Википедија

Zaštićena područja Kameruna

списак на Викимедији

Mnoga zaštićena područja u Kamerunu su i dalje u prvobitnom stanju, uglavnom zato što u je turizam slabije razvijen nego u ostalim afričkim državama.[1] Prema statistikama, od 1932. do 1960. godine bilo je deset zaštićenih područja.[1] Šest zaštićenih područja je dodato u periodu od 1960. do 1980. godine, još pet između 1980. i 2004. godine, a osam zaštićenih područja se razmatraju u okviru konačnog procesa odobravanja.[2]

Vodopad u Jugozapadnom regionu Kameruna, u okviru zaštićenog područja

Nacionalni parkovi uredi

U Kamerunu postoji deset oblasti koje su proglađene nacionalnim parkovima: Benue, Bouba njida, Boumba bek, Kampo, Faro, Korup, Lubeke, Nki, Kamamalu i Nacionalni park Vaza.

Nacionalni park Benue uredi

Glavni članak: Nacionalni park Benue
 
Predeo nacionalnog parka Benue

Nacionalni park Benue prvobitno je osnovan kao životinjski rezervat 1932. godine, status nacionalnog parka dobio je 1968. godine, a 1981. godine uvršćen je u okviru programa Čovek i biosfera.[3] Područje parka nalazi se u pojasu benue savana, u predelu kišnih šuma.[4] Park zauzima površinu od 1800 km², a kroz njega protiče reka Benue u dužini od 100 km i čini istočnu granicu parka.[5] Park je smešten u severoističnom delu Kameruna u Benue regionu. Prostire se kroz pojase savana i vlažna područja šuma sa savanama između gradova Garua i Ngaundere na jugu.[6] U okviru parka nalazi se reka reka Benue koja teče ka istočnoj granici.[5] Park se nalazi na nadmorskoj visina između 250 i 760 m. Najviši predeli obuhvataju velike kamene masive, dok su najniži delovi ravnice i šume.[3][7] Osam lovnih rezervi okružuju park, koje su površine 520,378 hektara.[7]
U parku se nalazi malao populacija od 30 kamerunskih lavova.[8][9] Slonovi, pegave hijene, močvarne antilope i majmuni, takođe su prisutni u parku.

U parku su dominantni veliki kopitari kao što su antilopa, kob antilopa, Alcelaphus buselaphus major, močvarna antilopa i afrički bivo.[10][10][11]

Afrički divlji pas je takođe prisutan u parku, a ovaj nacionali park poznat je i po kolonijama nilskih konja.[5][12]
Zajedno sa nilskim konjima u rečnim predelima parka žive i krokodili. Na prostoru parka zabeleženo je 306 različitih vrsta ptica.[13]

Nacionalni park Bouba njida uredi

 
Nacionalni park Bouba njida i tim spasilaca slonova
Glavni članak: Nacionalni park Bouba njida

Nacionalni park Bouba Njida pokriva površinu od 220.000 hektara, Prvobitno je osnovan kao rezervat prirode 1932. godine, a status nacionalnog parka dobio je 1980. godine.[2] Park se proteže kroz predeo savana, a prosečna nadmorska visina varira između 251 i 864 m. Godišnje padavine u parku kreću su 1082 mm.[14] Područje parka nastanjuje afrički divlji pas koji je ugrožena vrsta, a zabeleženo je da ih u ovom parku ima 60, što im je pored još dva parka jedino utočište u Kamerunu. Na prostoru parka popisane su 23 vrste antilopa.[15]
Lov na slonove postao je veliki problem u očuvanju populacije afričkog slona. Lovci najviše dolaze iz Sudana, preko granice sa Čadom. Godine 2012. izdat je izveštaj da je u parku ubijeno skoro 450 slonova, od ukupno 600, koliko ih nastanjuje ovaj nacionalni park.[16] Da bi sprečili nestanak slonova na ovom području, vlasti Kameruna lete helikopterima izvan parka i sa 600 vojnika čuvaju slonove.[17]

Nacionalni park Boumba bek uredi

Glavni članak: Nacionalni park Boumba bek

Nacionalni park Boumba Bek pokriva površinu od 210.000 hektara.[2] Park je 1995. godine dobio status osnovne zaštitne zone, a 17. oktobra 2005. godine proglašen je nacionalnim parkom. Kroz park protiču reke Boumba i Bek, po kojima je park i dobio ime. Stacioniran je u jugoističnom delu Kameruna.

