Википедија

Malankarska orijentalno-pravoslavna crkva

Malankarska orijentalno-pravoslavna crkva, takođe poznata i kao Indijska pravoslavna crkva, je autokefalna orijentalno-pravoslavna crkva sa središtem u indijskoj državi Kerali. Predstavlja jednu od najznačajnijih crkava u široj zajednici indijskih Tominih hrišćana, koji po tradiciji izvode svoje poreklo od drevne crkve koju je po predanju u 1. veku osnovao apostol Toma.[1] Na čelu crkve je malankarski mitropolit Toma Pavle II, koji nosi naslov Katolikos Istoka.[2]

Malankarska orijentalno-pravoslavna crkva
Amblem Malankarske orijentalno-pravoslavne crkve
Osnovni podaci
Autokefalnost1912.
Autonomija1655.
PredstojateljToma Pavle II, malankarski mitropolit i katolikos Istoka
SjedišteKotajam Indija
DijasporaIndija, Ujedinjeni Arapski Emirati, SAD, Kanada, Ujedinjeno Kraljevstvo, Irska, Južna Afrika, Kuvajt, Malezija, Novi Zeland, Nemačka, Švajcarska, Oman, Katar, Bahrein, Singapur i Australija
KalendarJulijanski kalendar
Zvanični veb-sajt
Statistika

Malankarska crkva, zajedno sa ostalim orijentalno-pravoslavnim crkvama, zastupa specifičnu miafizitsku hristologiju, poštuje izvorni Nikejsko-carigradski simbol vere,[3] zastupa pravovernu pneumatologiju i ne priznaje filiokvističku jeres, niti bilo koju drugu hulu na Svetog duha.[4]

Istorija uredi

Tokom starije istorije, Tomini hrišćani su sačinjavali jedinstvenu zajednicu i bili su povezani sa drevnom Crkvom Istoka, čiji se centar nalazio u Persiji. Međutim, krajem 16. veka portugalski jezuiti su pokušali da toj zajednici nasilno nametnu rimokatolicizam i priznavanje rimskog pape kao vrhovnog poglavara. Nezadovoljstvo takvim pritiscima je navelo najveći deo zajednice da se 1653. godine pridruži arhiđakonu Tomi, koji se zakleo da se nikada neće pokoriti Portugalcima. Deo hrišćana koji se pridružio Tomi je nazvan Malankarskom crkvom.[5][6]

Toma je 1665. godine potvrđen za malankarskog mitropolita i tom prilikom je Malankarska crkva stupila pod jurisdikciju Sirijske orijentalno-pravoslavne crkve. Međutim, potonji unutrašnji sporovi su 1772. godine doveli do odvajanja dela vernika i stvaranja posebne Malabarske orijentalno-pravoslavne crkve. Naknadni sporovi između sirijskog patrijarha u Antiohiji i lokalnog malankarskog sveštenstva u Indiji doveli su 1912. godine do podele Malankarske crkve na dva dela, te su tako nastale: samostalna Malankarska orijentalno-pravoslavna crkva i autonomna Malankarska sirijsko-pravoslavna crkva, koja je ostala u sastavu Sirijske orijentalno-pravoslavne crkve.[7] Iako je 1958. godine došlo do privremenog izmirenja i ujedinjenja dvaju crkava, potonje nesuglasice su 1975. godine dovele do ponovne podele, koja traje i danas.

Pod uticajem vatikanskog prozelitizma, grupa sveštenika se 1930. godine odvojila od Malankarske sirijsko-pravoslavne crkve i stvorila posebnu Malankarsku katoličku crkvu.

Vidi još uredi

Reference uredi

  1. ^ „Catholicate of the East”. Arhivirano iz originala 28. 02. 2018. g. Pristupljeno 22. 02. 2018. 
  2. ^ „H.H. Baselios Mar Thoma Paulose II, The Eighth Catholicos of the East in Malankara”. Arhivirano iz originala 02. 03. 2018. g. Pristupljeno 22. 02. 2018. 
  3. ^ Geevarghese Mar Yulios : Ecumenical Council of Nicea and Nicene Creed
  4. ^ Paulos Mar Gregorios: Oriental and Eastern Orthodox churches
  5. ^ Cheriyan, Dr. C.V. Orthodox Christianity in India. (2003). str. 235, 238.
  6. ^ N. M. Mathew, Malankara Marthoma Church History. (Malayalam) Vol I, 2006). P.241.
  7. ^ „About the church”. Niranam St. Mary's Orthodox Syrian Church. 2009. Pristupljeno 25. 4. 2010. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Malankarska orijentalno-pravoslavna crkva na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Маланкарска_оријентално-православна_црква&oldid=27403988”