Vuk Rašović (džudista)
Vuk Rašović (Vrujica, 20. decembar 1939) je srpski džudista, nosilac purpurnog pojasa, deveti dan.
| Vuk Rašović | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 20. decembar 1939. |
| Mesto rođenja | Vrujica,  Kraljevina Jugoslavija |
| Državljanstvo |  Srbija |
| Sportske informacije | |
| Sport | Džudo |
| Klub | Student |
Biografija uredi
Rođen je u selu Vrujica u Crnoj Gori[1]. Osnovnu školu je učio u Kruščiću, Beogradu, Užičkoj Požegi i Nikšiću. Prvi i drugi razred gimnazije završio je u Bijelom Polju, a gimnaziju je završio 1957. godine u Ivangradu.[2]
Nakon završetka gimnazije, upisuje Mašinski fakultet u Beogradu 1958. godine. Na njemu je apsolvirao 1963. godine, ali nije ga završio [1]. Od 1959. godine je počeo da se bavi džudoom[1]. Završio je višu trenersku školu za borilačke sportove, odsek za džudo[1][2].
Dodeljeno mu je zvanje i diploma profesora Više trenerske škole u Beogradu[2]. Na SOS kanalu vodi televizijsku emisiju „Džudo“[1]. Takođe je i džudo trener[1]. Osnivač je tri džudo kluba: „Mašinac“, „Voždovac“ i „Trudbenik“[3].
Tokom karijere je bio i sudija u džudou. Tokom sudijske karijere je dostigao međunarodni rang i sa velikim uspehom sudio na brojnim međunarodnim takmičenjima[2].
Rukovodio je organizacijom 20 prvenstava države, prvenstva Balkana 1983. godine, prvenstva Evrope 1986. godine, prvenstva sveta 1989. godine. Takođe je rukovodio organizacijom Balkanijada mladih od 1996. do 1999. godine.[2]
Bio je predsednik džudo kluba „Student“, predsednik Džudo saveza Beograda, Džudo savez Srbije i Džudo saveza Jugoslavije. Sportski direktor Džudo saveza Srbije je bio u periodu od 1987. do 1999. godine.[2]
Obavljao je i funkciju predsednika veteranske asocijacije Srbije i funkciju predsednika Univerzitetskog sportskog saveza Beograda.[2]
Ženio se 2 puta, a iz 2 braka ima ćerku Dijanu i sinove Branka, Relju i Nebojšu[1].
Po veroispovesti je pravoslavac[2].
Sportski uspesi uredi
Vuk Rašović je džudoom počeo da se bavi 1959. godine u Beogradu, na preporuku rvača Miroslava Čitakovića — Čite[1]. Tada je postao član univerzitetskog džudo kluba „Student“[2].
Studentski prvak SFRJ je postao 1964. godine[2].
Prvenstvo Srbije je osvajao 1962. (braon pojas), 1963. (braon pojas), 1965, 1968, 1969, 1970, 1971, 1981. godine[2].
Prvenstvo Jugoslavije je osvajao 2 puta (1966. i 1975. godine), dok je drugo mesto zauzimao 3 puta (1963. (braon pojas), 1965. i 1973. godine), kao i treće mesto 3 puta (1967,1970. i 1977. godine).[2]
Od rezultata na međunarodnim takmičenjima u najznačajnije spadaju: Sarajevo 1964. godine, 3. mesto; Kup Jadrana u Splitu 1966. godine 1 mesto, 1967. godine 1. mesto i 1972. godine 3. mesto; Zaostrog, 1973. godine, 1. mesto (superteška kategorija) i 1. mesto (apsolutna kategorija).[2]
Do 1989. godine (svoje 50. godine) je nastupao u seniorskoj konkurenciji, nakon čega je počeo da se takmiči kao veteran[3]. Tokom svoje seniorske karijere osvojio je preko 30 titula prvaka Beograda i Srbije.
Kao veteran osvajao je brojna takmičenja. Neki od najvećih uspeha su[2]:
- Prvak Evrope: 2004. godine (superteška i apsolutna kategorija), 2007. godine
- Svetsko prvenstvo: 2002. godine (superteška kategorija), 2004. (superteška kategorija), 2005. (superteška i apsolutna kategorija), 2006. godine (superteška kategorija), 2008. godine, 2009. godine (superteška i apsolutna), 2010. godine. Drugi na svetu je bio 2002. godine (apsolutna kategorija), 2004. (apsolutna kategorija), 2006. (apsolutna kategorija), dok je treće mesto zauzeo 2003. godine.
Priznanja uredi
Majska nagrada SOFK Jugoslavije i Zlatna značka Ministarstva sporta Jugoslavije[3].
Nosilac je jugoslovenskog odlikovanja Orden rada, sa srebrnim zracima[3].
Svetska džudo federacija mu je 2009. godine u Atlanti dodelila priznanje Velikog majstora džudoa. Nagradu za životno delo grada Beograda je dobio 2011. godine u Beogradu[1]. Godine 2011. mu je predsednik Svetske džudo federacije, Marijus Vizer uručio specijalno priznanje za izuzetan doprinos i razvoj džudo sporta[2].
Izvori uredi
- ^ a b v g d đ e ž z Trošelj, Slavko (20. 1. 2013). „Uticaj Amfilohija na mene je bio presudan”. Politika. Pristupljeno 22. 9. 2013.
- ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m „Vuk Rašović”. Borilački klub. 28. 7. 2009. Arhivirano iz originala 26. 09. 2013. g. Pristupljeno 22. 9. 2013.
- ^ a b v g „Vuku Rašoviću dodeljeno specijalno priznanje na SP u Parizu”. Džudo savez Vojvodine. 2011. Arhivirano iz originala 27. 09. 2013. g. Pristupljeno 22. 9. 2013. Tekst „author” ignorisan (pomoć)
Spoljašnje veze uredi
- (jezik: srpski) Detaljna biografija Vuka Rašovića, Evropska kuća slavnih
- (jezik: srpski) Biografija na sajtu Borilački klub
- (jezik: srpski) Intervju u „Politici“
- (jezik: srpski) Imao sam više učenika nego neke stranke glasača („Politika“, 12. maj 2015)
- (jezik: srpski) Misli Vuka Rašovića Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. februar 2017)
- U 78. godini treniram pet sati dnevno („Politika”, 18. oktobar 2017)
- Priznanje Vuku Rašoviću („Politika”, 29. decembar 2018)