Википедија

Transavangarda

Transavangarda je neoekspresionistički[1][2][3] pokret u italijanskoj umetnosti koji se razvijao kasnih 70-ih i tokom 80-ih godina 20. veka.[4] Sam termin, transavangarda, je osmislio i primenio Akile Bonito Oliva,[5] kritičar i istoričar umetnosti.[6][7] Smatra se protivtežom konceptualnoj umentosti i Arte povera. Umetnici ovog pravca imaju za cilj da likovno realizuju podsvesno i potiskivano. Koriste subjektivni jezik znakova koji je praktično nemoguće dešifrovati.

Ovaj umetnički pokret je odgovorio na eksploziju konceptualne umetnosti koja je pronašla mnoge medije izražavanja, oživljavanjem slikarstva i ponovnim uvođenjem emocija ― posebno radosti ― u crtež, slikarstvo i skulpturu.[8] Transavangarda je označila povratak figurativnoj umetnosti, kao i mitskim slikama, koje su ponovo otkrivene tokom vrhunca pokreta.[9] Umetnici su oživeli figurativnu umetnost i simbolizam, koji su ređe korišćeni u pokretima posle Drugog svetskog rata, poput minimalizma. Glavni transavangardni umetnici bili su Sandro Čija,[10][11] Frančesko Klemente,[12][13] Enco Kuki, Mimo Germana, Nino Longobardi, Nikola de Marija i Mimo Paladino.[14]

Godine 1982, radovi Čije, Kukija i Longobardija uključeni su u izložbu „Italijanska umetnost sada: američka perspektiva“ u Muzeju Solomona R. Gugenhajma u Njujorku.[15]

Reference uredi

  1. ^ Kurczynski, Karen (2011). „Neo-Expressionism in America”. Grove Art Online. doi:10.1093/gao/9781884446054.article.T2090601. 
  2. ^ Cohen, Alina (2019-03-01). „The Bad Boy Artists of the 1980s Owe a Debt to Their Feminist Predecessors”. Artsy (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-05-07. 
  3. ^ Jones, Amelia (2009). A Companion to Contemporary Art Since 1945 (na jeziku: engleski). John Wiley & Sons. ISBN 978-1-4051-5235-8. 
  4. ^ Chilvers, Ian and John Glaves-Smith. A Dictionary of Modern and Contemporary Art. Oxford University Press (2009), p. 503
  5. ^ Chilvers, Ian (1999). A Dictionary of Twentieth-Century Art. Oxford University Press. str. 620. Arhivirano iz originala 16. 08. 2017. g. Pristupljeno 17. 01. 2022. 
  6. ^ Nieves, Marysol (2011). Taking Aim! The Business of Being An Artist Today. Fordham University Press. str. 236. Arhivirano iz originala 01. 04. 2017. g. Pristupljeno 17. 01. 2022. 
  7. ^ „The 1980s”. La Biennale. Pristupljeno 24. 1. 2014. 
  8. ^ Derwent, Charles (12. 9. 1999). „Visual Art: Land of the Living Dead Mimmo Paladino South London Gallery, London”. The Independent  – preko HighBeam Research (potrebna pretplata) . Arhivirano iz originala 26. 1. 2014. g. Pristupljeno 24. 1. 2014. 
  9. ^ Hawlitschka, Ursula (avgust 2000). „Enzo Cucchi and the Transavantgarde: Are We In An Abyss of Seeing?”. 
  10. ^ Daniel Soutif (1 February 2003) Trans-Avanguardia. Artforum International.
  11. ^ Bohm-Duchen, Monica (2003). „Chia, Sandro”. Oxford Art Online. Oxford: Oxford University Press. doi:10.1093/gao/9781884446054.article.T016388. 
  12. ^ Alex Bacon (3 May 2013). Francesco Clemente in Conversation with Alex Bacon. Brooklyn Rail.
  13. ^ Seidel, Max. Francesco Clemente: The Tarots. Hirmer Publishers. 2012. ISBN 9783777445212
  14. ^ Chuen, Ooi Kok (1. 11. 2000). „Creating art from chaos”. New Straits Times  – preko HighBeam Research (potrebna pretplata) . Arhivirano iz originala 11. 6. 2014. g. Pristupljeno 24. 1. 2014. 
  15. ^ Glueck, Grace (1982-04-02). „Art: At The Guggenheim, 7 Italian Shows in One”. The New York Times (na jeziku: engleski). ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2020-11-16. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Transavangarda na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Трансавангарда&oldid=27553408”