Miloš Žunjić
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Miloš Žunjić (Valjevo, 16. april 1907 — Glogonj, 6. april 1941) bio je srpski i jugoslovenski vojni pilot koji je sa činom kapetana I klase predvodio 102. eskadrilu, 1. vazduhoplovne lovačke brigade stacionirane u Zemunu, koja je branila Beograd u Aprilskom ratu.
| Miloš Žunjić | |
|---|---|
 Miloš Žunjić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 16. april 1907. |
| Mesto rođenja | Valjevo, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 6. april 1941. (33 god.) |
| Mesto smrti | Glogonj, Kraljevina Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Čin | Kapetan I klase |
| Učešće u ratovima | Aprilski rat |
Kada je 6. aprila oko 7 sati ujutru oglašena vazdušna opasnost on je izdao naredbu:„Za mnom! Pali i poleći po patrolama“ i poleteo sa svojim ljudima. On je tokom vazdušnih borbi uspeo da obori jedan nemački bombarder Hajnkel 111, ali je njegov avion teško oštećen u sukobima sa meseršmitima (-Me 109F-) zbog čega je bio primoran da padobranom iskoči iz aviona. Iako prema nepisanom pilotskom kodeksu pilot koji iskoči iz aviona prestaje da bude meta, piloti nemačkog Luftvafea su mitraljezima usmrtili Žunjića dok se padobranom spuštao na zemlju. Prema drugoj verziji pak, Miloša su usmrtila dvojica ribara na Tamišu kod Pančeva, gde je Miloš ranjen pao. Ova dvojica obzirom simpatizeri nacista (prema ovom izvoru, kasnije su bili folksdojčeri), prišli su čamcem Milošu koji se ranjen borio da se ispetlja iz padobranskih gurtni i da dođe do vazduha, i usmrtili ga udaranjem veslima.
Pilotsku školu je završio 1935. godine, lovačku školu 1937. godine i vazduhoplovnu školu gađanja 1938. godine. Pored toga što je odnosio pobede na vazduhoplovnim utakmicama za pehar za Njegovog Veličanstva Kralja, Miloš je pisao i stručne knjige, a često su mu izlazili članci u listu "Politika" gde je pisao o naučnim dostignućima u vazduhoplovstvu. Bio je i "putujući" nastavnik letenja od aerodroma do aerodroma. Kada su Italijani u jesen 1940. godine bombardovali Bitolj, pet meseci je sa svojom eskadrilom obezbeđivao Jadransku obalu iz baze u Mostaru, odakle je svakodnevno išao po jedan par iz eskadrile u Podgoricu u patroliranje i zasedu.
Dana 5. aprila 1941. godine, iako je bio dežurni pilot odseo je na kratko u kafani "Ruska lira" (današnja Zora) a nakon toga se javio u komandu aerodroma u zoru 6. aprila. Po objavljenom napadu Luftvafea seo je u svoj Rogožarski IK-3 i poleteo da brani Beogradsko nebo od nadolazeće invazije i bombardovanja. Pogođen je od strane neprijateljskih Meseršmita i uspeo je da se katapultira iz zapaljenog aviona. Spuštajući se padobranom piloti Luftvafea su pucali u njega i ubili ga. Njegovo telo sa padobranom je palo u reku Tamiš u rejonu sela Glogonj. Bio je sahranjen tajno od strane meštana sela a kasnije su njegovi posmrtni ostaci preneti u porodičnu grobnicu.
Po Žunjiću nosi ime i jedna ulica u Beogradu.
Vidi još uredi
Literatura uredi
- Živorad Vukosavljević, "Priče o pilotima", 1960, Sarajevo
- Dušan Ćirović, "Vazduhoplovne žrtve 1913-1945", 1970, Zemun
- Božidar S. Kostić, "Borbe u vazduhu za Beogad", 1978, Beograd
- Svetozar A. Đorđević, "U kandžama naše stradanje i robovanje 1941-1945", 1962, Beograd
- Dragan Kljakić, "Oni su branili Beograd", 1980, Zagreb
- Božidar Kostić, "Plamen nad Beogradom", 1991, Beogad
- Stanislav S. Džordžović, "Na krilima", 1996, Beograd
Spoljašnje veze uredi
- Đorđe S. Stojanović, „Moje borbe u vazdušnoj odbrani Beograda 6. aprila 1941.“ [1]
- Srpska pravoslavna crkva, "Jutro koje Beograd neće zaboraviti - 6. april 1941.", objavljeno 6.april 2015. na [2] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. mart 2016)
- Udruženje penzionisanih vojnih letača i padobranaca Srbije, "Piloti vazduhoplovstva Jugoslovenske vojske poginuli u Aprilskom ratu", objavljeno 25. maj 2015. na [3]