Boumba bek ima tropsku klimu, a temperature se kreću od 23.1 do 25 °C, prosečna temperatura je 24 °C. Vlažnost u parku varira od 60 do 90%, a godišnje ima 1500 mm padavina. Park je bogat biljnih i životinjskim svetom, sastoji se od zimzelenih ravničarskih i kišnih šuma.[18][19] Postoji krdo slonova u parku, koje je prijavljeno kao jedno od najvećih u Kamerunu i Africi. Međutim krijumčarenje slonova i lov na druge divljači dosta je ugrozilo i smanjilo populacije koje nastanjuju park. Popisano je da u rekama parka živi 300 vrsta riba.[20] Park nastanjuje i ugrožena vrsta gorila i 280 vrsta ptica, uključujući retku vrstu Bradypterus grandis.[18]

Nacionalni park Kampo uredi

Glavni članak: Nacionalni park Kampo
 
Peterov dujker fotografisan u nacionalnom parku Kampo

Nacionalni park Kampo pokriva zauzima površinu od 264,064 hektara i osnovan je 2000. godine.[2][21] Kao rezervat prirode osnovan je 1932. godine, status životinjskog rezervat dobio je 1980. godine, da bi 2000. godine postao nacionalni park.[22] Područje parka obuhvata predele za seču, agro-šumarsku zonu i agroindustrijsku zonu. Biodiverzitet ovog područja ima širok spektar vrsta biljaka i životinja, uključujući nekoliko endemskih vrsta. Prijavljeno je 87 vrsta sisara uključujući i slonove, gorile, šimpanze, nilske konje, džinovske ljuskavce, crne kolobuse, mandrile i leoparde. Popisano je 127 vrsta gmizavca i 250 vrsta riba. Kampo je bitno područje za ptičji svet, kako za ptice koje nastanjuju park, tako i za ptice selice, koje dolaze u ovoj park.[21][traži se izvor]

Nacionalni park Faro uredi

Glavni članak: Nacionalni park Faro

Nacionalni park Faro pokriva površinu od 330.000 hektara. Prvobitno je bio rezervat od 1947. godine, a postao nacionalni park 1968. godine.[2] Prostire se kroz područje sudanskih savana, a nalazi na nadmorskoj visini između 250 i 500 m. Blizu je nigerijske granice, okružen sa istočne strane lovnim staništvima.[23] Popisano je 243 vrste biljaka, sa više endemskih vrsta.[23] Park je dom za geparde, slonove i kolonije nilskih konja, a nastanjivali su ga i poslednji primerci zapadnih podvrsta crnog nosoroga, vrste koje se danas smatra izumrlom.[24][25] Popisan je veliki broj sisara, ukljčujući vrste Taurotragus derbianus i Damaliscus lunatus korrigum.[23][26]

Nacionalni park Korup uredi

Glavni članak: Nacionalni park Korup

Nacionalni park Korup pokriva površinu od 126.000 hektara. Prostor parka prvobitno je osnovan kao prirodni rezervat 1962. godine, a od 1982. godine je nacionalni park.[2] Korup je stacioniran na zapadnoj granici Kameruna. Njegovo stanište obuhvata kišne šume koja je biološki raznovrsna. Na prostoru parka nalaze se i močvarne šume, kao i male površine sekundarnih šuma. Prosečne godišnje padavine prelaze 5000 mm a prosečna temperatura je 27 °C, sa prosečnom vlažnošću od 86%.[27] Predeo je bogat biljnim i životinjskim vrstama, kao i gljivama. Popisano je 400 vrsta drveća, uključujući vrste kao što su Ectomycorrhiza i Caesalpinioideae. U istraćivanju parka pronađeno je 76 vrsta gljiva.[28] U parku je popisano i 480 vrsta biljaka, kao i 400 vrsta ptica, 82 vrste gmizavca, 92 vrste vodozemaca i oko 1000 vrsta leptira. Vode parka nastanjuje 130 različitih vrsta riba, a sisara je preko 160 vrsta.[29]

