Čingrijina genealogija
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Čingrijina genealogija Antunina je popis članova najuticajnije grupe dubrovačkih građanskih porodica, koji obuhvata razdoblje od čak tri veka.
Gotovo svi podaci iz ove genealogije, mogu se pronaći i u ostaloj građi Dubrovačkog arhiva (građa: dubrovačke kancelarije i notarijata).
Geneza genealogija uredi
,_vodja_Hrvata_u_Dubrovniku.jpg)
U genealoškoj analizi rodova, koji su pripadali bratovštinama Sv. Antuna (Antunini), te iz nje nešto kasnije nastale Sv. Lazara (Lazarini), tj. u prikazu njihove endogamijske politike, mogu se koristiti brojni, relativno pouzdani i dobro sistematizirani podaci, koje pružaju prepisi (18. i 19. vek) starih dubrovačkih genealogija.
Jedan od autora, koji je najviše doprineo dopunjavanju starih rodoslovlja, bio je Kristo Vlajki (16??-1728), član bratovštine Antunina, koji je dopunio stare i sastavio veliki broj novih genealogija uglednih dubrovačkih građana (Antunina).[1][2]
Današnji, najpoznatiji prepis tih genealogija, poznat je kao „Čingrijina genalogija Antunina“, jer je dubrovački gradonačelnik (načelnik) Petar-Pero M. Čingrija (1837-1921) bio njihov poslednji vlasnik, pre preuzimanja istih od strane Dubrovačkog arhiva.
Tokom 16. i 17. veka, pripadnici najprestižnije laičke bratovština „Antunina“, počinju koristiti i porodične grbove, kojima su isticali svoj status, a deo ovih grbova dubrovačkih građana (Antunina i Lazarina), može se i danas naći u rukopisnoj zaostavštini poznate štamparske porodice Martecchini.
Reference uredi
- ^ Kljajević, Božidar: „Potomci Nemanjića po muškoj liniji: Dubrovačko bratstvo Bogunovići sa ograncima Zurovci i Zurovići u Hercegovini; Bogunovići u Šibenskom zaleđu (Cvjetičani, Miljuši, Škundrići, Kovačevići i Grmuše)“, (Beograd: Luma Print, 2012, str. 5-8)
- ^ Ćuk, Ruža: „Glasnik zavičajnog muzeja“, knjiga 2, tema broja: Društvo i kulturni identitet pljevaljskog kraja (Pljevlja: Zavičajni muzej, 2001, str. 37-46)
Literatura uredi
- „Genealogia Cingria, L'origini e genealogie dei citadini Ragusei che furono delle confraternita di S. Antonio“ (Arhiv Istorijskog instituta SANU, Beograd, Ispisi 1300-1500, kutija 7.)
- Sindik, Ilija: „Dubrovnik i okolina“ (Naselja i poreklo stanovništva, knjiga 23, Srpski etnografski zbornik, knjiga 38, u izdanju Srpske kraljevske akademije, Beograd, 1926)
- Ćuk, Ruža: „Glasnik zavičajnog muzeja“, knjiga 2 (tema broja: Društvo i kulturni identitet pljevaljskog kraja, Zavičajni muzej, Pljevlja, 2001)
- Stojan, Slavica: „Kult sv. Antuna Opata u Dubrovniku i okolici (Hrvatska revija 3/2, Zagreb, 2003.)
- Kljajević, Božidar: „Potomci Nemanjića po muškoj liniji: Dubrovačko bratstvo Bogunovići sa ograncima Zurovci i Zurovići u Hercegovini; Bogunovići u Šibenskom zaleđu (Cvjetičani, Miljuši, Škundrići, Kovačevići i Grmuše)“, (Luma Print, Beograd, 2012)
- Rešetar, Milan: „Antunini i Lazarini” (Dubrovački list 2, br. 37, Dubrovnik, 1925)
- Rešetar, Milan: „Nova dubrovačka vlastela” (Dubrovački list 2, br. 13, Dubrovnik, 1925)
- Pešorda-Vardić, Zrinka: „Dubrovački Antunini u kasnom srednjem vijeku” (Doktorska disertacija, Filozofski fakultet Sveučilišta u Zagrebu, Zagreb, 2006)
- Pešorda-Vardić, Zrinka: „Bratimska elita: o počecima dubrovačke bratovštine sv. Antuna” (Med Srednjo Evropo in Sredozemljem, Vojetov zbornik, Založba ZRC SAZU, Ljubljana, 2006)
- Pešorda-Vardić, Zrinka: „Pučka vlastela: Društvena struktura dubrovačke bratovštine Sv. Antuna u kasnom srednjem vijeku“ (Hrvatski institut za povijest, Časopis „Povijesni prilozi“, Vol. 33, No. 33, Prosinac 2007, Zagreb, str. 215-235)