Palata Topkapi
Palata Topkapi ili Topkapi saraj (tur. Topkapı Sarayı) bila je glavna rezidencija svih osmanskih sultana skoro 400 godina.[2][3] Izgrađena je na zahtev Mehmeda II Osvajača kada je zauzeo Istanbul. Ova palata je bila glavna rezidencija sve do 1856. godine kada je sultan Abdulmedžid I naredio da glavna rezidencija bude palata Dolmabahče. Iz Topkapi palate vođeni su svi državni poslovi. Ova palata je bila samo “srce” Osmanskog carstva. Tu se, takođe, nalazio i sultanov harem. Ova palata je izuzetno raskošno ukrašena sa velikim količinama zlata.
| Topkapi palata | |
 | |
Informacije
| |
|---|---|
| Lokacija |  Istanbul, Osmansko carstvo
|
| Status | zatvorena |
| Otvaranje | 1465. |
| Zatvaranje | 1856. |
Kompanije
| |
| Arhitekta | Mehmed II, Alaudin, Davud Aga, Mimar Sinan, Sarkis Baljan[1] |
| Upravljanje | Istanbul, Osmansko carstvo
|
Palata je tada bila mesto održavanja mnogih istorijskih državnih događaja i kraljevskih zabava, a danas je muzej koji ima veliku i vrednu kolekciju spomenika i umetnina (poput ogrtača i mača proroka Muhameda, ali i Hrvojev misal). Danas Topkapi palata predstavlja jednu od glavnih turističkih atrakcija Istanbula.
Godine 1985, Palata Topkapi je, zajedno sa ostalim spomenicima "Istorijskog jezgra Istanbula", stavljena na listu svetskih baština i pod zaštitu je UNESKA kao "najbolji primer kompleksa palate [...] iz Osmanskog perioda".[4]
Izgradnja, koju je naredio sultan Mehmed Osvajač, počela je 1459. godine, šest godina nakon osvajanja Carigrada. Topkapi se prvobitno zvala „Nova palata“ (Jeni Saraj ili Saray-ı Cedîd-i Âmire) da bi se razlikovala od Starog dvora (Eski Saraj ili Sarây-ı Atîk-i Âmire na trgu Bajazit. U 19. veku je dobila ime Topkapi, što znači Topovska kapija.[5] Kompleks se širio vekovima, velikim renoviranjem nakon zemljotresa 1509. i požara 1665. godine. Kompleks palate se sastoji od četiri glavna dvorišta i mnogo manjih zgrada. U haremu su živele ženske članice sultanove porodice, a vodeći državni zvaničnici, uključujući i velikog vezira, održavali su sastanke u zgradi Carskog saveta.
Ime
uredi.jpg)
Naziv palate je bio Saraje Cedide Amire (osmanski: سراى جديد عامره, Carska nova palata) do 18. veka.[6] Svoje današnje ime palata je dobila za vreme Mahmuda I; kada je Topkapusu Sâhil Sarâyı, primorska palata, uništena u požaru, njeno ime je preneto na ovu palatu.[7] Na turskom današnji naziv palate, Topkapi, znači Topovska kapija.[8]
Istorija
urediIzgradnja Palate Topkapi započela je 1459. godine po naredbi sultana Mehmeda II Osvajača, sa ciljem da se napravi vizantijski Konstantinopolj.[9] Ime mu na turskom u bukvalnom prevodu znači Palata topovske kapije jer je izgrađena na mestu gradskih vrata Konstantinopolja koja su uništena turskim topovima.
Na vrhuncu moći Osmanskog carstva, palata je predstavljala grad u malom i u njoj je živelo oko 4.000 ljudi odjednom i pokrivala je veće područje uz obalu nego danas (oko 700.000 m²). Kompleks se širio vekovima, obično u obnovama nakon katastrofa kao što su zemljotres 1509. i požar 1665. godine. Krajem 17. veka palata gubi svoj značaj jer sultani više vremena provode u svojoj novoj palati na Bosforu.
