Živorad Grbić

Živorad Grbić (Valjevo, 19. septembar 1892 — Beograd, 8. februar 1954) bio je srpski i jugoslovenski muzički pedagog, violinista i publicista.

Živorad Grbić
Živorad Grbić
Lični podaci
Puno ime	Živorad Grbić
Datum rođenja	(1892-09-19)19. septembar 1892.
Mesto rođenja	Valjevo, Kraljevina Srbija
Datum smrti	8. februar 1954.(1954-02-08) (61 god.)
Mesto smrti	Beograd, FNR Jugoslavija

Obrazovanje

Još u osnovnoj školi spoznao je čari muzike držeći violinu u rukama. Ipak, školovanje je nastavio kao đak Bogoslovije u Beogradu. Tokom devetogodišnjeg školovanja stekao je solidno i opšte, ali i muzičko obrazovanje, jer su nastavnici crkvenog i horskog pevanja u toj školi bili najznačajniji muzički stvaralac tog vremena, Stevan Mokranjac i mladi violinista i muzički pedagog Jovan Zorko. Pod njihovim uticajem daroviti Živorad Grbić se trajno vezao za muziku, tako da je pored Bogoslovije uspešno završio i Srpsku muzičku školu u kojoj su predavači bili i Jovan Zorko i Stevan Mokranjac (osnivač škole), kao i nastavnik violine Čeh, Jovan Ružička. Nakon prvog svetskog rata nastavlj školovanje u Pragu, gde je završio studije violine kod znamenitog profesora Jindriha Felda, sa ocenom „odličan”. Tada je Prag bio važan evropski muzički centar i u njemu je u tom poratnom vremenu bilo dosta jugoslovenskih studenata opredeljenih za muziku. Studije muzike u Pragu trajale su šest godina.

Karijera

Početkom 1914. godine u osvit Prvog svetskog rata, Živorad Grbić postavljen je za nastavnika muzike i pevanja u Valjevskoj gimnaziji. Ipak, svi pedagoški, muzički i ljudski kvaliteti mladog bogoslova Grbića, došli su do izražaja nekoliko godina kasnije, kada se vratio u rodni grad Valjevo, među Valjevce. U međuvremenu iskusio je tri gorke godine austrougarskog zarobljeništva. U Valjevo i Valjevsku gimnaziju prof. Živorad Grbić vratio se 1926. godine i narednih desetak godina jesu zlatne godine u oblasti muzičke kulture u Valjevskoj gimnaziji i u gradu Valjevu. Tada uspešno pod Grbićevim rukovodstvom nastupaju hor i orkestar Valjevske gimnazije i postižu izvanredne rezultate. O tome pišu sve prestoničke novine. Valjevska gimnazija je jedina škola iz unutrašnjosti zemlje koja je, u vremenu između dva svetska rata, imala sopstveni celovečernji koncert u Beogradu, kvalitetno izveden. Za zapažene zasluge u širenju muzičke kulture među valjevskim gimnazijalcima, prof. Grbić odlikovan je 1930. godine Ordenom Svetog Save 5. reda. Značajan doprinos negovanju i razvoju muzičke kulture u Valjevu, prof. Ž. Grbić je dao i izvan redovnog rada u školi. U tome je najviše uspeha postigao sa horom „Zanatlija” radeći sa njim od osnivanja, u septembru 1929. godine. Rad pevačkog društva „Zanatlija” biće veoma cenjen i van rodnog grada, a uspešnost i kvalitet nastupa pratila je kako dnevna štampa, tako i muzička kritika, ne štedeći pohvale. Zna se da je profesor Grbić osnivač i Građanskog muzičkog orkestra koji je nastupao zajedno sa „Zanatlijom”. Pored zahtevnog društvenog angažovanja, prof. Grbić je postizao i da najmlađe Valjevce privatno podučava violini i klaviru. Kasnije svoj pedagoški rad nastavlja u Sremskim Karlovcima, u Bogosloviji, i u Učiteljskoj školi u Beogradu. Od 1937. do 1945. godine bio je profesor violine u Muzičkoj školi „Stanković” u Beogradu, a posle i profesor violine na Muzičkoj akademiji.

Dela

"Zlatne stepenice" - Zbirka violinskih kompozitora jugoslovenskih autora, priredio Živorad Grbić

• Skale za violinu, u saradnji sa profesorom Lazarom Marjanovićem
• Tehnika gudala
• Škola za violinu O. Ševčika
• Etide Volfarta i Kejsera
• Zbirka violinskih kompozicija jugoslovenskih autora Zlatne stepenice

Ostalo

Živorad Grbić zaslužan je za razvoj teniskog sporta u gradu Valjevu. Kao inicijator osnivanja Valjevskog tenis kluba 1927. godine i predvodnik akcije za izgradnju prvog teniskog igrališta u Valjevu, u parku Pećina, gde su i današnji tereni, prof. Živorad Grbić ušao je i u sportsku istoriju grada Valjeva.

Profesor Grbić bio je jedan od osnivača, i upravnik Doma za ratnu siročad, utičući da se mnogi od tadašnjih pitomaca zainteresuju za muziku. Mnogi od njih u muzici su se uspešno i ostvarili kao cenjeni Tripo Simonuti, Dragutin Bogosavljević i drugi.

Smrt ga je zatekla aktivnog, na mestu Prorektora i vanrednog profesora violine na Muzičkoj akademiji u Beogradu.

Muzička škola u Valjevu nosi njegovo ime od 1966. godine.