Đoko Marić
Đoko Marić (Tiškovac Lički, 5. maj 1915 — Milvoki, 30. mart 2010) bio je četnički vojvoda i komandant puka Kralj Petar Drugi u Dinarskoj diviziji.
| Đoko Marić | |
|---|---|
 Đoko Marić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 5. maj 1915. |
| Mesto rođenja | Tiškovac Lički, Austrougarska |
| Datum smrti | 30. mart 2010. (94 god.) |
| Mesto smrti | Milvoki, SAD |
| Mesto ukopa | Manastir Nova Gračanica u Terd Lejku |
| Vojna karijera | |
| Čin | rezervni poručnik |
Biografija uredi
Đoko Marić rođen je 5. maja 1915. godine u selu Tiškovac kod Srba u Lici od oca Petra i majke Stane. Imao je četiri brata (Trivuna, Momčila, Milana i Mirka) i pet sestara (Dragu, Smilju, Miku, Milku i Danicu). Posle završene osnovne i srednje škole (Trgovačke akademije) bavio se trgovačkim poslovima. Odmah posle propasti Kraljevine Jugoslavije 10. aprila 1941. godine, odmetnuo se u planine. U vremenu od 10. aprila do 27. jula 1941. bio je jedan od glavnih organizatora ustanka na tromeđi Like, Bosne i Dalmacije. Za vreme rata tj. posle ustanka bio je jedan od organizatora četničkih pukova i divizije. Posle smrti svog brata vojvode Mirka Marića septembra 1942. godine, preuzeo je komandu nad pukom Kralj Petar Drugi. Uvršten je u rang četničkih vojvoda 22. marta 1943. godine. Odlikovan je zlatnom medaljom Miloša Obilića i Karađorđevom zvezdom za hrabrost. Formirao je decembra 1944. godine Leteću brigadu (čiji je bio komandant) kao udarnu snagu sa kojom je krčio put Dinarskoj četničkoj diviziji od Donjeg Lapca do Slovenačke Bistrice.
Iz Slovenačke Bistrice se 7. januara 1945. godine sa dobrovoljcima ponovo vratio preko ustaške NDH za Bosnu, gde je sa generalom Dražom Mihailovićem uspostavio direktne veze preko svojih kurira. Tada je od generala Mihailovića postavljen za komandanta svih četničkih snaga Like, Zapadne Bosne i Dalmacije. Pri kraju 1946, prešao je ilegalno i pod oružjem jugoslovensko-italijansku granicu u italijanski grad Trst. Prošao je kroz logore Italije i Nemačke. U Ameriku se doselio 1951. godine. Jedan je od osnivača Organizacije srpskih četnika „Ravna gora”. Na prvom kongresu izabran je za prvog potpredsednika. Za predsednika organizacije izabran je 1957. godine i na tom položaju bio je do 1971. godine. Na Svesrpskom kongresu biran je za potpredsednika kongresa i Srpske narodne odbrane. Bio je urednik Četničkih novina iz Milvokija koje je i osnovao 1962. godine. Objavio je tri knjige.[1]
Preminuo je 30. marta 2010. godine.[2] Sahranjen je 6. aprila 2010. na manastirskom groblju manastira Nova Gračanica u Terd Lejku. Opelo i sahranu izvršili su episkop novogračaničko-srednjozapadnoamerički g. Longin sa tri sveštenika.
Objavljene knjige uredi
- „Spomenica u slavu 25-godišnjice Trećeg srpskog narodnog ustanka na Ravnoj gori, 1941–1966” (1966)
- „Đeneral Draža Mihailović 1946–1971” (1971)
- „Album srpskih četnika đenerala Draže Mihailovića” (1979)
Galerija uredi
-
Đoko Marić (levo) sa vojvodom Đujićem, Milanom Cvjetićaninom i Pericom Soviljem
Reference uredi
Literatura uredi
- Đoko P. Marić: „Đeneral Draža Mihailović 1946–1971”