EIAR

Italijansko telo za
radijsku bežičnu telegrafiju
Italijansko telo za; radijsku bežičnu telegrafiju
Tip	radijska radiodifuzija; (anonimno društvo)
Zemlja	Italija
Dostupnost	nacionalno
Sedište	Rim
Ključni ljudi	Đankarlo Valauri; Ecio Marija Grej
Datum pokretanja	17. novembar 1927. god.; pre 96 godina
Datum gašenja	26. oktobar 1944. god.; pre 79 godina
Naslednik	Radio Audizioni Italiane; (1944—1954/danas)

Italijansko telo za radijsku bežičnu telegrafiju (ital. Ente Italiano per le Audizioni Radiofoniche, EIAR) bilo je javni radiofuzni servis u Kraljevini Italiji i jedino telo koje je imalo vladinu dozvolu da emituje.

Iz sedišta u Rimu (kasnije u Torinu) ovaj radijski servis bio je „fašistički glas” Italije gotovo dve decenije.

Istorija uredi

Kompanija je kraljevskim dekretom (zakon br. 2207) osnovana 17. novembra 1927. godine, nakon delimičnog preuzimanja privatnog radijskog emitera Italijanska radijska unija (ital. Unione Radiofonica Italiana, URI), koji je od 1924. godino bio jedina organizacija autorizovana za postavljane radio-predajnika i emitovanje radijskog programa u Fašističkoj Italiji (1922—1943). U razdoblju 1929—1939. godine, EIAR je predstavljao prvu televizijsku stanicu koja je počela da emituje testni program u Italiji.

Većinu svog postojanja predsednik EIAR-a je bio Đankarlo Valauri, a na tom položaju ga je zamenio Ecio Marija Grej tokom razdoblja Italijanske Socijalne Republike (1943—1945).^[1]

Stanice i lokacije uredi

Marija Luiza Bonkompanji čita jednu od prvih objava u radijskom studiju Vija Marija Kristina u Rimu (1924)

Zvučna kutija tzv. ptičjeg radija EIAR

Na izbijanju Drugog svetskog rata, stanice koje je su pripadale EIAR-u su uključivale:

Torino (I, II, III, IV)
Rim (I,II, III)
Milano (I,II, III)
Bari (I, II)
Napoli (I, II)
Đenova (I, II)
Firenca (I, II)^[2]

Pri promeni početne stanice koja se emituje (operacija poznata kao „inverzija”), puštao se takozvani ptičji radio (engl. uccellino della radio).^[7].

Reference uredi

^ Quartermaine, Luisa (2000). Mussolini's Last Republic: Propaganda and Politics in the Italian Social Republic (R.S.I.) 1943–45. Intellect Books. str. 63.
^ La sede di Firenze
^ „Cronistoria della radio dal 1923 al 2006”. Arhivirano iz originala 15. 07. 2016. g. Pristupljeno 08. 08. 2016.
^ La sede di Trieste
^ 1938: A Italian Station in Tripoli
^ Alcuni dati sulla radio nelle colonie italiane
^ L'Uccellino della radio

Spoljašnje veze uredi

Mediji vezani za članak EIAR na Vikimedijinoj ostavi

Istorija EIAR-ja (crit.rai.it) (jezik: italijanski)
Radiotelefonija u Italiji: od SIRAC-a do RAI-ja (cisi.unito.it) (jezik: italijanski)

[1] Quartermaine, Luisa (2000). Mussolini's Last Republic: Propaganda and Politics in the Italian Social Republic (R.S.I.) 1943–45. Intellect Books. str. 63.

[2] La sede di Firenze

[3] „Cronistoria della radio dal 1923 al 2006”. Arhivirano iz originala 15. 07. 2016. g. Pristupljeno 08. 08. 2016.

[4] La sede di Trieste

[5] 1938: A Italian Station in Tripoli

[6] Alcuni dati sulla radio nelle colonie italiane

[7] L'Uccellino della radio

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Italijansko telo za radijsku bežičnu telegrafiju
Tip	radijska radiodifuzija (anonimno društvo)
Zemlja	Italija
Dostupnost	nacionalno
Sedište	Rim
Ključni ljudi	Đankarlo Valauri Ecio Marija Grej
Datum pokretanja	17. novembar 1927. god.; pre 96 godina (1927-11-17)
Datum gašenja	26. oktobar 1944. god.; pre 79 godina (1944-10-26)
Naslednik	Radio Audizioni Italiane (1944—1954/danas)