Ignjatije Mariopoljski

Ignjatije Mariopoljski (rođ. Jakov Gozadinos ili Jakov Hazadinov; 1715, Grčka - 16. februar 1786, Mariupolj) - je bio episkop Ruske pravoslavne crkve, (tadašnje Konstantinopoljska patrijaršija), i mitropolit Gotski i Kefajski.

Ignjatije Mariopoljski
Lični podaci
Datum rođenja	1715.
Mesto rođenja	Kitnos, Grčka
Datum smrti	16. februar 1786.
Mesto smrti	Mariupolj, Carska rusija

Biografija

Sveti Ignjatije je rođen na ostrvu Termija u Grčkoj 1715. godine i pripadao je plemićkoj porodici Gozadin. Od malih nogu je vaspitavan na svetoj gori Atonskoj, gde je primio monaški postrig. Kasnije je rukopoložen u sveštenika, zatim izabran za episkopa. Nakon toga je pozvan u Carigrad i postavljen za člana Vaseljenskog patrijaršijskog sinklita i uzdignut u čin arhiepiskopa.

Posle smrti 1769. mitropolita Gotskog i Kefajskog Gedeona, izabran je na njegovo mesto.

Dana 23. aprila 1771. Ignjatije je došao na Krim. Ignjatije se nastanio u Uspenskom manastiru u blizini grčkog sela Marijampol, koje se nalazilo u blizini Bahčisaraja, koji je u 18. veku postao rezidencija mitropolita Gote. Njegov solazak na poluostrvo poklopio se sa vrhuncem još jednog rusko-turskog rata. Plašeći se potpunog duhovnog porobljavanja i fizičkog uništenja svoje pastve, svetitelj se obratio ruskoj vladi sa molbom da krimske hrišćane primi u rusko državljanstvo i da im da zemlju za naseljavanje.

Carica Katarina II je pristala i 23. aprila 1778. godine, na Vaskrs, i mitropolit Ignjatije je posle liturgije u pećinskoj crkvi Sveto-Uspenskog skita pozvao verne hrišćane da se pripreme za izlazak iz vekovnog zatočeništva.

Dana 21. maja 1779. carica Katarina II izdala je povelju kojom je odredila položaj Grka u Ruskom carstvu.

Ukazom Svetog sinoda od 14. marta 1779. godine, mitropolit Ignjatije je uključen u Sabor ruskih episkopa, uz očuvanje drevne titule Gota i Kafai, dobio je i pravo da doživotno upravlja eparhijom u sastava svih Grka i da u svojoj eparhiji koristi sva kanonska prava vladajućeg episkopa. U zvaničnom registru ruskih episkopa, mitropolit Ignjatije je zauzeo svoje mesto odmah iza arhiepiskopa slovensko-hersonskog.

Godine 1779-1780, Grci su zajedno sa ostalim hrišćanima Tauride prešli sa Krima, najpre u Zaporožje, koje je još uvek bilo nemirno posle odlaska Kozaka, a nakon što je Ignjatije otputovao u Sankt Peterburg. Njegovo Preosveštenstvo Ignjatije se bavio preseljenjem svoje pastve u nove zemlje i često je sam birao mesta za njihovo naseljavanje.

Mitropolit je 5. avgusta 1780. godine, zajedno sa sveštenstvom i naseljenicima u broju od tri hiljade ljudi, stigao na mesto koje je odredio, gde je dve godine ranije, na osnovu nekadašnjeg naselja Sičevih kozaka, raspuštenog, preimenovan u Mariupolj na zahtev Grka.

Mitropolit Ignjatije je preminuo 16. februara 1786. godine i sahranjen je desno ispred ikonostasa u sabornoj crkvi Svetog Harlampija u Mariupolju.

Kanonizacija i poštovanje

Dana 11. juna 1997. godine, odlukom Svetog sinoda Ukrajinske pravoslavne crkve (Moskovske patrijaršije), kanonizovan je i kao dan spomena određen je 3 (16) februar.

Dana 17. jula 2003. godine u Donjecku je otvoren Hram Svetog Ignjatija Mariupoljskog.