Nacionalni park Lubeke uredi

Glavni članak: Nacionalni park Lubeke
 
Bizoni u nacionalnom parku Lubeke

Nacionalni park Lubeke pokriva površinu od 2178 km².[2] nalazi u severoistočnom delu Kameruna u Molondou distriktu u Istočnoj provinciji.[30] Stacioniran je u basenu reke Kongo, dok se na istoku graniči sa rekom Sangha, koja služi kao granica između Kameruna, Centralnoafričke Republike i Republike Kongo.[31] Severozapadno od parka nalazi se Bongo Bek nacionalni park.[32][33][34]
Lubeke je pretežno polu-zimzelena šuma, ali ipak veći deo predela parka nisu popisani po vrstama. Šumu karakteriše ogromna raznovrsnost biljaka. Najrasprostranjenije biljke uključuju Sterculiaceae (Triplochiton, Pterygota), Ceiba pentandra i Terminalia superba. U parku su takođe nastanjene Marantaceae i Zingiberaceae Ebenaceae i Annonaceae.[34] Na prostoru parka postoji više od 300 vrsta biljaka.[35]

Od životinja, u parku je nastanjen šumski slon i zapadno nizijska gorila, Lubeke predstavlja njihovo najgušće naseljeno stanište u čitavoj Africi. Druge životinje uključuju primate kao što su šimpanze, gorile, leoparde, kao i deset vrsta šumskih kopitara.[34] Pored sisara, po popisu park nastanjuje 215 vrsta leptira, 134 vrste riba, 18 vrsta gmizavaca i 16 vrsta vodozemaca.[32][36]

Lubeke predstavlja bitnu regiju za ptičiji svet. Preko 300 vrsta ptica je popisano na ovom području, uključujući vrste Treron calvus, Buceros rhinoceros, Chrysococcyx flavigularis, Otus icterorhynchus i Halcyon badia.[34][34]
Lubeke predstavlja bitnu regiju za ptičiji svet. Preko 300 vrsta ptica je popisano na ovom području, uključujući vrste Treron calvus, Buceros rhinoceros, Chrysococcyx flavigularis, Otus icterorhynchus i Halcyon badia.[34]

Nacionalni park Nki uredi

 
Slonovi fotografisani u nacionalnom parku Vaza
Glavni članak: Nacionalni park Nki

Nacionalni park Nki nalazi se na jugoističnom delu Kameruna, na granici sa Kongom. Park zauzima površinu 3,093 km², a osnovan je 17. oktobra 2005. godine.[2] Kroz park protiče reka Đa a u njemu dominira polu-zimzelena šuma, dok zatvorene zimzelene šume rastu u višim predelima nacionalnog parka. Prosečna nadmorska visina u parku kreće se između 350 i 650 m.[37] Šume parka ostale su netaknute, pa zato park nazivaju još i poslednjom istinskom divljnom. Sisari popisani na prostoru park auključuju vrste Myosciurus pumilio, Hylochoerus meinertzhageni, Loxodonta africana, Gorilla gorilla, Pan troglodytes, afričkog šumskog slona, šimpanze i antilope. Zabeleženo je 265 vrsta ptica uključujući vrste Glaucidium capense, Caprimulgus batesi, binotatus i Stiphrornis erythrothorax.[20][37][38][38]

Nacionalni park Vaza uredi

 
Kišne šume na planini Kamerun
Glavni članak: Nacionalni park Vaza

Nacionalni park Vaza je nacionalni park u Logon i Šari regiji, u Krajnjesevernom regionu Kameruna.[39] Osnovan je 1943. godine kao lovački rezervat, a obuhvata površinu od 1700 km².[40] Status nacionalnog parka dobio je 1968. godine i postao deo UNESKO programa Čovek i biosfera, 1979. godine.[41]

