Francuski pokret otpora
Француски покрет отпора (франц. Résistance) dejstvovao je protiv nemačke okupacije i kolaboracionističke francuske vlade tokom Drugog svetskog rata.
Francuski pokret otpora je bio podređen odboru Slobodne Francuske u Londonu, i pod upravom Šarla de Gola i francuskoj vladi u egzilu. Članovi ovoga pokreta organizovali su pomoć ratnim zarobljenicima, propagandu, sabotaže i subverzije kao i vojne aktivnosti u prilog savezničkih država.
Organizacija pokreta otpora počela je gotovo odmah pošto je maršal Filip Peten 1940. potpisao primirje sa nacističkom Nemačkom.
Akcije otporaUredi
Godine 1940. započeli su u Parizu prvi studentski protesti protiv nemačke okupacije, i Višijevske vlade, koja je osnovana kao organ saradnje s nemačkom vladom na čelu s maršalom Filipom Petenom.
Golisti su 1942. u Londonu s članovima pokreta otpora uskladili koordinaciju aktivnosti protiv rastuće nemačke i državne represije. Do jačanja organizacija došlo je nakon ujedinjenja političkih snaga otpora: Delegat de Gola Žan Mulen koji je bio sposoban organizator, imenovan je predsednikom pokreta otpora.
 | Ovaj članak vezan za istoriju Francuske je klica. Možete doprineti Vikipediji tako što ćete ga proširiti. |