Портал:Crna Gora/Izabrani članak 7
Kuči su jedno od brđanskih plemena, nastanjenih u kasnijoj Zetskoj nahiji u okviru Knjaževine Crne Gore. Kao Brđane ih spominje i vladika Cetinja i Skenderije — Visarion Borilović Bajica, 10. decembra 1678. godine u pismu mletačkom providuru Dalmacije i Arbanije, Jerolimu Korneru. Naziv plemena najvjerovatnije potiče iz slovenskih jezika. „Kuči“ na ruskom jeziku znači „gomile“, dok u srpskom postoji riječ „skučeni“, za šta se smatra da možda ukazuje na brojnost plemena u prošlosti, kao i na porijeklo njegovog imena. Prema nekim tumačenjima, ime plemena potiče od albanske riječi „kuq“ — „crven“, ali je prema drugim izvorima, takvo tumačenje porijekla imena pogrešno, jer se albanska riječ „kuq“ izgovara kao „kuć“, a u vrijeme formiranja plemena dolaskom Srba zatečeni su samo ilirski i vlaški narodi. Istraživanjem njihovih običaja i načina života se bavio početkom 20. vijeka Stevan Dučić.
Starosjedioci kučkih oblasti su se uglavnom bavili stočarstvom i živjeli polunomadskim načinom života. Borbe za bogate planinske pašnjake, omogućile su brojnijem i jačem stanovništvu opstanak na tim prostorima, pa je doseljavanje novog stanovništva često imalo za posljedicu istiskivanje i iseljavanje starosjedooca.
Među prvim istorijskim podacima u nastojanju plemena Kuča da sačuvaju svoju pravoslavnu vjeru je ugovor iz septembra 1455. godine, napravljen između gornjozetskih poglavara (među kojima i kučkih) i Mletačke republike, u kojem se zahtijeva da nijedan latinski biskup ili svještenik ne može biti poglavar njihovih crkvi, već samo svještenstvo pravoslavne vere. U kasnijem periodu, pod uticajem starih Kuča, glavni dio plemena je odbio da bude poarbanašen, pokatoličen ili islamizovan. Prelaskom (ili povratkom) vojvode Lala Drekalova u pravoslavnu vjeroispovest i čuvanjem iste kroz vrijeme turske vlasti, taj proces je dobio trajno istorijsko utemeljenje.
Nakon što su Turci zauzeli Skadar i Zetsku ravnicu 1479. godine, nastali su novi politički, ekonomski i poreski uslovi koji su uslovili stanovništvo najpre katunskih nahija na čvršće ujedinjenje i jačanje međusobnih saveza kroz plemenske zajednice. Te zajednice, kao manje samoodbrambene državice štitile su svoja dobra i članove. Unutar plemena razvijala se patrijarhalna kultura i poseban način života. Ubrzo po turskoj okupaciji nastali su i prvi od 38 velikih i bezbroj manjih oružanih sukoba koje su Kuči vodili, ili kao saveznici Crne Gore i okolnih plemena ili u direktnoj odbrani svog plemena. Zbog osornosti i hrabrosti koja je snažila i druge djelove regiona koji je bio pod turskom vlašću, Osmanlije su u tri velike pohare Kuča pokušali da ih fizički istrijebe: 1455, 1774. i 1862]]. godine. Iz istih razloga, fizičko istrebljenje Kuča i roda Drekalovića naredio je knjaz Danilo, 28. juna 1855. godine. Na isti dan godinu dana kasnije vojvoda Mirko je poveo vojsku na drugu crnogorsku poharu Kuča koja je po obimu, žrtvama, pljački, paljevinama i zločinu nadmašila sve pohare koje su učinile Osmanlije.