Eugen Kvaternik
Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
Eugen Kvaternik (Zagreb, 31. oktobar 1825 — Rakovica, 1871) bio je hrvatski političar, pisac i revolucionar. Studirao je katoličku bogosloviju u Senju i Pešti, ali je prešao na pravo, gdje je i diplomirao 1847. godine.
| Eugen Kvaternik | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 31. oktobar 1825. |
| Mesto rođenja | Zagreb, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 8. novembar 1871. (46 god.) |
| Mesto smrti | Rakovica, Austrougarska |
| Univerzitet | Univerzitet u Pečuju |
| Politička karijera | |
| Politička stranka | Stranka prava |
Uz Antu Starčevića, bio je jedan od vođa Stranke prava i ideološki tvorac buduće hrvatske nacije. Po njihovim zamislima, Stranka prava je od 1861. godine bila na čelu hrvatskog narodnog pokreta protiv tadašnje Austrije i Ugarske.
Zalagao se za samostalnu Hrvatsku, ali je smatrao da je za ostvarenje tog sna neophodna pomoć nekih stranih zemalja. Tako je bio povezan sa revolucionarima tadašnje Italije, Francuske i Rusije, a slovio je kao istaknuti član međunarodnog revolucionarnog bratstva tog doba. Proveo je više godina kao politički izgnanik boraveći u Parizu.[1] Vratio se u Hrvatsku 1860. godine, a potom je prognan još 2 puta, dok se 1867. godine nije vratio sa ciljem da ostane u zemlji.
Ne videvši drugog rešenja za oslobođenje Hrvatske od tuđinske vlasti, on 8. novembra 1871. godine staje na čelo narodnog ustanka u Rakovici, poznatog kao Rakovička buna. U želji da ne kompromituje Stranku prava, kao i dr. Antu Starčevića, Eugen Kvaternik preuzima potpunu odgovornost za taj ustanak, premda mu je cilj bio dovođenje stranke na vlast u nezavisnoj Hrvatskoj. Pritom su mu aktivno pomogli Ante Rakijaš, Vjekoslav Bah, Petar Vrdoljak, Ante Turkalj, braća Čuić i drugi. Zanimljivo je da su ustanku pristupili i Srbi iz zahvaćenog područja, a proglašeni politički ciljevi bune su bili:
- oslobođenje hrvatskog naroda od austrijsko-mađarskog jarma
- proglašenje nezavisne Hrvatske
- jednakost pred zakonom
- opštinska samouprava
- ukidanje vojničke uprave u Granici i uvođenje slobodnih županija
Rakovički ustanak nije imao nikakve šanse za uspeh i ugušen je za tri dana. U njemu su poginuli sam Kvaternik i još nekoliko vođa Stranke prava. Stranka je bila dezorijentisana čitavu deceniju, a revizija Hrvatsko-ugarske nagodbe otežana.[2]
Reference uredi
- ^ Mihailo Polit-Desančić: "Pokojnici: uspomene", Novi Sad 1899.
- ^ Tomasevich 2002, str. 348.
Literatura uredi
- Tomasevich, Jozo (2002). War and Revolution in Yugoslavia, 1941-1945: Occupation and Collaboration. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-3615-2.
- Banac, Ivo (1988). The National Question in Yugoslavia: Origins, History, Politics. Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-9493-2.
