Mihailo Ćupović

pesma o lošem čuvanju ekologije zlatibora

Mihailo Ćupović (nadimak Čika Ćupo; Mokra Gora, 13. septembar 1934Čajetina, 13. septembar 2004) bio je poznati zlatiborski pjesnik.

Mihailo Ćupović
Datum rođenja(1934-09-13)13. septembar 1934.
Mesto rođenjaMokra GoraJugoslavija
Datum smrti13. septembar 2004.(2004-09-13) (70 god.)
Mesto smrtiČajetinaSrbija i Crna Gora

Živio je i radio u Čajetini, gdje je i umro 12. septembra 2004. godine. Poznata djela su mu zbirke pjesama „I ja dižem dva prsta“, „Sa izvora Zlatibora“, „Uvek zajedno“, „Planina“, „Venac od livadskog cveća“, „Hajde, deda, konj mi budi“, „Najlepša je ljubav pored reke“, drama „Nemojte krvaviti reku“, ratna drama „Ćuteći su govorile“ i monodrama „Zemlja“.[1] Pjesme su mu prevođene i komponovane. Dobitnik je mnogih priznanja, među kojima je nagrada „Pjesnici Republici“, raspisana povodom tridesetogodišnjice AVNOJ-a u Jajcu.

Za života bio je omiljen na svom rodnom Zlatiboru i često je proglašavan najvećim zavičajnim pjesnikom. Bio je skroman i uvijek dobro raspoložen i nasmijan. Volio je sve ljude, a najviše djecu, kojima je posvetio veći dio svojih pjesama. Pisao je i pjesme posvećene ljubavi, seljaku i ljudima, partizanskoj borbi i svome zavičaju.

U okviru Biblioteke „Ljubiša R. Đenić” iz Čajetine osnovana je Fondacija „Mihailo Ćupović”, radi trajnog očuvanja i negovanja uspomene na njegov rad. Fondacija je osnovana Odlukom Upravnog odbora biblioteke, br. 02 od 18. marta 2005. godine.

Reference

uredi
  1. ^ Ćupović, Mihailo (2001). Nad zavičajem : izabrane i nove pesme. Beograd : MG-marketing. str. 137. ISBN 978-86-7462-003-8. 

Vidi još

uredi