Fedor Mesinger
Fedor Mesinger (Sremska Mitrovica, 7. mart 1933) srpski je meteorolog i akademik, jedan od vodećih svetskih stručnjaka u oblasti numeričkog modeliranja atmosfere, arhitekta modela numeričke prognoze vremena koji je postao poznat kao model Hidrometeorološkog zavoda i Beogradskog univerziteta 1973. godine.[1] Redovni član sastava Srpske akademije nauke i umetnosti je od 26. oktobra 2000, član Evropske akademije u Londonu od 1990. godine, Evroazijske akademije nauka od 2018, Meteorološkog društva Srbije i Američkog meteorološkog društva,[2] kao i bivši predsednik Komisije za atmosferske nauke.[1]
| Fedor Mesinger | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. mart 1933. |
| Mesto rođenja | Sremska Mitrovica, Kraljevina Jugoslavija |
| Obrazovanje | Prirodno-matematički fakultet u Beogradu |
| Naučni rad | |
| Polje | Meteorologija |
Biografija uredi
Završio je doktorske studije Meteorologije 1960. godine na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gde je radio kao redovni profesor od 1980. i osnovao grupu za numeričko modeliranje.[2] Godine 1971. je izabran za docenta Katedre za fiziku u Novom Sadu, za sekretara 1975—1980. i predsednika 1980—1983. Međunarodne komisije za dinamičku meteorologiju Međunarodne asocijacije za meteorologiju i atmosferske nauke, predsednika 1982—1990. Komisije atmosferskih nauka Svetske meteorološke organizacije, odbora 2002—2010. za dodelu Vilhelm Bjerknesove medalje Evropskog društva za geonauke i Međuodeljenjskog odbora SANU za klimatski sistem Zemlje i delo Milutina Milakovića.[2] Dva meseca godišnje provodi u Međunarodnom centru za teorijsku fiziku Abdus Salam u Trstu.[1] Radio je kao urednik Meteorology and Atmospheric Physics, Monthly Weather Review i zbornika radova sa međunarodnih simpozijuma Srpske akademije nauke i umetnosti, posvećenih obeležavanju godišnjica rođenja Milutina Milankovića, 2004—2009. godine.[2] Dijagnostikovao je razlog za stvaranje buke i razvio metod za njeno suzbijanje.[1] Razvio je numeričke šeme za očuvanje energije koje pravilno simuliraju konverziju potencijalne u kinetičku energiju. Otkrio je problem konvergencije u izražavanju sile gradijenta pritiska u vertikalnom koordinatnom sistemu koji prati teren i razvio novi koordinatni sistem („eta koordinata”) da bi to popravio.[1] Autor je preko sto naučnih radova.
Nagrade uredi
- Nagrada „Borivoje Dobrilović” Svetske meteorološke organizacije[2]
- Priznanje sa plaketom Prirodno-matematičkog fakulteta (1988)[2]
- Povelja Saveznog hidrometereološkog zavoda (1997)[2]
- Zvanje „Fellow” Američkog meteorološkog društva (2000)[2]
- Vilhelm Bjerknesova medalja Evropskog geofizičkog društva (2001)[2]
