Википедија

Intratrahealna instilacija

Intratrahealna instilacija je unošenje supstance direktno u traheju. Široko se koristi za testiranje respiratorne toksičnosti neke supstance kao alternativa inhalaciji u eksperimentima na životinjama. Intratrahealna instilacija je počela da se primenjuje 1923. godine u istraživanjima karcinogenosti katranskog uglja.[1] Moderna metodologija razvijena je u nekoliko istraživačkih grupa sedamdesetih godina 20. veka.[2]

Unošenje supstance direktno u traheju

Terminologija

uredi

Intratrahealna instilacija — metoda koja se široko koristi za testiranje respiratorne toksičnosti neke supstance na eksperimentalnim životinjama

Endotrahealna administracija je suprotan proces intratrahealnoj instilaciji, koji se zasniva na davanjeu farmaceutskih (odobrenih) lekova kod ljudi u traheju u cilju terapije.

Opšte informacije

uredi

U poređenju sa inhalacijom, intratrahealna instilacija omogućava:

  • veću kontrolu nad dozom i lokacijom dejstva supstance,
  • jeftinija je i manje tehnički zahtevna metoda,
  • omogućava upotrebu manjih količina oskudnih ili skupih supstanci,
  • dozvoljava ispitivanjima supstanci koje ljudi mogu inhalirati ali njoj ne smaju biti izloženi laboratorijski radnici i koža laboratorijskih životinja.

Nedostaci

uredi

Nedostaci intratrahealna instilacija su:

  • nefiziološka karakteristika metode
  • jako invazivna priroda metode,
  • nepoznata dejstva sredstva za primenu i anesteziju,
  • manje ravnomerna raspodela supstance od inhalacije. Činjenica da ona zaobilazi gornje respiratorne puteve, instalacija dovodi do manje ravnomerne raspodele supstance od inhalacije, a supstanca se sporije uklanja iz respiratornog trakta.
Prevazilaženje nedostataka

Iako rezultati pružaju brzi pregled potencijalne toksičnosti neke supstance i mogu se koristiti za testiranje njegovog mehanizma, oni možda nisu direktno primenljivi na profesionalnu izloženost koja se javlja tokom dužeg perioda. Neke od ovih poteškoća se prevazilaze drugom metodom, npr. aspiracijom preko ždrela, koja je manje tehnički teška metoda, koja uzrokuje manje traume kod životinja, i ima obrazac plućnog taloženja koji je sličniji inhalaciji.[3]

Način izvođenja

uredi

Intratrahealna instilacija se često izvodi sa miševima,[4] pacovima ili hrčcima. Hrči se često preferiraju zato što se njihova usta mogu široko otvoriti kako bi se pomoglo u pregledu procedure,[5] i zato što su otpornije na plućne bolesti od pacova.[6]

Ubacivanje supstance se vrši kroz iglu ili katetera niz usta i grlo, ili hirurški kroz zid traheje ili ubrizgavanjem kroz iglu.[7]

Opšte uzevši, inhalacioni anestetici kratkog dejstva kao što su halotan, metafan ili enfluran koriste se tokom postupka instilacije. Slani (fiziološki) rastvor se obično koristi kao sredstvo za isporuku u tipičnoj zapremini od 1-2 ml/kg telesne težine.

Ovom metodom može se testirati veliki broj supstanci, rastvorljivih materijala i nerastvorljivih čestice ili vlakna, uključujući i nanomaterijale.[2][8]

