Belica (Istok)
Belica (alb. Belicë) je naseljeno mesto u opštini Istok, na Kosovu i Metohiji. Prema popisu stanovništva iz 2011. u naselju je živelo 72 stanovnika, većinu stanovništva činili su Albanci.[a] Nakon 1999. godine selo je poznato i kao Koderbard (alb. Kodërbardh).
Belica | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Autonomna pokrajina | Kosovo i Metohija |
| Upravni okrug | Pećki |
| Opština | Istok |
| Stanovništvo | |
| — 2011. | 72[1] |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 42° 45′ 00″ S; 20° 38′ 00″ I / 42.7500° S; 20.6333° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 677 m |
.svg)  Belica Belica na karti Srbije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 39000 |
| Pozivni broj | 039 |
| Registarska oznaka | ПЕ |
Položaj
urediAtar naselja se nalazi na teritoriji katastarske opštine Belica površine 1045 ha.
Istorija
urediU pisanim izvorima selo Belica se prvi put pominje 1485. godine, kada je rađen turski popis. Tada je imalo 25 srpskih domaćinstava. U selu se nalazi crkva Lazarica, kraj koje se na Vidovdan (28. juna) održava sabor. Stariji patron crkve je bio Sveti Đorđe. Crkva je verovatno podignuta u 14. veku. Potom je bila razorena, pa je obnavljana u 16, 17. i 18. veku. Stručna obnova izvršena je 1966—68. godine. Oko crkve su ostaci starog srpskog groblja. U albanskom delu sela su očuvani ostaci jednog crkvišta za koje se ne zna kome je bilo posvećeno i kada je crkva srušena. U Devičkom pomeniku učitelj tamošnji Jerotije Elezović zapisao je 1902. da je arbanas Asan Luga porušio crkvu Sv. Lazara i njeno kamenje prodao za zidanje kule Redžepu Ali Deliću u selu Krnjine. Juna meseca 1999. godine albanci su opljačkali i spalili crkvu, a sve Srbe proterali iz sela.[2]
Proterivanje Srba je karakterisalo i ranije periode. Tako je Jovan Savić iz ovog sela u izveštaju 1890. godine opisao nasilja Arnauta protiv njega i ostalih Srba (Boje Jakovevića iz Crkoleza, Dobrosava Jeftića iz Sogrla…) iz toga i okolnih sela. Proterali su ih u Srbiju i oteli im kuće. Sedam familija od 73 ljudi se iselilo 3. maja. Ponudili su da im budu pratnja do granice, zbog sigurnosti, ali su i tu pripremili zasedu. U pograničnom selu, muslimani iz sela Koporiće, tzv. Kolašinski Turci su tobože napali njih, ali ni jedan musliman nije stradao, 5 Srba je ubijeno, jedan mladić je ranjen a spasilo se samo 16 Srba, prelaksom u Srbiju. Ostali su postali plen i roblje muslimana iz Ibarskog Kolašina.[3]
U februaru 1924. u ovdašnjoj kuli, žandarmi su uz pomoć topa, ali i lokalnih "Arnauta", likvidirali šestoricu kačaka.[4]
Demografija
uredi| Godina | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Stanovništvo | 388 | 419 | 529 | 586 | 566 | 494 | 72 |
 |
Stanovništvo
urediDo 1999. godine u selu je bilo oko 70 % Srba. Prema popisu iz 2011. godine, Belica ima sledeći etnički sastav stanovništva:
Napomene
uredi- ^ Popis iz 2011. na Kosovu i Metohiji su sproveli organi samoproglašene Republike Kosovo. Ovaj popis je bio bojkotovan od strane velikog broja Srba, tako da je realan broj Srba na Kosmetu znatno veći od onog iskazanog u zvaničnim rezultatima ovog popisa.
Reference
uredi- ^ Etnički sastav stanovništva na Kosovu i Metohiji iz 2011. godine (jezik: engleski)
- ^ Ivanović, Milan (2013). Metohija:spomenici i razaranja. Novi Sad: Novi Sad:Prometej. str. 417. COBISS.SR 278213639
- ^ Peruničić, Branko (1985). Pisma srbskih konzula iz Prištine 1890—1900. Beograd: Narodna knjiga. str. 67—69.
- ^ "Politika", 2. mart 1924, str. 6
- ^ Nacionalni sastav stanovništva FNR Jugoslavije 1961. godine pod2.stat.gov.rs
- ^ Nacionalni sastav stanovništva SFR Jugoslavije 1981. godine pod2.stat.gov.rs
- ^ Nacionalni sastav stanovništva SFR Jugoslavije 1981. godine pod2.stat.gov.rs
- ^ Etnički sastav stanovništva Kosova i Metohije 2011. godine pop-stat.mashke.org (jezik: albanski)
Spoljašnje veze
uredi- Gugl satelitska mapa (Maplandia) (jezik: engleski)
- Mape, aerodromi i vremenska situacija lokacija (Fallingrain) (jezik: engleski)
- Digitalna platforma za NIGP (geoSrbija) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. februar 2021) (jezik: srpski)