Na kraju je sultan Abdulmedžid I premestio dvor u novoizgrađenu palatu u stilu evropske kulture, Dolmabahče. No, ipak su neke funkcije, poput carske riznice, knjižnice, džamije i kovačnice novca, zadržane u Topkapi saraju.
Nakon propasti Osmanskog carstva 1921. godine, Palata Topkapi je državnim dekretom 1924. godine pretvorena u Carski muzej pod upravom Ministarstva kulture i turizma.
Odlike
urediPalata je kompleks koji čini palata s četiri glavna dvorišta, poput odvojenih domaćinstava (Aulus) sa stotinama prostorija i mnogo manjih građevina na površini od 592.600 m². U njoj se nalaze džamije, bolnica, pekare, kovačnica i još mnogo toga. Samo najvažnije prostorije su otvorene za javnost, a ostatak strogo čuvaju predstavnici ministarstva i oružane snage turske vojske.
Carska vrata (Bâb-ı Hümâyûn) vode do prvog dvorišta u kojem su bili uredi i uprava. U drugo dvorište su vodila Vrata pozdrava (Bâb-üs Selâm) gde se nalazila carska većnica (sofa) i riznica. Vrata čednosti (Bâbüssaâde) su vodila u treće dvorište u kojemu je bio harem (Harem-i Hümayûn) i unutrašnje privatne prostorije sultana, poput privatne škole (enderun). U četvrtom dvorištu koje poput terase gleda na Bosfor, su bile privatne prostorije i građevine za dnevni boravak sultana.
Osim što je palata izvanredan primer osmanske arhitekture, u njoj se nalaze i vredni primerci carskog nameštaja, porcelana, odeće, oružja, iluminiranih rukopisa (među kojima i Hrvojev misal), kaligrafski spisi i freske, kao i izložbe nakita i drugih vrednosti iz osmanske riznice.
Carska kapija
urediGlavna ulica koja vodi do palate je vizantijska avenija Mese, danas poznata kao Divan Jolu (Ulica Saveta). Ova ulica je korišćena za carske procesije tokom vizantijskog i osmanskog doba. Ona vodi direktno do Aja Sofije i skreće na severozapad prema dvorskom trgu do Fontane Ahmeda III.[10][11]
Carska kapija je glavni ulaz u Prvo dvorište.[12] Sultan bi ulazio u palatu kroz Carsku kapiju (tur. Bâb-ı Hümâyûn, što znači „Kraljevska vrata“ na persijskom, ili Saltanat Kapısı) koja se nalazi južno od palate.[13] Ova masivna kapija, koja prvobitno datira iz 1478. godine, sada je prekrivena mermerom iz 19. veka. Njen centralni luk vodi do prolaza sa visokom kupolom; pozlaćena otomanska kaligrafija krasi strukturu na vrhu, sa stihovima iz Kurana i tugrama sultana. Identifikovane su tugre Mehmeda II i Abdul Aziza, koji su obnovili kapiju.[14]
Prema starim dokumentima, do druge polovine 19. veka iznad kapije postojao je drveni stan.[15] Kao paviljon koristio ga je Mehmed, za ostavu imovine umrlih unutar palate bez naslednika i prijemno odeljenje riznice. Takođe je korišten kao vidikovac za dame iz harema u posebnim prilikama.[16]
Galerija
uredi-
Model palate -
Carska vrata -
Vizantijska Crkva sv. Irine u prvom dvorištu -
Vrata pozdrava -
Trem ispred prijemne dvorane (Divan) -
Toranj pravde
.JPG)
Reference
uredi- ^ Batur Afife, ur. (2006). Historic peninsula. Istanbul: Chamber of Architects of Turkey Istanbul Metropolitan Branch. str. 65—6. ISBN 9753958994.
- ^ Necipoğlu, Gülru (1991). Architecture, Ceremonial, and Power: The Topkapı Palace in the Fifteenth and Sixteenth Centuries. Cambridge: MIT Press. str. 278 (Plate 13). ISBN 978-0-262-14050-8.
- ^ „Topkapi Palace Museum - museum, Istanbul, Turkey”.
- ^ „2006 Periodic Reporting” (PDF). State of Conservation of World Heritage Properties in Europe SECTION II. ICOMOS. UNESCO. 2006. Pristupljeno 2008-09-17.
