Vlastimir Pavlović Carevac
Vlastimir Pavlović Carevac (selo Carevac, 9. oktobar 1895 — Beograd, 10. januar 1965) bio je srpski muzičar i dirigent.[1]
Vlastimir Pavlović | |
|---|---|
 Vlastimir Pavlović Carevac, 1963. godine | |
| Druga imena | Carevac |
| Datum rođenja | 9. oktobar 1895. |
| Mesto rođenja | Carevac, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 10. januar 1965. (69 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija |
Biografija uredi
Završio je Pravni fakultet u Beogradu i bavio se advokaturom, ali je muzika bila njegova prva i prava ljubav. Bio je dirigent hora društva „Abrašević” i jedan od prvih izvođača narodne muzike na programima Radio Beograda.
Na početku Prvog svetskog rata, 1914, prijavio se kao dobrovoljac u bolničku četu Braničevskog odreda srpske vojske.[2] Bio je zarobljen i interniran u logor Hajnrihsgrin.[3]
Još je kao mladić postao član KPJ, 1919. godine. Kao advokat je bio branilac na komunističkom procesu 1928, gde je branio Otokara Keršovanija, Josipa Cazija, Luku Madžarca, Obrena Nikolića, Vasu Stajkića i Grgura Vujovića.[2]
Drugi svetski rat je dočekao kao član KPJ i odmah na početku otišao u partizane. Bio je borac Požarevačkog partizanskog odreda kojim je komandovao Veljko Dugošević.[2] Tokom 1943. godine ga četnici prokazuju, hapse ga ljotićevci i odvode u logor na Banjici. Odatle ga Nemci sprovode u Hajligen Kros, pa u Dahau, gde je bio do kraja rata.[4][5]
Umro je 1965. godine u Beogradu.
O njemu je 1991. izdata monografija „Carevčeva lira”, koju je napisao Ivo Cenerić, a 2011. i monografija „Od zlata gudalo”, koja, pored osnove iz Cenerićeve knjige, sadrži i brojne notne zapise.[6]
U Velikom Gradištu se, njemu u spomen, počev od 1995. godine, održava muzička manifestacija „Carevčevi dani”.[7]
Muziciranje uredi
Violinu je svirao punih pet decenija. Zahvaljujući njegovom predanom radu na očuvanju srpske muzičke baštine, sačuvane su mnoge narodne melodije, čiji je on bio najverniji tumač. Komponovao je mnoge poznate melodije, od kojih su najpoznatije „Svilen konac” i „Nizamski rastanak”.
Osnovao je i vodio Narodni orkestar Radio Beograda sve do svoje smrti. Bio je pedagog, učitelj mnogih pevača i svirača.
Nastupao je sa velikim pevačima: Vuletom Jevtićem, Danicom Obrenić, Miletom Bogdanovićem, Dobrivojem Vidosavljevićem, Miodragom Popovićem, Anđelijom Milić, Ksenijom Cicvarić, Savetom Sudar, Vasilijom Radojčić i mnogim drugima.
Postavio je standarde u vrednovanju narodne muzike i bio je simbol izvorne interpretacije narodnog melosa.
Reference uredi
- ^ Rackov, Nikola. Od zlata gudalo: monografija Vlastimira Pavlovića Carevca. Beograd: Zavod za udžbenike, 2011. str. 1—20. ISBN 978-86-17-17279-2.
- ^ a b v „Carevac”. Portal Novosti. Pristupljeno 2022-03-22.
- ^ „http://istorijskenovine.unilib.rs/view/index.html#panel:pa|issue:NLS_00010_19170409|article:div360”. 9. april 1917. Pristupljeno 16. avgust 2023. Spoljašnja veza u
|title=(pomoć) - ^ Veliki Carevac izbegao streljanje („Večernje novosti”, 8. oktobar 2017)
- ^ Bogdanovic, Dejan. „Vlastimir Pavlović Carevac – Kulturni centar-Veliko Gradište” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-01-29.
- ^ „Od zlata gudalo - monografija Vlastimira Pavlovića Carevca + CD : grupa autora”. Knjizara.com (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2022-03-22.
- ^ Bogdanovic, Dejan. „Vlastimir Pavlović Carevac – Kulturni centar-Veliko Gradište” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-01-30.
