Humka Kaponja
Velika humka promera preko 80 metara nalazi se u ataru Mišićeva na obali Krivaje, na mestu koje se nekada zvalo Kaponja (ili Kapunja). Karakteristično je za humke ovog kraja da su ogromnih dimenzija, te se može pretpostaviti da su korišćene kao brežuljci za stanovanje - telovi - od najranijih vremena. Njihovom izgledu, širokom i niskom, znatno je doprinelo dugogodišnje preoravanje, kada su traktori razvlačili njihov materijal. Takav je izgled i humki kod Tavankuta, Ljutova, Šebešića (Rasovača) i u samom prigrađu Subotice.
 Humka Kaponja
|
|
 | |
  |
|
| Naziv humke ili grupe: | Humka kod Kaponje |
|---|---|
| Kodni naziv: | BAC215 |
| Tip: | Tumul, kurgan |
| Lokacija (opština): | |
| Tradicionalni naziv: | mađ. Kaponya-halom |
| Poreklo naziva: | Nepoznato |
| Istorijski period: | III-I.vek p. n. e.—III.vek |
| Epoha: | Nepoznato |
| Poreklo (kultura): | |
| Dimenzije (približno): | 80×70 m |
| Visina (približno): | 2 m |
| Materijal: | Zemlja |
| Stanje: | Uzorano |
| Arheološki istraženo: | Ne |
Opis i značaj uredi
Na celom potezu Krivaje nižu se ostaci kurgana i telova, iz raznih perioda rane istorije. Kod Kaponje, u stvari se jedna do druge ređaju tri humke, međutim svaka od njih je toliko narušena da se sve teže razaznaju. Kurgani su verovatno poreklom iz eneolita, iz vremena prodora kurganskih naroda na zapad. Severnije, na obali akumulacije "Skenderevo" bila je još jedna humka sa kotom, gde je nedavno otkriveno arheološko nalazište ranog srednjeg veka.[1] U okolini se prema rečima muzeologa nalazi još niz rekognosciranih ali za sada neistraženih humki i telova pretežno iz Sarmatskog perioda.
.jpg)
Galerija uredi
-
Prva od humki, sa salašem pored nje -
Najveća humka, viđena sa Somborskog magistralnog puta -
Treća u nizu humka, na obali Krivaje -
Jedan od kurgana u blizini -
Spomenik na Kaponji, pored puta Subotica-Sombor -
Spomenik na Kaponji, palima u bici 1848
.jpg)
Vidi još uredi
Izvori uredi
- ^ Arheologija Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. jul 2017) sa stranice Gradskog muzeja
Literatura uredi
- Nikola Tasić (1983): Jugoslovensko Podunavlje od indoevropske seobe do prodora Skita - Posebna izdanja Balkanološkog instituta (Srpska akademija nauka i umetnosti) knj. 17.; Matica srpska, Odeljenje društvenih nauka, Novi Sad – Balkanološki institut SANU, Beograd
- Bogdan Brukner, Borislav Jovanović, Nikola Tasić (1974): Praistorija Vojvodine – Monumenta archaeologica Vol. I (knjiga 3 Monografije Instituta); Institut za izučavanje istorije Vojvodine - Savez Arheoloških Društava Jugoslavije. Novi Sad (English summary/text at pages 425-484)
