Vladan Nedić
Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
Vladan Nedić (Plaskovac, 10. jul 1920 — Beograd, 18. septembar 1975) srpski je književni istoričar.[1][2]
Vladan Nedić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 10. jul 1920. |
| Mesto rođenja | Plaskovac Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 18. septembar 1975. (55 god.) |
| Mesto smrti | Beograd SFRJ |
Biografija uredi
Otac mu se zvao Miroslav Nedić, a majka Slavka Nedić (Blagojević) i oboje su bili učitelji. Osnovnu školu je završio u Smederevu, a gimnaziju u Smederevu i Beogradu (1938). Jugoslovensku i rusku književnost studirao je na filozofskom fakultetu u Beogradu (1938—1941). Od novembra 1944. do marta 1946. godine bio je u JNA. Diplomirao je 1946. godine.[2] Jedno vreme bio je bibliotekar u Biblioteka Društva za kulturnu saradnju Jugoslavije i SSSR i u Centralnoj biblioteci SANU. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu bio je asistent za narodnu književnost, docent, vanredni i redovni profesor. Držao je predavanja na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu i Prištini. Oženio se 1946. godine Nadeždom Jovanović i sa njom je imao dve kćeri.
Doktorsku disertaciju je odbranio 1958. godine na Filološkom fakultetu Beogradu sa temom Život i rad Sime Milutinovića. [2]
Pripada generaciji posleratnih istoričara književnosti. Objavio je veliki broj rasprava, studija i priloga o pojedinim piscima i pojavama u srpskoj književnosti. Dve najveće oblasti njegovog delovanja bile su književnost XIX i HH veka i narodna poezija. U njegov književnoistorijski rad uključeni su veliki broj bibliografija, naučnih prikaza i stručnih referata, više kritičkih izdanja narodnih pesama, antologija usmenog lirskog pesništva, kao i nekoliko izbora iz književnih dela naših pisaca (Njegoša, Zmaja, Laze Lazarevića, Ćorovića i Rakića).
Vladan Nedić nije bio samo književni istoričar. Njegov književni rad započeo je 1941. godine prikazom tri nove knjige dva srpska velika pisca: Stevana Sremca i Laze Kostića, a nastavio se prevodilačkom delatnošću, delatnošću književnog kritičara i hroničara književnosti (prevodi iz ruske i ukrajinske književnosti, ogledi o piscima tih književnosti i prikazi njihovih dela). Godinama je uređivao naučne časopise („Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor]]“, „Kovčežić“), učestvovao je i u izradi kritičkog izdanja Sabranih dela Vuka Stefanovića Karadžića i ostalih srpskih pisaca. Sve do svoje smrti, zajedno sa Radovanom Samardžićem, bio je urednik Srpskog biografskog rečnika.
Specifičnost njegove metode ogleda se u tome da su svi njegovi radovi zasnovani na temeljnim istraživanjima. Tokom vremena postao je istoričar naše usmene književnosti i u njegovom radu se očituje zanimanje za širok krug njenih problema kojima je prilazio sa različitih aspekata. Izdvojeno mesto pripada njegovim radovima u kojima je prikazivao i ocenjivao zbirke nekih novijih, pa čak i savremenih sakupljača narodne poezije (Ivana Jastrebova, Momčila Zlatanovića, Ljubiše Rajkovića...).
Dela uredi
- Sima Milutinović Sarajlija, Beograd, 1959. god.
- Filip Višnjić, Beograd., 1961.,1964. god.
- Antologija jugoslovenske narodne poezije, Beograd, 1962. godine, i pod naslovom Antologija narodnih lirskih pesama, Beograd, 1969. god.
- O usmenom pesništvu, Beograd,1976. god.
- Vukovi pevači, Novi Sad, 1964. god.
Prevodi sa ruskog:
- A Pervencev Kosmološki odred, Novi Sad, 1974. god.
- N. F. Beljčikov N. G. Čeriševski Beograd, 1948. god.
- A. Muskatov Stožeri, Beograd, 1951. god.
- I. K. Kunjin, Vasko de Gama, Beograd, 2006.
Prevodi sa ukrajinskog:
- M. Kocjubinski „Fatamorgana“, Novi Sad, 1955. god.
