Radoje Jovanović
Radoje Jovanović (Komani, Podgorica, 1916 – Komani, 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| radoje jovanović | |
|---|---|
 Radoje Jovanović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1916. |
| Mesto rođenja | Komani, Podgorica, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 5. januar 1943. (26/27 god.) |
| Mesto smrti | Komani, ND Crna Gora |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1940. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 10. jula 1953. |
Biografija uredi
Rodio se u Komanima, Podgorica 1916. godine u seljačkoj porodici. Nakon Prvog svetskog rata sa porodicom se doselio u Podgoricu gde završio osnovnu školu i naučio štamparski zanat. Član SKOJ-a je postao 1936. godine, a KPJ 1940. godine. Bio je učesnik poznate demonstracije na Belvederu na Cetinju 1936. godine. Kao grafički radnik isticao se u štampanju i rasturanju „Glasa Crne Gore” koji je izdavao pokrajinski komitet Komunističke partije Jugoslavije u tri broja.[1]
Kada je izbio Ustanak u Crnoj Gori pridružio se Podgoričkoj ustaničkoj četi koja je formirana 18. jula. Sa njom je učestvovao u borbi na Veljem Brdu i drugim borbama u podgoričkom srezu. Kao borac Zetskog partizanskog odreda učestvovao je u Pljevaljskoj bici 1. decembra 1941. godine. Posle bitke ostao je na severu Crne Gore u sastav 1. crnogorskog kombinovanog bataljona Crnogorsko−sandžačkog NOP odreda. U njemu je ostao sve do rasformiranja u martu 1942. godine. Istakao se u svim borbama kao bombaš.[2]
Kada su se partizanske snage pod pritiskom neprijatelja povukli u Bosnu, Radoje je bio jedan od nekoliko stotina boraca koji je ostao na terenu u Crnoj Gori. Pošto su uslovi za ilegalni rad u Podgorici bili nemogući, povukao se u Komane gde su živeli njegovi rođaci. Komani su bili u sastavu OK KPJ Cetinje, tj Međuopštinskog komiteta KPJ. Na ilegalnom radu se zadržao malo više od dve godine. Neprijatelji su mu najzad ušli u trag 5. januara 1943. godine. Njega i jednog druga je opkolio četnički bataljon koji ih je pozvao da se predaju. Obojica su odlučila da pruže otpor, međutim prvo je upucan njegov drug a zatim je i Radoje ranjen. Nastavio je da se bori, a kada je potrošio municiju, kako ne bi pao u ruke neprijatelju aktivirao je bombu i sebi oduzeo život.[2]
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 10. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference uredi
- ^ Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 344−345.
- ^ a b v Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 345.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
