Logor Kampor
Koncentracioni logor Kampor (Rab) bio je italijanski fašistički sabirni logor u Drugom svetskom ratu. Osnovala ga je italijanska okupatorska vlast na ostrvu Rab jula 1942. godine u blizini sela Kampor. Delovanje logora bio je deo fašističke politike iskorenjivanja Slovena u etničkim hrvatskim i slovenačkim područjima koje je Italija okupirala 1941. godine.
| Kampor | |
|---|---|
| Koncentracioni logor | |
 | |
  | |
| Koordinate | 44° 46′ S; 14° 44′ I / 44.77° S; 14.73° I |
| Mesto | Rab |
| Pod kontrolom |  Kraljevina Italija |
| Postojao | jul 1942 – septembar 1943. |
| Broj zatvorenika | oko 15.000 |
| Broj žrtava | preko 4.000 |
Logor
urediU logoru se nalazilo približno 15 000 zatočenika, i to uglavnom Hrvata iz Gorskog kotara, Jevreja i Slovenaca. Od gladi i teških uslova života, naročito u zimskom i letnjem razdoblju umrlo je više od 4 000 ljudi (od kojih je imenom i prezimenom poznato tek 1490), uključujući više od 150 dece ispod 15 godina. Ostalih 800 osoba je umrlo pri kasnijim prevozima u druge sabirne logore u Italiji, kao npr. u logor Gonars i Padovu.
Dok su Slovenci i Hrvati živeli u očajnim uslovima, prema Jevrejima su se pristojno ophodili, jer ih italijanska fašistička politika nije smatrala pretnjom Italiji.
Ukidanje logora
uredi
Do sredine 1943, u logoru se nalazilo oko 7 400 osoba, od kojih su 2 700 bili Jevreji. Nakon smenjivanja Musolinija u julu 1943, Jevreji su se uplašili da će ih Nemci prebaciti u spostvene logore. Logor je 8. septembra 1943. godine, nakon predaje Italije, stavljen pod nemačku upravu. Oko 245 jevrejskih zatočenika formiralo je Rapski bataljon u sastavu Rapske partizanske brigade kako bi se borili protiv fašizma. Ovi borci su u međuvremenu raspoređeni u druge jedinice NOVJ,[1] a 204 Jevreja koji su ostali u logoru, prevezeni su u Sabirni logor Aušvic.
Od 15 000 zatočenika život je izgubilo ukupno 20% njih.
Spomen-park
urediGodine 1953, na području logora izgrađen je spomen-park, kojeg su izgradili politički zatvorenici na prisilnom radu u zatvoru na Golom otoku. Projekat za izgradnju spomen-groblja napravio je slovenački arhitekta Edvard Ravnikar.
Postojanje tog sabirnog logora bilo je malo poznato van Hrvatske i Slovenije. Godine 2003, italijanski premijer Silvio Berluskoni izazvao je burne reakcije s izjavom da „italijanski fašisti protivnike svojeg režima nisu slali u sabirne logore, nego na letovanje u untrašnje izgnanstvo"[2].
Izvori
uredi- ^ At Croatia reunion, survivors mark passage from prisoners to fighters[mrtva veza], Jewish Telegraphic Agency
- ^ International Herald Tribune:Survivors of war camp lament Italy's amnesia [1]
