, koja se nalaze u delovima Mikronezije i Melanezije.
| Polinežanski | |
|---|---|
| Geografska rasprostranjenost | Polinezija i delovi Mikronezije i Melanezije |
| Jezička klasifikacija | Austronežanski |
| Podpodela | |
| Glotolog | poly1242[1] |
 Polinežanski i istočnofidžijski jezici
(na mapi nije prikazan: rapanujski) | |
Postoji oko 40 polinežanskih jezika. Najznačajniji su tahićanski, samoanski, tonganski, maorski i havajski jezik. Zbog činjenice da su ostrva Polinezije naseljena relativno skoro i zbog toga što je unutrašnja jezička diversifikacija započela tek pre 2.000 godina, polinežanski jezici su zadržali veliki broj zajedničkih odlika. Na mnogim ostrvima postoji veliki broj sličnih reči.
Klasifikacija uredi
Polinežanski jezici se svrstavaju u dve grane, tonganske i sržnopolinežanske jezike. Tonganski, nijuafoujski i nijujski čine tongansku granu, dok su svi ostali deo sržnopolinežanske grane.[2]
- Tongijski jezici
- Sržnopolinežanski jezički kompleks
- Futunski jezici:
- Vališki ili istočnouvejski, fakauvejski (ostrvo Valis ili Uvea, država Valis i Futuna)
- Futunski ili istočnofutunski, fakafutunski (ostrvo Futuna, država Valis i Futuna)
- Fagauvejski ili zapadnouvejski (novokaledonijsko ostrvo Uvea)
- Futunsko-anivski ili zapadnofutunski (vanuatska ostrva Futuna i Aniva)
- Pukapučki (severno Kukovo ostrvo Pukapuka)
- Renelskobelonski ili avaički jezik (na Solomonovim ostrvima Belona i Renel)
- Tikopijski (na Solomonovom ostrvu Tikopija)
- Melsko-filanski ili melsko-ifarski (na ostrvcima Mele i Ifira nedaleko od obale većeg vanuatskog ostrva Efate)
- Emaejski (vanuatsko ostrvo Emae)
- Anutski (vanuatsko ostrvo Anuta)
- Eliški jezici
- Samoanski jezici
- Eliško–spoljni jezici
- Tuvaluanski
- Nukuorojski (mikronežanski atol Nukuoro)
- Kapingamarangijski (mikronežanski atol Kapingamarangi)
- Nukurijski (ostrvlje Nukurija na istoku Papue Nove Gvineje),[3]
- Takujski (atol Takuu na istoku Papue Nove Gvineje)
- Nukumanujski (atol Nukumanu na istoku Papue Nove Gvineje)
- Ontonško-džavanski (Solomonski atol Ontong Džava)
- Sikajanski (Solomonski atol Sikajana)
- Pilenski ili vaeakaujsko-taumakojski (Solomonsko ostrvlje Rif i ostrvo Taumako)
- Istočnopolinežanski jezici
- Rapanujski (Uskršnje ostrvo)
- Srednjoistočnopolinežanski jezici
- Markiski jezici
- Markisko-mangarevski jezici
- Markiski (francuskopolinežansko ostrvlje Markiska Ostrva)
- Mangarevski (francuskopolinežanska ostrva Gambje)
- Havajski (američka država Havaji)
- Markisko-mangarevski jezici
- Tahićanski jezici
- Tahićanski (Društvena Ostrva u Francuskoj Polineziji)
- Tubuajski ili australski (Australska Ostrva i Društvena Ostrva u Francuskoj Polineziji)
- Rapski (ostrvo Rapa Iti u Francuskoj Polineziji)
- Tuamotujski (francuskopolinežansko ostrvlje Tuamotu)
- Raratonški ili maorski Kukovih Ostrva (Kukova Ostrva)
- Rakahanško-manihikijski (ostrva Rakahanga i Manihiki na severu Kukovih Ostrva)
- Tongarevski ili penrinski (atol Tongareva na severu Kukovih Ostrva)
- Maorsko-moriorski jezici
- Markiski jezici
- Futunski jezici:
Reference uredi
- ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Polynesian”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ^ Lynch, John; Malcolm Ross; Terry Crowley (2002). The Oceanic languages. Richmond, Surrey: Curzon. ISBN 978-0-7007-1128-4. OCLC 48929366.
- ^ Marck, Jeff (2000), Topics in Polynesian languages and culture history. Canberra: Pacific Linguistics
