Iloci
Iloci, poznatiji i kao Ilokano, su austronezijski narod. Na Filipinima čine oko 9,8% ukupnog stanovništva pa su prema tome treći narod po brojnosti, posle Tagala (28,1%) i Sebuano (13,1%). Uglavnom nastanjuju region Ilokos na severozapadu Luzona. Na Filipinima ih ima oko 9.896.180.
| Tattao nga Iloko | |
|---|---|
 Geografska distribucija naroda Ilokano | |
| Ukupna populacija | |
| oko 10,3 miliona | |
| Regioni sa značajnom populacijom | |
 Filipini | 9.896.180 |
 SAD | 371.780 |
 Kanada | 22.450 |
 Guam | 3.500 |
| Jezici | |
| Ilokano jezik, tagalog, engleski jezik | |
| Religija | |
| uglavnom katolicizam[1][2] | |
| Srodne etničke grupe | |
| Ostali austronezijski narodi | |
Etimologija uredi
Ne postoji saglasnost o poreklu imena ovog naroda, ali veruje se da termin Ilokano potiče od reči Iloko, konjugacije reči I (znači sa) i look (sa značenjem zaliv, što bukvalno znači ljudi zaliva.
Etnička domovina uredi
Ilokandija se smatra tradicionalnom domovinom ovog naroda. Osim na zapadnim područjima severnog Luzona, Ilokandija se najviše širila prema dolini Kagajan i nešto kasnije prema centralnom Luzonu.
Demografija uredi
Procenjuje se da ima ukupno 10,3 miliona Iloka širom sveta. Neki Iloci su kordiljeranske krvi.
Jezik uredi
Mnogi Iloci su govornici jezika ilokano, koji pripada malajsko-polinežanskoj grupi austronezijske porodice jezika. Među njima su zastupljeni jezici tagalog, koji je takođe austronezijski jezik, kao i engleski, koji spada u germansku grupu indoevropske porodice jezika.
Religija uredi
Iloci uglavnom pripadaju rimokatoličkoj veri, ali manjim delom ispovedaju protestantizam, animizam, islam i budizam.[1][2][3]
Dijaspora uredi
Iseljenje Iloka iz svojih prvobitnih staništa počinje u ranom 20. veku. Od 1903. više od 290.000 Iločana su naselili Centralni Luzon, dolinu Kagajan i Manilu. Više od 180.000 njih nastanjuju Pangasinan, Tarlak i oblast Nueva Ekija. Oko 50.000 su naselili dolinu Kajagan, oko polovine te populacije (25.000) živela je u Izabeli.
Iločka dijaspora se nastavlja 1906. godine i naseljavaju SAD, naročito Havaje i Kaliforniju. Najveći broj njih su bilingvalni sa jezikom tagalog. Mnogi od Amerikanaca filipinskog porekla su iločkog porekla. Procenjuje se da na Havajima čine 85% svih Filipinaca.[4]
Procenjuje se da izvan Filipina ima oko 400.000 Iloka.
Istorija uredi
U periodu između 2. i 3. veka pre nove ere[5] migracija govornika austronežanskih jezika sa Bornea završava se da obalama severozapadnog Luzona. Oni su bili najnoviji od tri talasa migracije na područje Filipina poznatijih i kao Malajci. Pre nego što su ovi narodi naselili područje Filipina, nastanjenici severozapadnog Luzona su bili drugačiji austronežanski narodi, od kojih su nastali narodi poput Isneg, Tingvan, Kalinga, Bontok, kao i druga plemena kolektivno poznatija kao Ifugao. Pre nego što je stigao narod Ifugao živeli su negritosi (ili crnčići).
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b "Ilokanos." Junior Worldmark Encyclopedia of World Cultures. The Gale Group, Inc. 1999. Pristupljeno December 10, 2009.
- ^ a b Ilocano in Philippines/Religion
- ^ „UCLA Language Materials Project”. Arhivirano iz originala 30. 12. 2010. g. Pristupljeno 28. 9. 2012.
- ^ Uhm Center For Philippine Studies Arhivirano 2007-08-09 na sajtu Wayback Machine
- ^ Nydegger, William F; Nydegger, Corinne (1966). Tarong an Ilocos Barrio in the Philippines. str. 2. ISBN 978-0-520-00157-2.