Dragomir Keserović
Dragomir Keserović (Piskavica kod Banja Luke, 8. jun 1957) je penzionisani general-major Vojske Republike Srpske.
| Dragomir Keserović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 8. jun 1957. |
| Mesto rođenja | Piskavica, kod Banja Luke, FNR Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Čin | general-major |
| Učešće u ratovima | Rat u Hrvatskoj Rat u Bosni i Hercegovini |
| Odlikovanja |     |
Biografija uredi
General-major Dragomir Keserović je rođen 8. juna 1957. u selu Piskavica, opština Banja Luka, Narodna Republika Bosna i Hercegovina, Federativna Narodna Republika Jugoslavija, od oca Slavka po zanimanju radnik i majke Stane po zanimanju domaćica. Ima brata Draška (1965) i sestru Dragicu (1960). Oženjen je i u braku sa suprugom Radinkom. Ima dvoje djece. Živi i radi u Banjoj Luci.[1] Trenutno obavlja dužnost načelnika Odjeljenja za boračko-invalidsku zaštitu u opštini Banja Luka.[2]
Školovanje uredi
Osnovnu školu završio je 1972. u rodnoj Piskavici, a Srednju tehničku školu u Banjoj Luci 1976. Nakon završetka srednje škole upisuje Vojnu akademiju Kopnene vojske Beogradu i Banjoj Luci, smjer oklopno mehanizovane jedinice koju je završio 1981. sa odličnom uspjehom. Istim uspjehom završio je i Generalštabnu akademiju 1997. u Beogradu (1997), kao i Školu nacionalne odbrane 1999. u Beogradu (1999). Postdiplomske studije završio je 2005. na Fakultetu civilne odbrane u Beogradu, a doktorirao je 2009. na Fakultetu za bezbjednosti zaštitu u Banjoj Luci.
U periodu od 1982. do 1987. završio je više specijalističkih kurseva iz oblasti izviđačkih dejstava, vojno-policijskih dejstava i taktike, rješavanja pobuna, kriznih i talačkih situacija, borbe protiv diverzantsko-terorističkih grupa, obavještajne službe, obavještajno-bezbjednosnih sistema i bezbjednosti u Obavještajno bezbjednosnom školskom centru u Pančevu.[1]
Vojna karijera uredi
U čin potporučnika proizveden je 30. jula 1981, a u čin poručnika unaprijeđen 1982, kapetana 1985, kapetana I klase 1988. (vanredno), majora 1992. (vanredno), potpukovnika 1994. (vanredno), pukovnika 1997. (vanredno) i general-majora 9. januara 2001. godine.
Tokom službe u JNA obavljao je dužnosti: komandir voda; komandir čete; zamjenik komandanta bataljona; referent bezbjednosti u komandi; načelnik bezbjednosti u brigadi. U sukobima na tlu bivše SFRJ učestvovao je kao pripadnik JNA u 287. bataljonu vojne policije i 1. gardijskoj diviziji od 17. avgusta 1991. do 12. maja 1992. Kao pripadnik Vojske Republike Srpske učesnik je Odbrambeno-otadžbinskog rata u periodu od 12. maja 1992. do 14. decembra 1995.[1] U Vojsci Republike Srpske obavljao dužnosti komandanta bataljona Vojne policije u Istočno-bosanskom korpusu VRS; komandanta 1. bataljona Vojne policije u 1. Krajiškom korpusu (od septembra 1993. do 1995); komandanta brigade; načelnik štaba l. Krajiškog korpusa; načelnik Odjeljenja bezbjednosti u Upravi bezbjednosti; pomoćnik načelnika Uprave bezbjednosti za vojnu policiju; načelnik Uprave bezbjednosti; načelnik Sektora za obavještajno-bezbjednosne poslove; pomoćnik ministra odbrane i načelnik Službe bezbjednosti odbrane u Kabinetu predsjednika Republike Srpske.[3]
Službovao je u garnizonima: Skoplje, Kumanovo, Valjevo, Niš, Beograd, Banja Luka, Bijeljina i Han Pijesak. Penzionisan je 7. marta 2002. godine.[4]
U Odbrambeno-otadžbinskom ratu ranjavan je tri puta i ima status ratnog vojnog invalida 5. kategorije.[1] Jedno od ranjavanja desilo se 2. jula 1994. u rejonu Šuplje bukve na Srbobranskom ratištu.[3]
Odlikovanja uredi
Tokom vojne karijere više puta je odlikovan
- Medaljom za vojne zasluge (1983),
- Ordenom za vojne zasluge sa srebrnim mačevima (1987),
- Ordenom Miloša Obilića (1994) i
- Ordenom Karađorđeve zvijezde drugog reda (1998).[1]
Politička karijera uredi
Politički je bio angažovan u Demokratska partija - Dragan Čavić, Stranci pravedne politike, Demokratskom narodnom savezu (DNS) i od decembra 2018. član je Demokratskog saveza (DEMOS). Na lokalnim izborima u BiH 2012. bio je kandidat Demokratske partije za Skupštinu opštine Banja Luka. Kao nosilac liste Stranke pravedne politike za Narodnu skupštinu Republike Srpke učestvovao je na Opštim izborima 2014.[5] Na Opštim izborima 2018. u Bosni i Hercegovini bio je kandidat ispred DNS za Parlamentarnu skupštinu BiH.[5]
Haški tribunal uredi
Pojavio se kao svjedok Tužilaštva Haškog tribunala u procesu protiv generala Ratka Mladića,[6] i kao vojni ekspert odbrane u procesu protiv Radovana Karadžića.[7]
Akademska karijera uredi
Angažovan je na Fakultetu za bezbjednost i zaštitu, Nezavisnog univerziteta u Banjoj Luci, na osnovnim akademskim studijama kao odgovorni nastavnik na predmetima: Osnovi bezbjednosti i zaštite, Sistem bezbjednosti Evropske unije, Sistemi bezbjednosti i zaštite i Bezbjednosna kultura i na master studijama kao odgovorni nastavnik za predmete: Teorija sistema bezbjednosti i Sistem bezbjednosti Bosne i Hercegovine.[8] Autor je više naučnih radova i udžbenika.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b v g d Generali Republike Srpske 1992-2017 : biografski rječnik / Savo Sokanović i dr, Banja Luka : Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske : Boračka organizacija Republike Srpske, 2017.
- ^ „Novi kriterijumi za izbor udruženja od interesa za grad”. Arhivirano iz originala 4. 2. 2019. g. Pristupljeno 4. 2. 2019.
- ^ a b Zorić Željko, Birani da budu najbolji: 1.(11) bataljon vojne policije, Banja Luka, Glas Srpske, 2016.
- ^ Blažanović Jovo, Generali Vojske Republike Srpske, Banja Luka : Boračka organizacija Republike Srpske, 2005
- ^ a b www.izbori.ba
- ^ Sedmična konferencija za štampu MKSJ - - 19. juni 2013. |Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju
- ^ Milutinović, Radoša. „Crimes Committed by Individuals, not by Authorities”. DETEKTOR.BA (na jeziku: engleski). Pristupljeno 4. 2. 2019.
- ^ http://fbzbl.net
