Vahruševo
Vahruševo (ukr. Вахрушеве/Боково-Хрустальне; rus. Вахрушево) grad je u Ukrajini u Luganskoj oblasti. Prema proceni iz 2019. u gradu je živelo 11.518 stanovnika.
| Vahruševo | |
|---|---|
 | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Ukrajina |
| Oblast | Luganska oblast |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2019. | 11.518 (procena) |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 48° 09′ 38″ S; 38° 50′ 20″ I / 48.160556° S; 38.838889° I |
| Vremenska zona | UTC+2 (EET), leti UTC+3 (EEST) |
  Vahruševo Vahruševo na karti Ukrajine | |
Položaj
urediNa jugozapadnoj periferiji grada, omeđenom koritom reke Mijus, nalazi se granica između Luganske i Donjecke oblasti. U zapadnim delovima Vahruševa, njegova leva pritoka Mijusik se uliva u reku Mijus.
Susedna naselja su: selo Knjaginevka i grad Mijusinsk na jugoistoku, sela Hrustalnoje, Hrustalni i grad Krasni Luč/Hrustalni na istoku, sela Sofjevski na severoistoku, Gruševoje, Žetva, Tamara na severu, Krasni Kut na severozapadu, Sadovo-Hrustalnenski na zapadu; u Donjeckoj oblasti, selo Andrejevka na jugozapadu.
Istorija
urediGrad je nastao 1954. godine kao rezultat sindikata četiri radnička naselja koja su nastala oko rudnika uglja,[1] nazvanih po Vasiliju Vasiljeviču Vahruševu, bivšem ministru industrije uglja SSSR-a.[2][3]
U januaru 1959. godine broj stanovnika je bio 11.470.[4] Godine 1963. Vahruševo dobija status grada.[1][2][3]
Godine 1979. postojala su dva rudnika uglja, fabrika za preradu, popravku i mašinska fabrika, radionica fabrike konfekcije Krasnolučka, rudarsko odeljenje Krasnoščekovskoje, fabrika potrošačkih usluga, dve stručne škole, 7 srednjih škola, muzička škola, dve bolnice i 9 drugih zdravstvenih ustanova, Dom kulture, 4 biblioteke i 4 kluba.[1]
U januaru 1989. godine stanovništvo je iznosilo 18.162 ljudi,[5] osnova privrede je bila eksploatacija uglja.[2] U maju 1995. godine, Kabinet ministara Ukrajine je odobrio odluku o privatizaciji kamenoloma Krasnoščekovski koji se nalazi u gradu.[6]
Godine 2008. godine jedna od gradskih škola je zatvorena.[7] Od 1. januara 2013. godine broj stanovnika je bio 11.878.[8]
Vrhovna rada Ukrajine je 12. maja 2016. godine preimenovala grad Vahruševo u Bokovo-Hrustaljnoje u okviru kampanje dekomunizacije u Ukrajini.[9] Odluku nisu priznale lokalne vlasti Luganske Narodne Republike.[10]
Stanovništvo
urediPrema proceni, u gradu je 2019. živelo 11.518 stanovnika.
| 1970. | 1979. | 1989. | 2001. | 2012. |
|---|---|---|---|---|
| 22.131[11] | 18.942[11] | 18.162[11] | 14.773[11] | 12.050[11] |
Reference
uredi- ^ a b v Vahruševo // Ukrainskaя Sovetskaя Эnciklopediя. tom 2. Kiev, «Ukrainskaя Sovetskaя эnciklopediя», 1979. str.133
- ^ a b v Vahruševo // Bolьšaя Sovetskaя Эnciklopediя. / pod red. A. M. Prohorova. 3-e izd. tom 4. M., «Sovetskaя эnciklopediя», 1971. str.338
- ^ a b Vahruševo // Bolьšoй эnciklopedičeskiй slovarь (v 2-h tt.). / redkoll., gl. red. A. M. Prohorov. tom 1. M., «Sovetskaя эnciklopediя», 1991. str.197
- ^ Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1959 g.
- ^ Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 g. Čislennostь gorodskogo naseleniя soюznыh respublik, ih territorialьnыh edinic, gorodskih poseleniй i gorodskih raйonov po polu
- ^ «292126 Krasnoщekіvsьkiй kar'єr, m. Vahruševe»
Postanova Kabіnetu mіnіstrіv Ukraїni № 343a vіd 15 travnя 1995 r. «Perelіk ob'єktіv, щo pіdlяgaюtь obov’яzkovій privatizacії u 1995 rocі» - ^ Na Luganщine izbavlяюtsя ot škol iz-za nehvatki učenikov Arhivirano na sajtu Wayback Machine (25. jul 2018) // eženedelьnik «2000» ot 28 avgusta 2008
- ^ „Čiselьnіstь naяvnogo naselennя Ukraїni na 1 sіčnя 2013 roku. Deržavna služba statistiki Ukraїni. Kiїv, 2013. stor.73” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 12. 10. 2013. g. Pristupljeno 19. 03. 2022.
- ^ RIA Novosti. „Rada pereimenovala naselennыe punktы v Luganskoй i Doneckoй oblastяh”. Pristupljeno 2016-08-15.
- ^ „V LNR otvergaюt zateю Kieva s pereimenovaniяmi gorodov | Žurnalistskaя Pravda”. 2016-02-20. Pristupljeno 2016-08-15.
- ^ a b v g d „UKRAINE: Major Cities”. City Population. Pristupljeno 10. 11. 2012.
Spoljašnje veze
uredi
- Zaselennя Stepovoї Ukraїni v XVI—XVIII st. // Donecьk: Ukr. centr, 1998. — 124 s. (jezik: ukrajinski)