Kukanj
Kukanj je tvrđava u Crnoj Gori, koja se nalazi na reci Ćehotini, desetak kilometara zapadno od Pljevalja. Njegove ruševine leže na brdu koje se vrlo strmo, skoro vertikalnim stenama spušta sa istočne strane prema Ćehotini, dok im se sa zapadne relativno lako prilazi. Iz grada, od koga su ostali uglavnom samo temelji, delimično zarasli u šumu, postojao je dobar pregled okoline i kontrola rečne doline.
| Kukanj | |
|---|---|
| Opšte informacije | |
| Mesto | kod Pljevalja, Komina |
| Opština | Opština Pljevlja |
| Država |  Crna Gora |
| Vrsta spomenika | tvrđava |
| Vreme nastanka | XIV vek |
| Tip kulturnog dobra | Spomenik kulture od izuzetnog značaja |
| Vlasnik | Republika Crna Gora |
Kukanj je poznat kao letnja reizdencija Kosača. Sandalj Hranić (1392—1435) je 1423. godine u Kuknju izdao jednu potvrdu Dubrovčanima, a 1429. godine potvrđuje da je primio drevske carine. U povelji iz 1444. godine aragonskog i napuljskog kralja Alfonsa V (1442—1458) pominje se Kukanj u Breznici (kao „Cochangu in Brisiniza castello con lo contato“) a pominje se i u poveljama izdatim od strane Fridriha III (1452—1493) kao „castrum Gukani“ (1448) i „civitate Eushane cum castris et pertinentis suis“ (1454).
Manji i viši deo grada odvojen je, izgleda, prirodnim suvim šancem od nižeg dela. Po ostacima temelja može se zaključiti da je bilo više raznih građevina u sklopu utvrđenja, a bar jedna od tri postojeće jame svakako je bila cisterna za vodu. Nešto ispod utvrđenja prema zapadu, na jednom sedlu, nalazi se staro groblje. Na današnjim kartama je očuvan naziv lokaliteta Podkukanj, u kome je očuvano ime njegovog podgrađa, ali od njega nisu pronađeni nikakvi ostaci.
Napomena
uredi- Napomena: Tekst ovog članka je delom, ili u potpunosti, preuzet sa ove stranice prezentacije Srednjevjekovni gradovi Crne Gore, uz odobrenje. Kao osnova za izradu prezentacije korišćena je knjiga Pavla Mijovića i Mirka Kovačevića „Gradovi i utvrđenja u Crnoj Gori“ (Beograd-Ulcinj 1975), čiji su pojedini delovi uključeni u nju, uz dozvolu autora.
Literatura
uredi- Mihailo Dinić „Zemlje hercega Sv. Save“, „Glas“ br. 182 (1940) 151-257 i SKZ, Beograd 1978.