Park je stacioniran u blizini grada Vaza na zapadu, granice sa Nigerijom, dok je od Čada udaljen samo 10 km.[41] Najniže tačke parka nalaze se na 300–320 m nadmorske visine, dok su najviše tačke do 500 m visine, blizu sela Vaza. Toografija parka je uopšteno ravna.[41] U zapadnom delu parka nalaze se peščane dine, koje ukazuju na to da je u prošlosti na ovom području bila pustinja.[40] Ovaj prostor u istoriji bio je prekriven jezerom Čad.[26]
Klasifikacija zemljišta se sastoji od kopnenih krajolika u visini od 88%, a park ima 7% zemljišta grmlja i 5% travnjaka.[41]
Klima je uglavnom stepska, jer prosečne godišnje količine padavina su samo 700 milimetara. Kišni meseci su od juna do oktobra, a sušna sezona je od novembra do maja, a ponekad može početi već u oktobru. Srednja godišnja temperatura je 28 °C. Najtopliji mesec je decembar sa srednjom mesečnom minimalnom temperaturom od 16 °C i najvišom 33 °C. U aprilu, neposredno pre početka kišne sezone, srednji mesečni minimum je 21 °C, a maksimum je 41 °C.[40] Zbog očuvanja parka i njegovog biodiverziteta izgrađen je šlan za upravljanje 1997. godine, prvi ove vrste u Kamerunu.[39][41][42]
Populacija sisara u parku je jedna od najvećih u centralnom delu zapadne Afrike.[41] Postoji 30 vrsta sisara u parku, uključujući crvenočelu gazelu čija je populacija u porastu. U okviru parka nalazi se i afrički slon.[41] U okviru parka nastanjeni su i lavovi, međutim postoji ih samo 14—21 primerak. Ovaj park dom je najveće populacije kardofanskih žirafa.[43][44][45][39]

Na prostoru parka nalazi se kob antilopa, kojih je bilo 5000 više devedesetih godina u poređenju sa osamdesetim godinama, kada je vrsta na ovom prostoru doživela drastičan pad.[46] Park nastanjuju i ungulatni sisari kao što su konjska antilopa i Phacochoerus.[47][48] Ostale vrste koje nastanjuju park su nojevi, hartbist, topi antilopa, maslinasti pavijan, patas, leopard, gepard, afrički mravojed i mnoge noćne životinje.[26][49]

Vodozemci u parku uključuju žabe Kassina wazae i Bufo wazae[2][50][51][52]

U okviru parka popisano je 379 vrsta ptica uključujući mramorku, patku njorku, crnog orla, čaplju govedaricu, noja i mnoge druge.[26][41][41] U parku postoji više od 20.000 ptica vodarica.[41]

Biosfera uredi

Zaštićena područja pokrivaju 28.104 km², od čega je 22.784 km² deo graničnog zaštićenog područja. Zaštićena područja obuhvataju Niske šume reke Đa (5,260 km²) sa kordorima koji povezuju zaštićena područja Benue, Bouba njida, Boumba bek, Kampo, Faro, Korup, Lubeke, Nki, Kamamalu i Nacionalni park Vaza.[53]

Životinjski rezervat Đa uredi

 
Pogled sa reke Đa na istoimeni prirodni rezervat

Životinjski rezervat Đa osnovan je 1950. godine. Unesko ga je proglasio za Svetsku baštinu 1987. godine zbog raznolikih vrsta prisutnih u rezervatu.[54] Nalazi se na granici Kameruna, a 1981. godine proglašen je rezervatom za biosferu u okviru programa Unesko Čovek i biosfera. Površine je 526.000 hektara i nalazi se na nadmorskoj visini između 400 i 800 m, sa prosečnim godišnjim padavinama oko 1570 mm.[55] Na prostoru rezervat nalaze se guste kišne šume i sastavi su deo basena Konga. Popisano je nako najveći i najbogatiji pašnjak u Africi, sa 90% očuvanog terena, koje je teško dostupan.[54]
U rezervatu je popisani više od 1500 biljnih vrsta, preko 107 sisara, uključujući pet ugroženih vrsta i 320 vrsta ptica. Postoji 43 različite vrste drveća, a rezervat je poznat po velikom broju vrsta primata kao što su zapadna gorila i šimpanza kojih ukupno ima više od 4000. Organizacija za proučavanje ptica BirdLife International, proglasila je ovaj rezervat bitnim za ptice 1993. godine, gde je popisala više od 349 rezidentnih vrsta i 80 vrsta selica. Vrsta Ploceus batesi koja nastanjuje park je endemična za južni Kamerun, kao i afrički sivi papagaj. Retke vrste uključuju dve vrste guštera, vrstu krokodila Crocodylus cataphractus i mnoge druge životinje. U vodama rezervata popisano je 60 vrsta riba, a samo jedna je endemična za područje.[54][55]