- ^ „Top Capou (i.e. Top Kapı), Constantinople, Turkey”. World Digital Library. 1890—1900. Pristupljeno 2013-10-20.
- ^ Zeynep Tarim Ertuğ (2012). „Topkapı sarayı”. TDV Encyclopedia of Islam, Vol. 41 (Tevekkül – Tüsterî) (na jeziku: Turkish). Istanbul: Turkiye Diyanet Foundation, Centre for Islamic Studies. str. 256—261. ISBN 9789753897136.
- ^ „Topkapı Sarayı Müzesi Resmi Web Sitesi”. www.topkapisarayi.gov.tr. Arhivirano iz originala 22. 01. 2018. g. Pristupljeno 19. 05. 2023.
- ^ Viator. Retrieved 30 May 2015
- ^ Necipoğlu, Gülru (1991). Architecture, ceremonial, and power: The Topkapı Palace in the fifteenth and sixteenth centuries. Cambridge, Massachusetts: The MIT Press. str. 3. ISBN 0-262-14050-0.
- ^ „The Fountain of Sultan Ahmed, Constantinople, Turkey”. World Digital Library. 1890—1900. Pristupljeno 2013-10-18.
- ^ Central Bank of the Republic of Turkey Arhivirano 2009-06-15 na sajtu Wayback Machine. Banknote Museum: 4. Emission Group - Ten Turkish Lira - I. Series Arhivirano 2009-02-25 na sajtu Wayback Machine & II. Series Arhivirano 2009-04-29 na sajtu Wayback Machine. – Retrieved on 20 April 2009.
- ^ Simons, Marlise (1993-08-22). „Center of Ottoman Power”. The New York Times. Pristupljeno 2009-06-04.
- ^ „Bâb-ı Hümâyûn / Imperial Gate”. Topkapı Palace Museum. Arhivirano iz originala 2008-05-10. g. Pristupljeno 2008-09-17.
- ^ Necipoğlu, str. 36
- ^ Depiction from the 16th-century miniature Hünername
- ^ Necipoğlu, str. 38–39
Literatura
uredi- Necipoğlu, Gülru (1991). Architecture, ceremonial, and power: The Topkapı Palace in the fifteenth and sixteenth centuries. Cambridge, Massachusetts: The MIT Press. str. 3. ISBN 0-262-14050-0.
- Batur Afife, ur. (2006). Historic peninsula. Istanbul: Chamber of Architects of Turkey Istanbul Metropolitan Branch. str. 65—6. ISBN 9753958994.
- Necipoğlu, Gülru (1991). Architecture, Ceremonial, and Power: The Topkapı Palace in the Fifteenth and Sixteenth Centuries. Cambridge: MIT Press. str. 278 (Plate 13). ISBN 978-0-262-14050-8.
- G., Goodwin (2003). A History of Ottoman Architecture. London: Thames & Hudson Ltd. ISBN 978-0-500-27429-3.
- Turhan Can, Topkapi Palace, Orient Turistik Yayinlar Ve Hizmetler Ltd., Istanbul, 1994;
- Turner, J. (ed.) - Grove Dictionary of Art - Oxford University Press, USA; New edition (January 2). . 1996. ISBN 978-0-19-517068-9. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - Ertug, Ahmet. Topkapi: The Palace of Felicity. Istanbul: Ertug and Koluk. str. 244 pages.
- İpşiroğlu, Mazhar Şevket (1980). Masterpieces from the Topkapı Museum : paintings and miniatures. London: Thames and Hudson. str. 150 pages. ISBN 978-0-500-23323-8.
- Goodwin, Godfrey (2000). Topkapi Palace: An Illustrated Guide to its Life and Personalities. Saqi Books. ISBN 978-0-86356-067-5.
- The Imperial Treasury. Topkapi Palace Museum. MAS Publications. 2001. ISBN 978-975-7710-04-2.
- Necipoğlu, Gülru (1991). Architecture, ceremonial, and power: The Topkapi Palace in the fifteenth and sixteenth centuries. Cambridge, Massachusetts: The MIT Press. str. 336 pages. ISBN 978-0-262-14050-8.
