Википедија

Dragutin Hinc

Dragutin Hinc je bio srpski knjižar koji je radio i, najčešće o svom trošku, izdavao knjige u Novom Sadu tokom druge polovine XIX veka. Njegova objavljenija obuhvataju dela srpskih književnika, prevode dela stranih autora, kao i nekoliko književnih najava koje nisu realizovane.

Biografija uredi

Između 1850. i 1860. godine u Novom Sadu je trgovinu knjigama imao i Dragutin Hinc. Hinc je poreklom bio iz Erdelja i nakon što je završio knjižarski zanat, stupio je u vojsku. Po povratku iz vojske Hinc je radio u knjižarama u Pešti, Beču i Segedinu, a zatim 1858. godine dolazi u Novi Sad gde je radio kao delovođa u knjižari Petra Stojanovića. Bio je izuzetno vredan i posvećen knjižar i izdavač, ali i glavni komisionar izdanja Matice srpske.[1] Knjige, najčešće na srpskom jeziku, je uglavnom nabavljao u Beogradu. Pretpostavlja se i da je Hinc osnovao prvu biblioteku za pozajmljivanje knjiga u Novom Sadu. 1861. godine Hinc se suočava sa bankrotom, te već naredne godine prestaje sa radom njegova knjižara i Hinc odlazi iz Novog Sada u Segedin. Nažalost, nema podataka o godini i mestu njegovog rođenja i smrti.[2]

Knjižarska delatnost uredi

Književna i knjižarska aktivnost u Vojvodini bila je u punom jeku tokom šezdesetih godina XIX veka. Tokom ovog perioda književno društvo Srba u Vojvodini Matica srpska izdaje, pod uredništvom Antonija Hadžića dve sveske svoga letopisa (stotu i sto prvu), ali i raspisuje brojne nagrade.[3]

1860. godina uredi

 
Obrazi iz opšte istorije, 1860.

Pored Matice srpske, javili su se i pojedinci sa željom da potpomažu književnost. Jedan od njih je i novosadski knjižar Dragutin Hinc. Hinc je 1860. godine, prvenstveno o svom trošku, objavio nekoliko značajnih dela svetske književnosti kao što su „Đaur” Lorda Bajrona u prevodu Ace Popovića i „Robinson Kruso” Danijela Defoa, ali i dela srpskih autora kao što su „Obrazi iz opšte istorije” Nikole Krstića, „Sto dana” Ace Popovića i „Hajduk Veljko, Vaso Čarapić, Janko Katić i Stanoje Glavaš” Joksima Otočanina-Novića. Hinc iste godine objavljuje i „Istočni biser” Jovana Jovanovića Zmaja, iako je pozivom na pretplatu u kojoj se navodi „novci u plaćenim pismima šalju se na Dragutina Hinca”, dobio svega 17 pretplatnika za tu knjigu. Za taj nemar je „Danica” odmah očitala poštovanoj publici pristojnu bukvicu, posle koje su pojedine dame skupile mnogo više pretplatnika nego ovaj novosadski knjižar-izdavač, koji je 1860. godine pomogao pri doradi novog izdanja „Gorskog vijenca” Petra II Petrovića Njegoša. Iste godine Hinc izdaje preko Episkopske knjigopečatnje „Biser i drago kamenje na ukrašenje detinje duše i srca” Đorđa Natoševića, a zatim najavljuje i prvi deo romana „Milan Narandžić” Jakova Ignjatovića pod nazivom „Trideset godina iz života Milana Narandžića” koji iste godine i objavljuje, takođe o svom trošku.[4][5]

1861. i 1862. godina uredi

Gligorije Vozarović je u okviru svog projekta izdavanja sabranih dela Dositeja Obradovića objavio više zasebnih oglasa. Objavljivani su i oglasi za dela koja nisu kasnije bila objavljena te su tako sami oglasi ostali jedino svedočanstvo o određenom naumu, čitalačkoj publici i uslovima za kulturnu produkciju. Dragutin Hinc je najavljivao Dositejeve „Basne” koje ipak nije objavio. Godine 1862. Hinc je izdao i „Vojevanje srpsko pod Karađorđem” koje se moglo kupiti u Beogradu, Beču, Budimpešti, Lajpcigu i Petrogradu, danas Sankt Peterburgu.[6][7]

Najznačajnija objavljenija uredi

  • Obrazi izъ obšte istorіє: Nikola Krstićъ. – U Novome Sadu: Dragutin Hinc, 1860.
  • Sto dana: pesme od Ace Popovića. – U Novom Sadu: troškom Dragutina Hinca, 1860. (U Novom Sadu : Episkopska knjigopečatnja).
  • TridesetЪ godina iz života Milana Narandžića, romanЪ odЪ Яkova Ignяtovića: DragutinЪ HincЪ, knЬižarЪ i izdavatelЪ (1860, U NovomЪ Sadu: Brzotiskom Episkopske knЬigopečatně, 1860).
  • Istočni biser: skupljene pesme raznih istočnih pesnika:  Jovan Jovanović - Novi Sad: Dragutin Hinc, 1861. (Novi Sad: Brzotiskom Episkopske Knьigopečatne).
  • Hajduk Veljko, Vaso Čarapić, Janko Katić i Stanoje Glavaš: iz srpstva Joksima Novića Otočanina. - U Novom Sadu: troškom Dragutina Hinca, 1860. (Novi Sad: Brzotiskom episkopske knjigopečatnje).
  • Đaur: Lord Bajron: srbski od Ace Popovića. - U Novom Sadu: Troškom Dragutina Hinca, 1860. (Novi Sad: Brzotiskom episkopske knЬigopečatnЬe).
  • Biser i drago kameně na ukrašeně detiє duše i srca: Đorđe Natošević - U Novom Sadu: Izdala Knьižara Dragutina Hinca, 1860. (Brzotiskomъ epіskopske knьigopečatně).
  • VOЄVANѢ srbsko podъ Karađorđemъ. - U Novome Sadu: Izdala knьižara Dragutina Hinca, 1862.

Reference uredi

  1. ^ „Srpsko knjižarstvo”. Prometej (na jeziku: srpski). Pristupljeno 10. 5. 2019. 
  2. ^ „STARO SRPSKO KNjIŽARSTVO | Službeni glasnik”. www.slglasnik.com. Pristupljeno 10. 5. 2019. 
  3. ^ Istorijski časopis 35 (1988): Historical Review 35 (1988) (na jeziku: srpski). Istorijski institut. 1988. 
  4. ^ Đorđević, Vladan (1927). Uspomene: kulturne skice iz druge polovine devetnaestoga veka (na jeziku: srpski). Slavija. 
  5. ^ Babović, Mirjana; Jančić, Svetlana (1991). Alfabetski katalog monografskih publikacija: izrada i formiranje. Beograd: Narodna biblioteka Srbije. ISBN 9788670350465. OCLC 456311508. 
  6. ^ Jonović, Petar; Girard, René (1991). Knjižare Novog Sada: 1790-1990 (na jeziku: ruski). Književna zajednica Novog Sada. 
  7. ^ Dobrašinović, Golub (1974). Objavljenija: izbor oglasa na knjige i listove 1791-1871 (na jeziku: francuski). Društvo bibliotekara SR Srbije. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Драгутин_Хинц&oldid=26871851”