Ljubomir Borovčanin
Ljubomir Borovčanin, (Plane kod Han Pijeska, 27. februar 1960) je general-major Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srpske u penziji.
| Ljubomir Borovčanin | |
|---|---|
 Ljubomir Borovčanin | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 27. februar 1960. |
| Mesto rođenja | Plane kod Han Pijeska, FNRJ |
| Narodnost | Srbin |
| Vojna karijera | |
| Čin | general-major |
| Učešće u ratovima | Rat u Bosni i Hercegovini |
| Odlikovanja |  |
Biografija uredi
Rođen je 1960. godine u mjestu Plane, od oca Milorada i majke Milene. Pored njega, roditelji su imali još jedno dijete. Oženjen je i u braku sa suprugom Marijom ima dva sina. Po nacionalnosti je Srbin. Krsna slava porodice je Sveti velikomučenik Georgije - Đurđevdan (6. maj).
Završio je: Osnovnu školu "Petar Kočić" u Olovskim Lukama, Olovo 1974; Gimnaziju u Olovu 1978; Fakultet političkih nauka - odsjek bezbjednost u Sarajevu 1982. i poslijediplomske studije na Fakultetu bezbednosti Univerziteta u Beogradu 1998. Proizveden je u čin rezervnog potporučnika 1982. godine, a unaprijeđen u čin rezervnog poručnika 1987. i rezervnog kapetana 1990, a 21. oktobra 1995. utvrđen mu je čin majora policije Republike Srpske i istovremeno vanredno je unaprijeđen u čin pukovnika policije Republike Srpske. U čin general-majora policije Republike Srpske unaprijeđen je vanredno 12. aprila 1997. godine.
Obavljao je poslove i dužnosti: profesor u srednjoj školi u Travniku; poslovi odbrambenih priprema u Skupštini opštine Olovo; komandir Stanice milicije u Kladnju; komandir Policijske stanice u Bratuncu; zamjenik komandanta Specijalne brigade Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srpske; načelnik Uprave policije Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srpske (ujedno pomoćnik ministra); savjetnik ministra unutrašnjih poslova za javnu bezbjednost u Banjoj Luci i pomoćnik direktora Više škole unutrašnjih poslova u Banjoj Luci (istovremeno profesor na predmetu Taktika policijske intervencije i načelnik katedre bezbjednosnih nauka).[1]
Službovao je u mjestima: Travnik, Olovo, Bratunac, Zvornik, Bijeljina i Banja Luka.
Od 4. aprila 1992. do 14. decembra 1995. godine učestvovao je u Odbrambeno-otadžbinskom ratu srpskog naroda u Bosni i Hercegovini obavljajući različite komandne dužnosti u policiji Republike Srpske. Teško je ranjen 9. novembra 1994. godine na bihaćkom ratištu komandujući združenim policijskim jedinicama. Kao posljedica ranjavanja utvrđena mu je trajna invalidnost od 60%. Pripremio je i odbranio magistarsku tezu na Fakultetu bezbjednosti u Beogradu na temu "Uloga ljudskog faktora u savremenom ratu" Autor je knjige "Bosanske ratne simulacije" Napisao je i objavio više naučnih radova iz oblasti savremenog terorizma. Bio je organizator i moderator većeg broja naučnih skupova iz oblasti bezbjednosti.[1]
U septembru 2002. godine optužen je od strane Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jutoslaviju. U aprilu 2005. godine dobrovoljno se predao navedenom sudu,[2] a 2010. godine u istom sudu osuđen je na kaznu od 17 godina zatvora. Prebačen je na izdržavanje kazne 2011. godine u Dansku. Nakon izdržane 2/3 kazne 1. avgusta 2016. godine izašao je na slobodu.[3] Sada živi u Velikoj Obarskoj kod Bijeljine.
Odlikovanja i priznanja uredi
Ukazom predsjednika Republike Srpske dr Radovana Karadžića 1995. odlikovan je Ordenom Karađorđeve zvijezde drutog reda.[4]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b Generali Republike Srpske 1992-2017 : biografski rječnik / Savo Sokanović i dr, Banja Luka : Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske : Boračka organizacija Republike Srpske, 2017.
- ^ Sarač, E. (1. 4. 2005). „Ljubomir Borovčanin danas putuje u Hag”. Dnevni avaz.
- ^ „Ljubomir Borovčanin pušten na slobodu”. ATV BL. 1. 8. 2016. Pristupljeno 17. 12. 2019.
- ^ Borovčanin, Ljubomir (2001). Bosanske ratne simulacije. Beograd: Knjiga komerc.
