Stojićevići
| Stojićevići | ||||||||||||
|
Stojićevići vode poreklo od vojvode pocerske knežine šabačke nahije Miloša Stojićevića Pocerca (1776-1811) i njegove braće vojvode pocerske knežine šabačke nahije Janka Stojićevića i pocerskog kapetana Đuke Stojićevića.
Poreklo uredi
Stojićevići su se iz Hercegovine najpre iselili u Sremsku Mitrovicu, a potom su prešli u Pocerinu, u Vranjsku.
Filip i Ilinka Stojićevići imali su tri sina Miloša, Janka i Đuku Stojićevića.
Ilinku Stojićević, majku Miloša, Janka i Đuke Stojićevića u vreme turske ofanzive u zapadnoj Srbiji 1806. odveli su Turci u ropstvo.
Vojvoda Miloš Stojićević Pocerac (1776-1811) uredi
Vojvoda pocerske knežine šabačke nahije (od 1806) Miloš Stojićević Pocerac, iz Vranjske, pocerska knežina, poginuo 1811. prilikom gonjenja kriminalaca. Za vojvodu postavio ga Karađorđe 1806.
Vojvoda Janko Stojićević Pocerac uredi
Posle smrti vojvode Miloša Pocerca 1811. za vojvodu pocerske knežine šabačke nahije postavljen je njegov mlađi Janko Stojićević Pocerac. Janko Stojićević je zarobljen 1813. kod Lešnice i tada je turska vojska zadobila mač Kulin-kapetana, koji je od 1806. bio kog vojvode Miloša Pocerca.
Kapetan Đuka Stojićević Pocerac uredi
Kapetana pocerskog Đuku Stojićevića Pocerca, ubile su pristalice knjaza Miloša, u vreme Katanske bune 1844. u Šapcu[1].
Milan Đ. Stojićević, okružni načelnik uredi
Milan Đ. Stojićević, okružni načelnik 1. kl. okruga aleksinačkog, odlikovan Takovskim krstom 2. reda (1.1.1890). Imao je sina koji je poginuo u srpsko-turskom ratu.
Poručnik Đorđe M. Stojićević uredi
Unuk vojvode Miloša Stojićevića Pocerca, sin Milana Đ. Stojićevića, poručnik Đorđe Stojićević (1857-1878), poginuo u srpsko-turskom ratu 1878.
Pocerska knežina šabačke nahije uredi
Pre vojvode Miloša Stojićevića Pocerca knezovi pocerske knežine šabačke nahije bili su Markovići iz Grušića. Miloš Stojićević je pre 1806. bio pisar kod obor-kneza pocerske knežine šabačke nahije Ilije Markovića.
Obor-knez pocerske knežine šabačke nahije Ilija Marković bio je član Praviteljstvujuščeg sovjeta za šabačku nahiju od 1805. i predsednika Velikog (Vrhovnog) suda (od 1811), kneza šabačke nahije (1815) i član narodne kancelarije u Beogradu, koji je kao član srpske delegacije proveo u Carigradu sedam godina, od 1820. do 1827.
Knez Ilija Marković u dogovoru sa vojvodom Jakovom Nenadovićem, u vreme turske ofanzive u zapadnoj Srbiji 1806, pre Mišarske bitke, u cilju usporavanja turskih snaga dogovarao se sa njima o saradnji mačvanskih i pocerskih knezova i kmetova. Kad je Karađorđe došao u zapadnu Srbiju krenuo je u Grušić gde kod kuće kneza Ilije Markovića održavao sastanak knezova i kmetova koji su započeli kolaboraciju sa bosanskim turskim snagama. U Grušiću je po Karađorđevom naređenju ubijeno nekoliko knezova i kmetova koji su sarađivali sa Turcima. Da bi spasao život knezu Iliji Markoviću, Cincar-Janko Popović je, u dogovoru sa vojvodom Jakovom Nenadovićem stigao u Grušić pre Karađorđa i na vreme sklonio kneza Iliju Markovića. Međutim, u uverenju da je knez Ilija Marković saradnik turskih vlasti, Karađorđe ga je u odsustvu razvlastio i na mesto vojvode pocerkse knežine šabačke nahije postavio dotadašnjeg pisara kneza Ilije, Miloša Stojićevića Pocerca. Kasnije knez Ilija zauzima odgovorne i visoke položaje u Srbiji, ali nije mogao da dobije natrag svoju knežinu. Pokušaj da povrati knežinu u dogovoru sa vojvodom Lukom Lazarevićem završio je neuspehom i Karađorđevom oštrom rakcijom.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883.