Juna 1915. godine je u Nišu postavljena prva radio-telegrafska stanica, sa snagom od 10 KW, kojom se održavala veza između srpske vlade i Vrhovne komande. Posle upada bugarske vojske iz pravca Pirota, i usled nadiranja austrougarske vojske, stanica je demontirana i premeštena u Kosovsku Mitrovicu. Oktobra 1915. godine, zbog povlačenja srpske vojske, stanica je uništena kako ne bi pala u ruke neprijatelju. [1]

Jula 1923. godine, Kraljevina Jugoslavija donela je pravilnik kojim se uvodi radio-pretplata i obaveza prijavljivanja radio-prijemnika. Septembra 1924. godine, u radio-telegrafskom centru u Rakovici kod Beograda, uspešno je obavljen probni radio-prenos koncerta. 1. oktobra 1924. godine, Radio Beograd je zvanično počeo muzički i govorni program da odašilje u etar. Prva emisija bio je, zapravo, prenos koncerta koji su izveli članovi Beogradske opere.[1]

Zahvaljujući malom broju popunjenih talasnih dužina, program Radio Beograda je uskoro preko dana mogao da se čuje u čitavoj Kraljevini Jugoslaviji, a noću je dosezao i do slušalaca u inostranstvu.[1]

Radio Beograd se oglasio istog dana kada i Radio Beč, a pre Radija Moskva, Radija Tokio, Radija Peking i radio-stanica u Mađarskoj, Poljskoj i Rumuniji.[1]

Od 24. marta 1929, Radio Beograd počinje sa redovnim emitovanjem svog programa iz zgrade Srpske Akademije Nauka. Kasnije se javlja i Kratkotalasna stanica Beograd, koja je emitovala iz zgrade tadašnjeg Ministarstva Šuma i Ruda (sada Ministarstvo spoljnih poslova).

Drugi svetski rat će prekinuti emitovanje državnog radio-programa u Beogradu. Za vreme rata, u Beogradu radi nemačka radio-stanica, koja je davala i program na srpskom jeziku. Nastavak sadašnjeg Radio Beograda je usledio posle oslobođenja, 10. novembra 1944. Taj dan je ujedno i dan Radio televizije Beograd, koji je preuzela i Radio televizija Srbije.

Radio stanice u Srbiji

uredi

Apatin

uredi

Bačka Palanka

uredi

Bačka Topola

uredi

Bački Petrovac

uredi

Bela Crkva

uredi

Bela Palanka

uredi

Beograd

uredi

Bečej

uredi

Valjevo

uredi

Veternik

uredi

Vlasotince

uredi

Vranje

uredi

Vrbas

uredi

Vršac

uredi

Despotovac

uredi

Zrenjanin

uredi

Kanjiža

uredi

Kikinda

uredi

Kisač

uredi

Kovin

uredi

Kragujevac

uredi

Kruševac

uredi

Leskovac

uredi

Novi Crnja

uredi

Novi Sad

uredi

Odžaci

uredi

Pančevo

uredi

Pljevlja

uredi

Požarevac

uredi

Priština

uredi

Senta

uredi

Smederevo

uredi

Sombor

uredi

Stara Pazova

uredi

Subotica

uredi

Srbobran

uredi

Temerin

uredi

Futog

uredi

Čoka

uredi

Ćuprija

uredi

Šabac

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b v g Milivoje Pavlović, 2004.

Literatura

uredi

Spoljašnje veze

uredi