Aleksandar Vereščagin
Aleksandar Aleksandrovič Vereščagin (Moskva 25. februar 1885 – Čikago, 23. oktobar 1962) bio je ruski režiser, glumac i pozorišni pedagog. Kao ruski emigrant djelovao je na područiju Kraljevine Jugoslavije.
| Aleksandar Vereščagin | |
|---|---|
 Aleksandar Vereščagin u ulozi Mefista iz komada Faust V. Getea; foto: K. Muić, Novi Sad, 1925, Nedeljnik „Comoedia”, broj 25, Beograd, 1925. Fotografija je muzejska građa Pozorišnog muzeja Vojvodine. | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Aleksandar Aleksandrovič Vereščagin |
| Datum rođenja | 25. februar 1885. |
| Mesto rođenja | Moskva, Ruska Imperija |
| Datum smrti | 23. oktobar 1962. (77 god.) |
| Mesto smrti | Čikago, SAD |
| Zanimanje | glumac režiser |
| Porodica | |
| Supružnik | Marija |
| Veza do IMDb-a | |
Biografija uredi
Jedan je od najznačajnijih i najsvestranijih ruskih emigranata koji je djelovao na umjetničkoj sceni Kraljevine SHS/Jugoslavije. Završio je Nikolajevsku inženjersku višu akademiju (1905) uporedo sa Dramskom akademijom u Petrogradu (1906). Glumio je u pozorištima u Pskovu, Petrogradu, Moskvi i Kijevu. Jedno vrijeme boravio je u Parizu, gdje je glumio u filmovima Smrt vojnika, Jao povjerljivima, Bogorodičina crkva, Kćerka nadzornika pruge, Poltava. Učestvovao je u Prvom svjetskom ratu, a od 1918. bio je direktor Ruskog pozorišta u Batumu na Kavkazu. U Kraljevinu SHS došao je 1919. Bio je režiser u Narodnom pozorištu u Beogradu, a zatim je radio u pozorištima u Skoplju, Sarajevu, Zagrebu, Novom Sadu, Splitu, na Cetinju, Pančevu i Banjoj Luci. Režirao je i igrao glavnu mušku ulogu u nijemom filmu Strast za pustolovinom (1922), koji se smatra izgubljenim.[1] Neposredno nakon rata bio je reditelj i umjetnički rukovodilac pozorišne grupe u Pančevu (Sekcija 1), za koju je 13. septembra 1945. godine režirao „Antigonu”. Veraščagin je u pančevačko pozorište došao 1942. i sa suprugom Marijom, glumicom, ostao do kraja pozorišne sezone 1946/47.[2]
Poslije završetka Drugog svjetskog rata kratko je boravio na Cetinju i u Osijeku, nakon čega je otišao u SAD, gdje je, režijom Koštane, u Srpskom pozorištu u Čikagu, proslavio pedesetogodišnjicu umjetničkog rada (1953).[1]
Njegovim dolaskom u Banju Luku, u sezoni 1934-1935, Narodno pozorište Vrbaske banovine doživjelo je radikalnu modernizaciju. Iako je školovan u duhu psihološkog realizma, njegov pozorišni rukopis karakteriše stilizacija i karikatura, tzv. estetika iskrivljenog ili mutnog ogledala. Na banjalučkoj sceni režirao je predstave: Nahod i Ožalošćena porodica Branislava Nušića, Marusja Lava Urvanceva, Bogojavljenska noć Viljema Šekspira, Jubilej Momčila Miloševića i druge.
U Kraljevini Jugoslaviji odlikovan je Ordenom Svetog Save V stepena (1936).[3]
Reference uredi
- ^ a b Enciklopedija Republike Srpske. 2, V-G. Laktaši: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2018. str. 83. ISBN 978-99976-42-04-2.
- ^ Palibrk-Sukić, Nesiba. „Ruske škole, garant nacionalnog opstanka”. Pancevac-online.rs. Arhivirano iz originala 24. 09. 2020. g. Pristupljeno 11. 9. 2019.
- ^ Enciklopedija Republike Srpske. 2, V-G. Laktaši: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2018. str. 93. ISBN 978-99976-42-04-2.
Spoljašnje veze uredi
- Aleksandar Vereščagin na sajtu IMDb (jezik: engleski)