Duala Edea životinjski rezervat uredi

 
Močvarni predeo životinjskog rezervata Duala Edea

Duala Edea životinjski rezervat staciniran je u Litoral rejonu, duž obale reke Biafra, nasuprot ostrva Bioko.[traži se izvor] Rezervat je osnovan 1932. godine, a od 2000. godine pokriva površinu od 160.000 hektara.[56] Status rezerve za divljač dobio je 1971. godine, zajedno sa jezerom Tisongo i lagunom koja poveruje južnu obalu.[57] Tropske ravničarske šume zauzimaju 80% rezervata, a na tom prostoru popisani su slonovi, primati (crni kolobus), antilope, dok vode rezervata nastanjuju morske kornjače, delfini, krokodili, mnoštvo riba i kopnene i vodene ptice.[58][traži se izvor] Ugrožena vrsta crvenouhi gvenon popisana je na području rezervata, ali je njihov broj smanjen poslednjih godina zbog lova.[6]

Istorijat uredi

Prvo zaštićeno područje Kameruna u severnom delu zemlje osnovano je 1932. godine pod francuskom kolonijalnom administracijom. Prva osnovana šumska rezervat bio je rezervat Mozogo Gokoro, osnovan 12. juna 1932. godine, druga Benue 19. novembra 1932. godine, treća rezervat Vaza osnovana 24. marta 1934. godine, a ona je pokrivala površinu od 155.000 hektara, da bi bila proširena 1935. godine i pokrival 165.000 hektara. Do 1975. godine postojalo je 9 zaštićenih područja u zemlji. Posle Zemaljskog samita u Rio de Žaneiru 1992. godine, broj zaštićenih područja na prostoru Kameruna je značajno porastao i bio jednako rasporođen u svih njegovih devet pokrajina, u veoma različitim topografski, klimatskim i biološkim uslovima.[2] Postoji 20 zaštićenih rezervi, koje uključuju nacionalne parkove, zoološke vrtove i rezervate šuma.[2]

