Albreht II Nemački

Albreht II Nemački, poznat i kao Albreht II Habzburški (anglicizirano: Albert II Nemački ili Albert II Habzburški) (16. avgust 1397, Beč-27. oktobar 1439, Estergom), bio je ugarski i nemački kralj (1437/8 - 1439), kao i austrijski nadvojvoda (1404—1439).

Albreht II Nemački
Albreht II Nemački
Lični podaci
Puno ime	Albreht II Habzburški
Datum rođenja	(1397-08-16)16. avgust 1397.
Mesto rođenja	Beč, Sveto rimsko carstvo
Datum smrti	27. oktobar 1439.(1439-10-27) (42 god.)
Mesto smrti	Estergom ili Đer, Nemačko-Ugarska imperija
Porodica
Supružnik	Elizabeta Luksemburška
Potomstvo	Ladislav V Posmrče, Anne of Austria, Landgravine of Thuringia, Elizabeta Habzburška, George of Habsburg, Heir of Austria
Roditelji	Albreht IV, Vojvoda od Austrije Johana Sofija od Bavarske
Dinastija	Habzburzi
Kralj Ugarske
Period	1437—1439.
Prethodnik	Žigmund Luksemburški
Naslednik	Vladislav III Jagelonac
Kralj Češke
Period	1438—1439.
Prethodnik	Žigmund Luksemburški
Naslednik	Fridrih III, car Svetog rimskog carstva
Kralj Nemačke
Period	1438—1439.
Prethodnik	Žigmund Luksemburški
Naslednik	Fridrih III, car Svetog rimskog carstva

Biografija

Poreklo i mladost

Albreht je bio sin Albrehta IV Austrijskog i Johane Sofije od Bavarske. Već 14. septembra 1404. godine, otac mu je umro pa je morao da nasledi čitavu severnu Austriju. Albreht je dobio ime Albreht V od Austrije, a Leopold IV od Austrije mu je 1406. godine postao regent. To je posle austrijskih razdora dovelo i do građanskog rata između Albrehta i Leopolda na jednoj i Ernesta Gvozdenog na drugoj strani. Posle završetka školovanja, sa 14 godina, Albreht je stabilizovao situaciju u zemlji.

Ambicije prema nemačkoj, češkoj i ugarskoj kraljevskoj kruni

28. septembra 1421. godine oženio se Elizabetom Luksemburškom, kćerkom ugarsko-nemačko-češkog kralja Žigmunda Luksemburškog. Tako je postao naslednik navedenih teritorija.

Vladavina

Dolazak na vlast u Ugarskoj i Nemačkoj

Posle Žigmundove smrti 9. decembra 1437. godine nasledio je ugarsku krunu, ali naki plemići nisu prihvatili Albrehta za kralja. To je dalo povoda Turcima da napadnu ugarske vazale, pa čak i samu Ugarsku. Albreht se krunisao 1. januara 1438. godine u Stonom Beogradu.

Dana 18. marta Albreht se u Franfurtu na Majni krunisao za nemačkog kralja.

Albreht II Nemački i Elizabeta Luksemburška, na Albrehtovom oltaru u manastiru kod Klosternojburga u Austriji, slika nastala oko 1438. godine.

Kazimir IV

Dolazak na vlast u Češkoj i Nemačkoj i posledice

Posle krunisanja pojurio je u Češku da tamo suzmija jaku opoziciju protiv sebe. Kolovođa te opozicije je bio poljski princ Kazimir Jagelonac, brat poljskog kralja, budući poljski kralj Kazimir IV. U Češkoj se zadržio više od godinu dana ne obraćajući dovoljno pažnje prema južnim granicama. Na južnim granicama je ostavio beogradskog zapovednika i severinskog bana Janoša Hunjadija i Talovce, hrvatske banove da brane granicu, ali Turci su uspeli da osvoje Erdelj i za 6 sedmica da zarobe 70.000 ljudi. Albreht je za to vreme uspeo da se 29. jula kruniše u Pragu za češkog kralja.

