Hram ili bogomolja je tip objekta koji se koristi za religijske i duhovne aktivnosti kao što su molitve ili žrtvovanje te za slične religijske procese. Hram je generalni arhitektonski izraz za molitvene objekte.

Istorija evropskih hramova

uredi
 
Starogrčki hram

U religijama drevne Evrope, hram je prvenstveno smatran kućom boga, a ne mestom za okupljanje vernika. Nastanak hrama se povezuje sa religijama koje imaju antropomorfna božanstva, pre svega sa starogrčkom. Građevine koje su bile namenjene kultu su postojale i u kritsko-mikenskoj epohi, ali nije sigurno da su imale funkciju hrama. Najstarije grčke građevine tog tipa datiraju iz 8. veka p. n. e. Bile su od drveta, a imale su statuu (u odaji koja se zvala naos ili cela) boga kome je hram posvećen i žrtvenik naspram ulaza. Najčešće su pravougaone građevine, usmerene od istoka ka zapadu, ali su poznati i drugi oblici, kao i veličine. Temelji (stereobat) su ukopavani u zemlju. Često se ispred naosa nalazi predvorje, pronaos, a iza manja prostorija za čuvanje zavetnih darova (opistodom) ili koja služi za proricanje (aditon). Manji hramovi imaju stubove (koji naležu na tzv. stilobat) na fasadi (prostilos) ili na svojim užim stranama (amfiprostilos), dok veliki, kameni hramovi od 6. veka p. n. e. u Grčkoj, ali i nekim drugim mestima su okruženi stubovima (peripteros), koji su nekada i udvojeni (dipteros). Postojali su, ali ređe i hramovi kružne osnove (toloi), koji su ponekad takođe bili okruženi stubovima. Hram je građen od tesanika koji su spojeni metalnim klinovima, tako da su najniže postavljeni tesanici dvostruko veći od ostalih. Krov je dvoslivan, sa zabatima na užim stranama. Oko hrama je osvećen prostor, koji se naziva temenos i koji je ograđen zidom. Rimski hramovi su građeni po uzoru na grčke, ali i etrurske. Podizani su na visokom podijumu, za razliku od grčkih, koji su podizani na niskom i stepenastom (krepis) i vrlo su retko bili okruženi stubovima. Etrurski hramovi nisu dovoljno poznati jer su bili građeni od drveta, ali utvrđeno je da su podizani na podijumu, imali pronaos i često i tri cele. Da bi se drvo održalo, koristila se terakota. Krov je bio isti kao kod grčkih hramova.[1][2]

Egipatski hramovi

uredi
 
Hram u Luksoru, Egipat

Drevni egipatski hramovi bili su zamišljeni kao mesta za božanstava da borave na Zemlji. Termin koji su Egipćani najčešće koristili za opisivanje objekta hrama, ḥwt-nṯr, znači „palata (ili kućište) boga”.[3][4]

Božje prisustvo u hramu povezivalo je ljudski i božanski domen i omogućilo ljudima da komuniciraju s bogom putem rituala. Ovi su obredi, verovalo se, podržavali boga i omogućavali mu da i dalje igra svoju pravu ulogu u prirodi. Oni su stoga bili, ključni deo održavanja Maata, idealnog poretka prirode i ljudskog društva po egipatskom verovanju.[5] Održavanje Maata bila je celokupna svrha egipatske religije,[6] a samim tim i svrha hrama.[7]

Drevni egipatski hramovi takođe su bili od ekonomskog značaja za egipatsko društvo. Hramovi su skladištili i redistribuirali žitarice i posedovali su velike delove obradivih površina nacije (po nekim procenama čak 33% u periodu Novog kraljevstva).[8] Pored toga, mnogi od ovih egipatskih hramova koristili su Trojni podni plan kako bi privukli posetioce u središnju prostoriju.

Vidi još

uredi

Reference

uredi
  1. ^ Cermanović-Kuzmanović, A. & Srejović, D. 1992. Leksikon religija i mitova. Savremena administracija. Beograd.
  2. ^ Dragoslav Srejović. 1997. Arheološki leksikon. Savremena administracija. Beograd.
  3. ^ Spencer 1984, str. 22, 44
  4. ^ Snape 1996, str. 9
  5. ^ Dunand and Zivie-Coche 2005, pp. 89–91
  6. ^ Assmann 2001, str. 4
  7. ^ Shafer, Byron E., "Temples, Priests, and Rituals: An Overview", in Shafer 1997, pp. 1–2
  8. ^ André Dollinger. The Ancient Egyptian Economy. pp. 5 [1] Retrieved June 19, 2012

Literatura

uredi

Spoljašnje veze

uredi