Galerija uredi

Reference uredi

  1. ^ a b „Wildlife National Parks”. Consulate of the Republic of Cameroon, Australia. Arhivirano iz originala 18. 02. 2011. g. Pristupljeno 14. 2. 2013. 
  2. ^ a b v g d đ e ž z i j Tchindjang, Mesmin; Banga, Clair Réné; Nankam, Appolinaire; Makak, Jean Sylvestre (2001). „Mapping of Protected Areas Evolution in Cameroon from the Beginning to 2000: Lesson to Learn and Perspectives.” (PDF). Table 1 World Wildlife Organization. World Wildlife Organization. Arhivirano iz originala (PDF) 13. 09. 2018. g. Pristupljeno 14. 2. 2013. 
  3. ^ a b „BirdLife IBA Factsheet CM007 - Bénoué National Park”. BirdLife International. Arhivirano iz originala 03. 01. 2009. g. Pristupljeno 20. 2. 2013. 
  4. ^ East, Rod (1990). Antelopes: West and Central Africa. 1990. IUCN. str. 159. ISBN 978-2-8317-0016-8. Pristupljeno 20. 2. 2013. 
  5. ^ a b v „WILDLIFE NATIONAL PARKS”. Consulate of the Republic of Cameroon - Sydney, Australia. Arhivirano iz originala 18. 02. 2011. g. Pristupljeno 19. 9. 2010. 
  6. ^ a b Antelopes : global survey and regional action plans. Union internationale pour la conservation de la nature et de ses ressources. Antelope Specialist Group, IUCN. 1990. str. 159. ISBN 978-2-8317-0016-8. Pristupljeno 19. 9. 2010. 
  7. ^ a b Nchami, John (2010). „Putting the park in the hands of the people”. Science in Africa. Arhivirano iz originala 29. 11. 2010. g. Pristupljeno 19. 9. 2010. 
  8. ^ Heptner, V. G.; Sludskii, A. A. (1992) [1972]. „Lion”. Mlekopitajuščie Sovetskogo Soiuza. Moskva: Vysšaia Škola [Mammals of the Soviet Union, Volume II, Part 2]. Washington DC: Smithsonian Institution and the National Science Foundation. str. 83—95. ISBN 978-90-04-08876-4. 
  9. ^ Marjolein Schoe, Hans H. De Iongh, Barbara M. Croes: Humans displacing lions and stealing their food in Bénoué National Park, North Cameroon. African Journal of Ecology. Volume 47, Issue 3, pages 445–447, September 2009.
  10. ^ a b Hudgens, Jim; Trillo, Richard (2003). The rough guide to West Africa. Rough Guides. str. 1241. ISBN 978-1-84353-118-0. 
  11. ^ Hudgens, Jim; Trillo, Richard (2004). The Rough Guide to West Africa. Rough Guides. str. 1241. ISBN 978-1-84353-118-0. Pristupljeno 7. 2. 2013. 
  12. ^ Woodroffe, Rosie; Ginsberg, Joshua Ross; Macdonald, David Whyte (1997). The African wild dog: status survey and conservation action plan. IUCN/SSC Candid Specialist Group. str. 20—22. ISBN 978-2-8317-0418-0. 
  13. ^ Woodroffe, Rosie; Joshua Ross Ginsberg; David W. MacDonald, ur. (1997). The African Wild Dog: Status Survey and Conservation Action Plan. IUCN/SSC Canid Specialist Group. str. 20. ISBN 978-2-8317-0418-0. Pristupljeno 7. 2. 2013. 
  14. ^ „Bouba Ndjidal National Park”. European Union. Arhivirano iz originala 12. 4. 2013. g. Pristupljeno 20. 2. 2013. 
  15. ^ S.N. Stuart, Richard J. Adams, Martin Jenkins. 1990
  16. ^ „Cameroon elephant poaching crisis spreads”. Traffic International of WWF and IUCN. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  17. ^ „Cameroon calls in the army to combat wave of elephant poaching in national park”. Africa – News and Analysis. 25. 12. 2012. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  18. ^ a b Ndameu, Benoit (jul 2001). „Case Study 7: Cameroon-Boumba Bek” (PDF). Forest Peoples Programme. Moreton-in-Marsh. Arhivirano iz originala (PDF) 23. 7. 2008. g. 
  19. ^ „Cameroon's Two New National Parks Shelter Forests, Wildlife”. Environment News Service. 17. 10. 2005. Arhivirano iz originala 30. 01. 2020. g. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  20. ^ a b „Cameroon's Two New National Parks Shelter Forests, Wildlife”. Environment News Service. 17. 10. 2005. Arhivirano iz originala 30. 01. 2020. g. Pristupljeno 28. 8. 2008. 