Vidi još

uredi

Trahealna kanila

Izvori

uredi
  1. ^ Yasuko Hasegawa-Baba, Hisayo Kubota, Ayako Takata, and Muneyuki Miyagawa, Intratracheal Instillation Methods and the Distribution of Administered Material in the Lung of the Rat J Toxicol Pathol. 2014 Oct; 27(3-4): 197–204.
  2. ^ a b Driscoll, Kevin E.; Costa, Daniel L.; Hatch, Gary; Henderson, Rogene; Oberdorster, Gunter; Salem, Harry; Schlesinger, Richard B. (2000-05-01). Intratracheal Instillation as an Exposure Technique for the Evaluation of Respiratory Tract Toxicity: Uses and Limitations. Toxicological Sciences. 55 (1): 24–35.
  3. ^ Occupational Exposure to Carbon Nanotubes and Nanofibers. U.S. National Institute for Occupational Safety and Health. April 2013. pp. 15–17, 48. Posećeno: 15. 6. 2019.
  4. ^ Ho W, and Furst A. Intratracheal instillation method for mouse lungs. Oncology. 27: 385–393. 1973.
  5. ^ Zhao, Yuliang (2016-12-12). Toxicology of Nanomaterials (na jeziku: engleski). John Wiley & Sons. str. 163. ISBN 9783527337972. 
  6. ^ Schiller, Erich (2013-06-29). Free Radicals and Inhalation Pathology. Springer Science & Business Media. p. 63. ISBN 9783642186196.
  7. ^ Lany J, Wesely-Lany L, and Klein RG. A simple method for exact intratracheal instillation in small laboratory rodents. Cancer Lett. 10: 91–94. 1980.
  8. ^ Occupational Exposure to Refractory Ceramic Fibers. U.S. National Institute for Occupational Safety and Health. May 2006. pp. 38–39, 42, 89.

Literatura

uredi
  • Kimura T. Artificial production of a cancer in the lungs following intrabronchial insufflation of coal-tar. Gann. 7: 15–21. 1923.
  • Saffiotti U, Cefis F, and Kolb LH. A method for the experimental induction of bronchogenic carcinoma. Cancer Res. 28: 104–124. 1968.
  • Baxter DW, and Port CD. Large-volume intratracheal instillation of particulate suspensions to hamsters. In: Experimental Lung Cancer. E Karbe, and JF Park (eds). Springer-Verlag, NewYork. 86–91. 1974.
  • Morrow WG. A method for intratracheal instillation in the rat. Lab Anim Sci. 25: 337–340. 1975.
  • Sabaitis CP, Leong BKJ, Rop DA, and Aaron CS. Validation of intratracheal instillation as an alternative for aerosol inhalation toxicity testing. J Appl Toxicol. 19: 133–140. 1999.
  • Oka Y, Mitsui M, Kitahashi T, Sakamoto A, Kusuoka O, Tsunoda T, Mori T, and Tsutsumi M. A reliable method for intratracheal instillation of materials to the entire lung in rats. J Toxicol Pathol. 19: 107–109. 2006.
  • Pritchard JN, Holmes A, Evans JC, Evans N, Evans RJ, and Morgan A. The distribution of dust in the rat lung following administration by inhalation and by single intratracheal instillation. Environ Res. 36: 268–297. 1985.
  • Driscoll KE, Costa DL, Hatch G, Henderson R, Oberdorster G, Salem H, and Schlesinger RB. Intratracheal instillation as an exposure technique for the evaluation of respiratory tract toxicity: uses and limitations. Toxicol Sci. 55: 24–35. 2000.
  • Costa DL, Lehmann JR, Harold WM, and Drew RT. Transoral tracheal intubation of rodents using a fiberoptic laryngoscope. Lab Anim Sci. 36: 256–261. 1986.
  • Leong BK, Coombs JK, Sabaitis CP, Rop DA, and Aaron CS. Quantitative morphometric analysis of pulmonary deposition of aerosol particles inhaled via intratracheal nebulization, intratracheal instillation or nose-only inhalation in rats. J Appl Toxicol. 18: 149–160. 1998.
  • Brain JD, Knudson DE, Sorokin SP, and Davis MA. Pulmonary distribution of particles given by intratracheal instillation or by aerosol inhalation. Environ Res. 11: 13–33. 1976.
  • Dorries AM, and Valberg PA. Heterogeneity of phagocytosis for inhaled versus instilled material. Am Rev Respir Dis. 146: 831–837. 1992.

Spoljašnje veze

uredi
 Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje
u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Интратрахеална_инстилација&oldid=27441924”