Arhimandrit Makarije (Popović)
Makarije (svetovno Srbobran Popović; Uljma, kod Vršca, 26. decembar 1920 — Manastir Visoki Dečani, 15. januar 1981) bio je pravoslavni arhimandrit i iguman Manastira Visoki Dečani.
| Makarije (Popović) | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija raško-prizrenska i kosovsko-metohijska |
| Čin | arhimandrit, iguman |
| Titula | iguman Manastira Visoki Dečani |
| Sedište | Manastir Visoki Dečani na Kosovo i Metohiji |
| Prethodnik | Teodosije Meljnik |
| Naslednik | Justin Tasić |
| Godine službe | 1957—1977 |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Srbobran Popović |
| Datum rođenja | 26. decembar 1920. |
| Mesto rođenja | Uljma kod Vršca, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 15. januar 1981. (60 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Visoki Dečani na Kosovo i Metohiji, SFRJ |
Biografija uredi
Arhimandrit Makarije (Popović) rođen je 26. decembara 1920. godine u Uljmi kod Vršca, od pobožnih roditelja Božidara i Anđelije. Na krštenju je dobio ime Srbobran. Mali Srbobran je osnovnu školu završio u svom rodnom mestu, a građansku u Vršcu. Iskrena želja za svetim monaškim životom probudila se u njegovoj čistoj dečačkoj duši 1935. godine kad odlazi za iskušenika u Manastir Rajinovac kod Grocke, a zatim u Voljavču kod Stragara.
Iz manastira Voljavče iste 1935. godine odlazi u Manastir Visoke Dečane, gde se upisuje u Monašku školu, koju završava 1939. Kao svršenog učenika Monaške škole zamonašio ga je u malu shimu jeromonah Justin Damjanović iste godine u manastiru sv. Marka kod Koriše - Prizren, davši mu monaško ime Makarije. Novog monaha Makarija rukopoložio za jerođakona na Petrovdan 1940. godine, a za jeromonaha 23. decembara iste 1940. g. u Dečanima episkop Mitrofan (Abramov), nastojatelj manastira Dečana. Rat ga je zatekao 1941. kao sabrata Manastir Deviča. Od balista biva proteran iz Deviča, radi čega se ponovo vraća u svoj matični manastir Visoke Dečane, gde nailazi na sličnu situaciju.[1]
Dečanima ostaje sve do decembra 1941. godine kad zbog potrebe službe prelazi u Pećku patrijaršiju, u kojoj kao sabrat ostaje sve do 1947. godine boraveći povremeno i u Pećkom metohu, Budisavci. 14. avgusta 1947. godine proizvodi ga u čin igumana u Prizrenu episkop Vladimir, po blagoslovu patrijarha Gavrila. Od aprila 1947. godine iguman Makarije prelazi ponovo u Manastir Devič, gde se nalazi do decembra iste 1947. godine pa se opet vraća u Pećku patrijaršiju. Početkom decembra 1947. iz Pećke patrijaršije prelazi za nastojatelja manastira Manastir Sveta Trojica kod Pljevalja.[2]
Ovde ostaje do 1952. godine kad biva postavljen za starešinu Manastira Banja kod Priboja. Iz manastira Banje uskoro se opet vraća, na istu dužnost u Manastir Svetu Trojicu. Od 7. septembara, 1953. godine do 15. decembara 1955. godine na Cetinju je imao jedno veće "odsustvo radi izgradnje i razmišljanja". U proleće 1956. godine Makarije postaje iguman Manastira Beočin u Fruškoj gori. Iz Beočina vraća se u Dečane, gde 15. novembara, 1957. godine prima dužnost starešine manastira. Na ovoj dužnosti ostaje sve do 23. novembara, 1977. godine A tada zbog bolesti razrešen je ove dužnosti. Episkop raško-prizrenski Pavle Stojčević za zaslužan rad u Crkvi proizveo ga je, za arhimandrita 26. decembara, 1968. godine.[3]
Upokojio se u Gospodu 15. januara 1981. godine u Manastiru Visoki Dečani gde je i sahranjen.[3]
Reference uredi
- ^ „Svetski ratovi, 20. vek, Jugoslavija | Istorija | Ćirilica Srpski”. Manastir Visoki Dečani (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-06-04.
- ^ „Visoki Dečani - monografija 2015”. pdfcoffee.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-04.
- ^ a b KoSSev (2018-04-08). „Manastir Visoki Dečani u komunističkoj Jugoslaviji: "Valja nama biti ovde"”. KoSSev (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-06-04.
Spoljašnje veze uredi
