Radoslav Pajković
Radoslav Pajković (Pešca, 13. avgust 1940. — Beograd, 16. avgust 2018) bio je jugoslovenski književnik.
| Radoslav Pajković | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Nadimak | Lalo |
| Datum rođenja | 13. avgust 1940. |
| Mesto rođenja | Pešca, Crna Gora |
| Datum smrti | 16. avgust 2018. (78 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Biografija uredi
Osnovnu školu završio je u selu Lužac nadomak Berana, a gimnaziju „Panto Mališić“ u Beranama. Diplomirao je jugoslovensku i svetsku književnost, i apsolvirao postdiplomske studije (teorija književnosti) na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu i upisivao studije estetike. Još u gimnaziji, 1954. godine, počinje aktivno da se bavi književnošću, prozom, esejistikom i poezijom. Autor je 154 bibliografske jedinice. Član je Saveza pisaca SFR Jugoslavije od 1964. godine.[1]
Opus Radoslava Pajkovića sadrži više romana, desetak knjiga poezije, veliki broj knjiga pripovedaka, više tomova književnih rasprava, knjiga eseja, zapisa, putopisa, narodnih umotvorina, knjiga za najmlađe, rečnika simbola i drugih književnih žanrova, antologija, od kojih poseban pomen zaslužuje „Limopis“, u kojoj je sabrao pesme i prozne zapise o Limu, reci koja protiče kroz Crnu Goru, Srbiju i Bosnu i Hercegovinu.
Književni hroničar lista „Politika“ Zoran Radisavljević, tim povodom je zapisao:
„Juče je, takođe, predstavljen i komplet sabranih dela Radoslava Pajkovića (1940), diplomate (trenutno je u Moskvi) i pisca, u 39 knjiga, na oko 13 hiljada stranica. U ovom impozantnom opusu nalazi se desetak pesničkih knjiga, više zbirki pripovedaka, niska romana, eseja, zapisa, putopisa, narodnih umotvorina, knjiga za decu… Nema žanra u kome se Pajković nije ogledao. U njegovoj književnoj radionici na objavljivanje čeka još dvadesetak naslova. Dela Radoslava Pajkovića objavili su „Narodna knjiga“ i „Narodno delo“ iz Beograda i „Stupovi“ iz Andrijevice („Politika“, sreda, 12. april 2000). Preveo je dela više književnika sa ruskog i ukrajinskog jezika. U zasebnim knjigama objavio je prevode dela Antona Čehova, Andreja Platonova, Vladimira Majakovskog, Nazima Hikmeta, Arkadija Kulešova, Dmitra Pavličkog, Borisa Olijnika i drugih. Zastupljen je u antologijama i čitankama. Pripovetke su mu prevođene na nemački, češki, ukrajinski i beloruski jezik. Dobio je više priznanja za književni rad.”
Bavio se profesionalno diplomatijom (SSIP SFRJ, MIP SRJ) od 1964. godine do odlaska u penziju 2002. godine. Bio je konzul u generalnom konzulatu SFR Jugoslavije u SSSR-u (Kijev, 1974–1977), politički savetnik u ambasadi SFR Jugoslavije u SSSR-u (Moskva, 1983–1988), opunomoćeni ministar–savetnik u ambasadi SR Jugoslavije u Ruskoj Federaciji (Moskva, 1997-2000).[2] Diplomatsku karijeru je okončao u rangu ambasadora.[1] Porodica je donirala sabrana dela Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.[traži se izvor]
Preminuo u Beogradu 16. avgusta 2018. godine u 78. godini. Sahranjen u selu Lužac, u Beranama, u Crnoj Gori.[3]
Reference uredi
- ^ a b „Portal Analitika - najvažnije vijesti iz Crne Gore i svijeta”. Portal Analitika. Pristupljeno 2022-05-19.
- ^ „Kestenovi kijevski”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-05-19.
- ^ „RADOSLAV LALO PAJKOVIĆ”. Umrli.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-05-19.