- Misugi, Takatoshi (1981). Chinese porcelain collections in the Near East: Topkapi and Ardebil. Hong Kong: Hong Kong University Press. str. 273 pages. ISBN 978-962-209-004-0.
- Ahmet Ertuğ. Topkapi: The Palace of Felicity. Ertug & Kokabiyik. 1989. Topkapi: The Palace of Felicity. Ertuğ & Kölük. januar 1989. ASIN B0006F4CM6.
- Tahsin Oz. Topkapi Saray Museum 50 Masterpieces. Turkish Press. The Topkapi Saray Museum;: 50 masterpieces. Turkish Press, Broadcasting and Tourist Dept. januar 1950. ASIN B000VHIQCG.
- J. M. Rogers. The Topkapi Saray Museum. Architecture; the Harem and other buildings. New York Graphic Society. 1988. Topkapi Sarayi: Architecture. New York Graphic Society. januar 1988. ASIN B000MKDDF2.
- Hulya Tezcan; J. M. Rogers (1986). The Topkapi Saray Museum: Textiles. Bulfinch Press. ISBN 978-0-8212-1634-7.
- J. M. Rogers (Author), Cengiz Koseoglu. . Topkapi Saray Museum: Bulfinch Press. 1988. ISBN 978-0-8212-1672-9.
- Rogers, J.M. (1987). The Topkapı Saray Museum: Carpets. Boston: Little, Brown & Company. str. 248 pages. ISBN 978-0-8212-1679-8.
- Filiz Pcafgman (Author), J. M. Rogers (1986). The Topkapi Saray Museum: Manuscripts. Bulfinch Press. ISBN 978-0-8212-1633-0.
- Regina Krahl (Author), Nurdan Erbahar (Author), John Ayers (Author) (1986). Chinese Ceramics in Topkapi Saray Museum, Istanbul: A Complete Catalogue. Sotheby Parke Bernet Publications. ISBN 978-0-85667-184-5.
- Zeynep M. Durukan. The Harem of the Topkapi Palace. Hilal Matbaacilik Koll. 1973. The Harem of the Topkapi Palace [Paperback] by Zeynep M. Durukan. Hilal Matbaacilik. januar 1973. ASIN B000OLCZPI.
- Atil, Esin (1986). Suleymanname: The Illustrated History of Suleyman the Magnificent. Harry N Abrams. ISBN 978-0-8109-1505-3.
- Fanny Davis. Palace of Topkapi in Istanbul. 1970. The Palace of Topkapi in Istanbul. Scribner. ASIN B000NP64Z2.
- Turhan Can. Topkapi Palace. Orient Touristic Publishing Service. 1997. Topkapi Palace. Net Turistik. 1993. ASIN B000JERAEQ.
- Claire, Karaz (2004). Topkapi Palace Inside and Out: A Guide to the Topkapi Palace Museum and Grounds. Istanbul: Çitlembik Publications. str. 104 pages. ISBN 978-975-6663-49-3.
- Turkoglu, Sabahattin (1989). The Topkapi Palace. NET. ISBN 978-975-479-074-0.
- Ilhan Aksit. Topkapi Palace. Istanbul. 1994. Topkapi Palace. Aksit Kultur Turzim Sanat Ajans. januar 1994. ASIN B000MPGBGK.
- Ergun, Nilgün, and Özge İskender. 2003. Gardens of the Topkapi Palace: An example of Turkish garden art. Studies in the History of Gardens & Designed Landscapes, vol.23, no.i: 57-71.
- Ilber Ortaylı. Topkapi Palace. Tughra Books. Somerset, New Jersey. ), İlber Ortaylı (Historien) (2008). Topkapi Palace: Milestones in Ottoman History. Blue Dome Press. ISBN 978-1-59784-141-2.
- İlhan Akşit. The Mystery of the Ottoman Harem. Akşit Kültür Turizm Yayınları. Akşit, İlhan (2014). The Mystery of the Ottoman Harem. Akşit Kültür ve Turizm Yayıncılık. ISBN 978-975-7039-26-6.
