Dragoljub Kavran
Dragoljub Kavran (Beograd, 25. jun 1933, – Beograd 19. septembar 2021.) bio je srpski univerzitetski profesor i doktor pravnih nauka.
| Dragoljub Kavran | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 25. jun 1933. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 19. septembar 2021. (88 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Obrazovanje | Pravni fakultet Beograd |
| Naučni rad | |
| Polje | javna uprava |
| Nagrade |   |
Biografija uredi
U Beogradu je završio Treću mušku gimnaziju, a potom i Pravni fakultet, na kojem je i doktorirao odbranom teze Rukovođenje u organima državne uprave. Na istom fakultetu biran je u nastavno-naučna zvanja od asistenta (1959) do redovnog profesora (1981) i bio je šef Katedre za pravno-političke nauke. Bio je stručnjak za državnu upravu i organizaciju državne administracije. Predavao je i na pravnim fakultetima u Novom Sadu, Kragujevcu, Nišu, Banjoj Luci, Zagrebu i Ljubljani, kao i na fakultetima organizacionih nauka u Beogradu i Kranju. Učestvovao je u osnivanju Fakulteta organizacionih nauka Univerziteta u Beogradu. Kao gostujući profesor,
boravio je (1969/70. i 1970/71) u Mičigenu, SAD. Objavio je 16 knjiga, udžbenika i monografija i oko 260 studija, članaka i saopštenja u zemlji i inostranstvu. Učestvovao je na više od 100 naučnih savjetovanja i simpozijuma u zemljama Evrope, Amerike, Azije i Afrike. Bio je stalni ekspert Ujedinjenih nacija za oblast javne uprave. Od 1981. do 1986. boravio je u sjedištu OUN u Njujorku, kao specijalni tehnički savjetnik za javnu upravu generalnog sekretara UN. Kao predsjednik komisije ili vođa stručnog tima pripremio je projekte reorganizacije državne uprave u Bahreinu, Indoneziji i Jemenu, Kataru, Kini, Mongoliji, Ujedinjenim Arapskim Emiratima i Zimbabveu, a sarađivao je i na izradi i izvođenju projekata reorganizacije uprave u više od 40 zemalja svijeta. Radio i na projektima Svjetske banke kao ekspert za upravu. Bio je glavni i odgovorni urednik jugoslovenskog časopisa „Kadrovi i rad“ (1970–1981). Učestvovao je u formiranju Kopaoničke škole prirodnog prava. Bio je višegodišnji član Krunskog savjeta. Dobitnik je Ordena belog orla I reda i Ordena Karađorđeve zvezde III reda. Od 1949. bio je član Veslačkog kluba „Crvena zvezda“ iz Beograda i predsjednik tog kluba od 2000. do smrti.[1]
Reference uredi
- ^ Enciklopedija Republike Srpske. 5, K-L. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2023. str. 325. ISBN 978-99976-42-72-1.
