Sluzokoža ili sluznica (lat. mucosa) je naziv za tkivo koje oblaže unutrašnjost pojedinih organa i telesnih šupljina (usna i nosna duplja, ždrelo, jednjak, želudac, tanko i debelo crevo, mokraćovod, mokraćna bešika, mokraćna cev, dušnik, bronhije itd). Uglavnom je endodermalnog porekla i uključena je u procese sekrecije i apsorpcije.

Građa zida jednjaka:
e - mišićni list,
f - krzno,
g - epitelni list.

Sluzokoža predstavlja morfofunkcionalno jedinstvo epitela i rastresitog vezivnog tkiva,[1] odnosno izgrađena je najčešće od epitelnog lista (lat. lamina epithelialis) i krzna (lat. lamina propria), mada mogu biti prisutni i mišićni (lat. lamina muscularis) i elastični list (lat. lamina elastica).[2]

Postoji gruba podela na: žlezdanu i dermopapilarnu (kutanu) sluznicu. Prva sadrži jednoslojni prizmatični, a druga pločastoslojeviti epitel.[2]

Reference

uredi
  1. ^ Josif Milin, Gordana Grubor-Lajšić, Živka Eri, Vera Todorović, Jovan Vojinović: „Histologija“, Novi Sad 1995. ISBN 86-7120-005-1
  2. ^ a b Medicinski rječnik Arhivirano na sajtu Wayback Machine (8. mart 2016), Pristupljeno 25. 4. 2013.