Hram Uspenja Presvete Bogorodice u Korčuli
Hram Uspenja Presvete Bogorodice u Korčuli je glavni i najveći pravoslavni hram na ostrvu Korčula. Posvećen je Uspenju Presvete Bogorodice, pripada Eparhiji zahumsko-hercegovačkoj i primorskoj. Sagrađen je oko 1220. godine, zadužbina je Nemanjića.
| Hram Uspenja Presvete Bogorodice | |
|---|---|
 | |
| Osnovni podaci | |
| Tip | hram |
| Jurisdikcija | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija zahumsko-hercegovačka i primorska |
| Osnivanje | 1220 |
| Posvećen | Uspenju Bogorodice |
| Lokacija | |
| Mesto | Korčula |
| Država |  Hrvatska |
| Koordinate | 42° 57′ 42.81″ N 17° 8′ 7.63″ E / 42.9618917° S; 17.1354528° I |
  Hram Uspenja Presvete Bogorodice Hram Uspenja Presvete Bogorodice na karti Hrvatske | |
Istorija
urediSa osnivanjem Humske eparhije od strane Sv. Save, na Korčuli je sagrađena crkva Uspenja Presvete Bogorodice oko 1220. godine. Tada je na ostrvu bio veliki broj pravoslavnih Srba uglavnom trgovaca (preko 500!) koji su pomogli gradnju ove crkve u srpsko-vizantijskom stilu. Crkvu su bogato darovali Nemanjići.
Do 1350. godine broj pravoslavnih Srba je rastao; od tada nastupa opadanje. Sa osvajanjem Korčule, Venecija je ovaj hram pretvorila u katolički, posvetivši ga Svetoj Varvari. Njom je upravljao ženski katolički samostan. Sa vremenom je opadala i siromašila ta crkva, prelazeći iz ruke u ruku, dospela u posed grada. Opština Korčula je hram dala državnom fondu (eraru) posle 1880. godine. Sa oslobođenjem Dalmacije 1918. godine hram je ostao u državnom posedu. Na njega je pravoslavcima koji su se počeli doseljavati na ostrvo skrenuo pažnju predsednik korčulanske opštine dr J. Arnerić.[1] Potomak stare ugledne korčulanske porodice je dobro znao istorijat tog sada vrlo trošnog zdanja. Srbi pravoslavci na Korčuli su se ubrzo organizovali u crkvenu opštinu, i od države zatražili povraćaj srpske crkve.
Kada je država ustupila pravoslavcima hram, pristupilo se njegovom repariranju i opskrbi. Povraćen joj je stari izgled i namena, a osvećenje je trebalo biti naročito svečano, ali je pogibija kralja Aleksandra to omela. Uz obilatu potporu katolika, hram je završen i osvećen novembra 1934. godine, od strane B. Mitrovića i Ilariona Mijatovića. Na svečanosti je državnu himnu izveo orkestar Jadranske straže, a na Jektenije u hramu odgovarao Sokolski hor iz Orebića, koji su činili isključivo katolici. Činu osvećenja je prisustvovalo mnoštvo katolika, sa svojim sveštenstvom, predvođeni nadvikarom O. Bodulićem. Postavljen je tog dana novi korčulanski pravoslavni sveštenik.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ "Vreme", Beograd 24. novembar 1934.
Literatura
urediŠ.Đ. (24. 11. 1934). „Osvećenje pravoslavne crkve u Korčuli”. Vreme: 3.