Ljubitino
Ljubitino (rus. Любытино) naseljeno je mesto sa administrativnim statusom varošice (rus. посёлок городского типа) na severozapadu evropskog dela Ruske Federacije. Nalazi se u severnom delu Novgorodske oblasti i administrativno pripada Ljubitinskom rejonu čiji je ujedno i administrativni centar.
| Ljubitino Lюbыtino | |
|---|---|
_05.jpg) Uspenjska crkva | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Rusija |
| Federalni okrug | Severozapadni |
| Oblast |  Novgorodska oblast |
| Rejon | Ljubitinski rejon |
| Osnovan | prvi pomen 1581. |
| Varošica od | 1965. |
| Stara imena | Prokopjevski Beloje do 1931. |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2014. | 2.619 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 58° 48′ 40″ S; 33° 23′ 30″ I / 58.811111° S; 33.391667° I |
| Vremenska zona | UTC+3 |
.svg)  Ljubitino Ljubitino na karti Rusije | |
 Ljubitino Ljubitino na karti Novgorodske oblasti | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 174760 |
| Pozivni broj | +7 81668 |
| Registarska oznaka | 53 |
| OKATO kod | 49 216 551 |
| OKTMO kod | 49 616 428 051 |
| Veb-sajt | |
| lubitinoadm.ru/ | |
.png)
Prema procenama nacionalne statističke službe za 2014. u varoši je živelo 2.619 stanovnika.
Geografija
urediVarošica Ljubitino smeštena je u severnom delu Novgorodske oblasti, u zapadnim delovima Valdajskog pobrđa. Nalazi se na desnoj obali reke Mste, a kroz naselje protiči u dve manje pritoke Mste Belaja i Zabitica.
Ljubitino je značajan kao železnička stanica na liniji Nebolči—Okulovka.
Istorija
urediPrema legendi naselje je 947. godine osnovala kneginja Olga, supruga knjaza Igora Rjurikoviča. Legenda kaže da je kneginja putujući uz Mstu ka Novgorodu delila zemlju na „pogosti“ (imanja), a jedno od njih je bilo i docnije naselje Ljubitino.
U pisanim se pak izvorima naselje se prvi put pominje u letopisima iz 1581. kao pogost Prokopjevski (rus. Прокопьевский) na desnoj obali Mste. Na levoj obali nasuprot naselja se nalazio zaseok Beljski koji se pominje još ranije, u letopisu iz 1495. godine.
Na prelazu iz XIX u XX vek u naselju je živelo 150 ljudi u 30 kuća, a u isto to vreme selo je bilo poznato kao trgovište za stoku, drvo i brašno. Godine 1927. uspostavljen je Beljski rejon, a samim tim selo Beloje postaje njegovim administrativnim centrom. U martu 1931. i selo i rejon dobijaju sadašnje ime.
Status urbanog naselja tipa varošice dobija 1965. godine.
Demografija
urediPrema podacima sa popisa stanovništva 2010. u varoši je živelo 3.031 stanovnika, dok je prema procenama nacionalne statističke službe za 2014. varošica imala 2.619 stanovnika.[1]
| 1939. | 1959. | 1970. | 1979. | 1989. | 2002. | 2010. | 2014. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 718 | 1,551 | 2,334 | 2,636 | 3,474[2] | 3,300[3] | 3,031[4] | 2,619 |
Vidi još
urediReference
uredi- ^ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2014 года Архивирано на сајту Wayback Machine (23. јануар 2022)
- ^ „Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 g. Čislennostь naličnogo naseleniя soюznыh i avtonomnыh respublik, avtonomnыh oblasteй i okrugov, kraёv, oblasteй, raйonov, gorodskih poseleniй i sёl-raйcentrov.”. Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 goda (na jeziku: ruski). Demoscope Weekly. 1989. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (21. 5. 2004). „Čislennostь naseleniя Rossii, subъektov Rossiйskoй Federacii v sostave federalьnыh okrugov, raйonov, gorodskih poseleniй, selьskih naselёnnыh punktov – raйonnыh centrov i selьskih naselёnnыh punktov s naseleniem 3 tыsяči i bolee čelovek”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2002 goda (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (Federalni zavod za statistiku) (2011). „Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda. Tom 1 (Nacionalni popis stanovništva 2010, 1. svezak)”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda (Nacionalni popis stanovništva 2010) (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