Ustanak plemića i pad Srbije

Turci su u aprilu napali Srpsku despotovinu, gde nisu zatekli nikakav veći otpor. U prvi mah u Srbiji su se samo održali Novo Brdo, na jugu i Smederevo, na severu. Već 18. maja Turci su opseli Smederevo, koje je palo 18. avgusta 1439. godine, a sa njim i cela Srbija. Albreht je pokazao dosta volje da se odazove, ali je bio zauzet sa borbom protiv Kazimira. Kazimir je u rano proleće izazvao pobunu ugarske vlastele i nemačkih kneževa i tražio je ograničenje kraljeve vlasti. Vlastela je tako postala moćnija i od samog kralja, koji je morao da ostane pasivan.

Budimski sporazum

U maju kralj je saborom u Budimu ograničio svoju vlast. Kralj je sada morao da po savetu plemića da postavlja palatine i nije smeo da udaje svoje kćerke ili da ženi sinove bez odobrenja plemića. Čak je morao stalno da živi u Ugarskoj. Sveštenici su bili oslobođeni od poreza. Plemići od sada nisu morali da ratuju izvan države. Kralj nije smeo da strancima deli oblasti i službe, isto to nisu smeli ni drugi plemići. Albreht nije smeo da prodaje ili da u zalog svoje posede ili posede umrlih plemića, nego davati kao nagradu samo Ugarima. Kralj je 29. maja obavezao da će poštovati te nove zakone. Sada je konačno mogao da skupi vojsku da se bori protiv Turaka.

Rat protiv Turaka i smrt

Albreht je u 30. maja Budimu počeo da skuplja vojsku za rat protiv Turaka. Do jula u kralj je Segedinu skupio 25 000 konjanika. Njima se pridružio srpski despot Đurađ Branković. Ugarska vojska je krenula 29. jula. U Bačkoj vojska je počela da se razilazi. Albreht je shvatio da ne može da pobedi Turke, pa je naredio povlačenje. Posle dugog povlačenja umro je od dizenterije 27. oktobra 1439. godine u blizini Estergoma ili Đera, pre svog krunisanja u Rimu, za cara Svetog rimskog carstva.

Porodično stablo

16. Albreht I Habzburški

8. Albreht II, vojvoda Austrije

17. Elizabeta Koruška (kraljica Nemačke)

4. Albreht III, vojvoda Austrije

18. Ulrih III od Firta

9. Johana od Firta

19. Joanna of Burgundy

2. Albreht IV, Vojvoda od Austrije

20. John II, Burgrave of Nuremberg

10. Fridrih V, burggrof Nirnberga

21. Elisabeth of Henneberg

5. Beatrice of Nuremberg

22. Frederick II, Margrave of Meissen

11. Elisabeth of Meissen

23. Matilda od Bavarske

1. Albreht II Nemački

24. Ludvig II, vojvoda Bavarske

12. Ludvig IV, car Svetog rimskog carstva

25. Matilda of Habsburg

6. Albreht I Bavarski

26. Vilijam I, grof od Enoa

13. Margareta II, grofica Enoa

27. Žana od Valoa

3. Johana Sofija od Bavarske

28. Bolesław III, Duke of Legnica

14. Louis I, Duke of Brieg

29. Margareta od Češke

7. Margareta od Briga

30. Henry IV, Duke of Żagań

15. Agnes of Sagan

31. Matilde of Brandenburg

Literatura

• Chisholm, Hugh, ur. (1911). „Albert II. (German king)”. Encyclopædia Britannica (na jeziku: engleski) (11 izd.). Cambridge University Press. 
• Ovaj članak uključuje tekst iz publikacije koja je sada u javnom vlasništvu: Chisholm, Hugh, ur. (1911). Encyclopædia Britannica (na jeziku: engleski) (11 izd.). Cambridge University Press.