  21. ^ a b Campo-Ma’an National Park, Cameroon from WWF. Accessed December 2009.
  22. ^ „Campo Ma'an Site”. Biocam.net. Arhivirano iz originala 6. 5. 2010. g. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  23. ^ a b v „Faro National Park”. Important Birds Areas of Cameroon. IUCN. Org. Arhivirano iz originala 03. 01. 2009. g. Pristupljeno 20. 2. 2013. 
  24. ^ Riley, Laura; Riley, William (2005). Nature's Strongholds: The World's Great Wildlife Reserves. Princeton University Press. str. 40. ISBN 978-0-691-12219-9. 
  25. ^ Emslie, R. 2012. Diceros bicornis. The IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3. <www.iucnredlist.org>. Downloaded on 11 May 2015
  26. ^ a b v g Riley, Laura; Riley, William (2005). Nature's Strongholds: The World's Great Wildlife Reserves. Princeton University Press. str. 39. ISBN 978-0-691-12219-9. Pristupljeno 7. 2. 2013. 
  27. ^ „Western Cameroon Projects: Korup National Park”. The Royal Botanic Gardens, Kew Organization. Arhivirano iz originala 3. 4. 2013. g. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  28. ^ „Poroid fungi from Korup national park, Cameroon”. 61. Jstor.org: 55—78. JSTOR 20443246. 
  29. ^ „Korup National Park - The Displacement of the Indigenous People: Voluntary or by Force?”. University for Peace and Conflict. Arhivirano iz originala 05. 09. 2010. g. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  30. ^ Curran, Bryan K. „Strategic Planning For Conservation Management Options In The Lobeke Region, Southeastern Cameroon”. World Wide Fund for Nature. Pristupljeno 18. 9. 2010. 
  31. ^ „Important Bird Area factsheet: Lobéké National Park, Cameroon”. BirdLife International. Arhivirano iz originala 01. 08. 2013. g. Pristupljeno 18. 9. 2010. 
  32. ^ a b Nelson, John. „Cameroon: Baka Losing Out to Lobéké and Boumba National Parks”. World Rainforest Movement. Arhivirano iz originala 2. 12. 2010. g. Pristupljeno 18. 9. 2010. 
  33. ^ Curran, Bryan K. „Strategic Planning For Conservation Management Options In The Lobeke Region, Southeastern Cameroon”. World Wildlife Fund. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  34. ^ a b v g d đ „Important Bird Area factsheet: Lobéké National Park, Cameroon”. BirdLife International. Arhivirano iz originala 01. 08. 2013. g. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  35. ^ „WWF Projects - Protection for the green heart of Africa - Cameroon Man and Nature”. junglerivers.de (na jeziku: German). Arhivirano iz originala 19. 7. 2011. g. Pristupljeno 18. 9. 2010. 
  36. ^ „Parc national de Lobeke” (na jeziku: French). Unesco. Pristupljeno 18. 9. 2010. 
  37. ^ a b „Nki (Important Birds Areas of Cameroon)”. BirdLife International. Arhivirano iz originala 22. 11. 2008. g. Pristupljeno 1. 9. 2008. 
  38. ^ a b Ngea, Peter. „Wildlife Sanctuary Found in Nki National Park”. Field Trip Earth. North Carolina Zoological Society. Arhivirano iz originala 30. 7. 2012. g. Pristupljeno 29. 8. 2008. 
  39. ^ a b v MacAllister, Mark. „June 2005 Waza Anti-Poaching Report”. Field Trip Earth. North Carolina Zoological Society. Arhivirano iz originala 27. 9. 2006. g. Pristupljeno 28. 1. 2007. 
  40. ^ a b v „World Conservation Monitoring Centre”. 1983. Arhivirano iz originala 07. 02. 2007. g. Pristupljeno 28. 1. 2007. 
  41. ^ a b v g d đ e ž z i „Waza National Park (Important Birds Areas of Cameroon)”. World Bird Database. BirdLife International. 2005. Arhivirano iz originala 03. 01. 2009. g. Pristupljeno 28. 1. 2007. 
  42. ^ „Chad Basin National Park”. Nigeria National Park Service. Arhivirano iz originala 27. 7. 2011. g. Pristupljeno 3. 11. 2010. 
  43. ^ Tumenta, P. N.; Kok, J. S.; Van Rijssel, J. C.; Buij, R.; Croes, B. M.; Funston, P. J.; De Iongh, H. H.; Udo; de Haes, H. A. (2010). „Threat of rapid extermination of the lion (Panthera leo leo) in Waza National Park, Northern Cameroon”. African Journal of Ecology. 48: 888—894. doi:10.1111/j.1365-2028.2009.01181.x. 
  44. ^ Hassanin, A.; Ropiquet, A.; Gourmand, A. L.; Chardonnet, B.; Rigoulet, J. (2007). „Mitochondrial DNA variability in Giraffa camelopardalis: consequences for taxonomy, phylogeography and conservation of giraffes in West and central Africa”. Comptes Rendus Biologies. 330: 265—274. doi:10.1016/j.crvi.2007.02.008. 
  45. ^ „The Waza-Logone Floodplain” (pdf). Ramsar organization. Pristupljeno 24. 2. 2013. 
  46. ^ „World Conservation Monitoring Centre”. 1983. Arhivirano iz originala 07. 02. 2007. g. Pristupljeno 28. 1. 2007. 
  47. ^ Scholte, P.; Adam, S.; Serge, B. K. (2007). „Population trends of antelopes in Waza National Park (Cameroon) from 1960 to 2001: the interacting effects of rainfall, flooding and human interventions”. African Journal of Ecology. 45: 431—439. doi:10.1111/j.1365-2028.2007.00774.x. 
  48. ^ Sathaye, Ruta. „WCP Intern Report”. Pristupljeno 28. 1. 2007. 
  49. ^ „Waza National Park”. Nature's Strongholds Foundation. Arhivirano iz originala 13. 3. 2013. g. Pristupljeno 24. 2. 2013. 
  50. ^ Frost, Darrel R. (2017). „Sclerophrys xeros (Tandy, Tandy, Keith, and Duff-MacKay, 1976)”. Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.0. American Museum of Natural History. Pristupljeno 1. 9. 2017. 
  51. ^ Amiet, J.-L. (2007). „Les Phlyctimantis et Kassina du Cameroun (Amphibia, Anura, Hyperoliidae)” [The Phlyctìmantìs and Kassina of Cameroon (Amphibia, Anura, Hyperoliidae)]. Revue Suisse de Zoologie (na jeziku: French). 114: 87—126. doi:10.5962/bhl.part.80390. 
  52. ^ „Waza National Park”. Official web site of the Ministry of Tourism. Arhivirano iz originala 15. 12. 2012. g. Pristupljeno 21. 2. 2013. 
  53. ^ Wilkie, D. S., E. Hakizumwami, N. Gami, and B. Difara. (2001). „Beyond Boundaries:Regional Overview of Transboundary Natural Resource Management in Central Africa”. Table 1 World Wildlife Organization. World Wildlife Organization. Pristupljeno 14. 2. 2013. 
  54. ^ a b v „Dja Faunal Reserve Fact Sheet”. UNESCO. Org. Pristupljeno 19. 2. 2013. 
  55. ^ a b „Dja Faunal Reserve Cameroon” (pdf). United Nations Environment Programme, World Conservation Monitoring Centre. Org. Pristupljeno 19. 2. 2013. 
  56. ^ Weiss, Edith Brown; Jacobson, Harold Karan (2000). Engaging Countries: Strengthening Compliance With International Environmental Accords. MIT Press. str. 447. ISBN 978-0-262-73132-4. Pristupljeno 7. 2. 2013. 
  57. ^ „Cameroon” (PDF). Ramsar Wetlands. Arhivirano iz originala (PDF) 28. 7. 2011. g. Pristupljeno 19. 2. 2013. 
  58. ^ Ngea, Peter (19. 10. 2010). „Douala – Edea Reserve: the last refuge of hope for man and nature (Part 2)”. EnviroMend. Pristupljeno 1. 3. 2011. 

Literatura uredi

 
Zaštićena područja Kameruna na Vikimedijinoj ostavi.
  • S.N. Stuart, Richard J. Adams, Martin Jenkins. Biodiversity in sub-Saharan Africa and its islands: conservation, management, and sustainable use, Biodiversity Conservation Strategy Programme, International Union for Conservation of Nature and Natural Resources. Species Survival Commission, Published by IUCN, 242 pages. 1990. ISBN 978-2-8317-0021-2..
  • Riley, Laura; Riley, William (2005). Nature's Strongholds: The World's Great Wildlife Reserves. Princeton University Press. str. 39—. ISBN 978-0-691-12219-9. Pristupljeno 7. 2. 2013. 
  • Mayakaa, Theodore B. Wildlife Co-Management in the Benoue National Park-Complex, Cameroon: A Bumpy Road to Institutional Development, Elsevier, World Development, Volume 30, Nummer 11, 2002, Seiten 2001 – 2016.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Заштићена_подручја_Камеруна&oldid=26885017”