Petar Princip
Petar Pepo Princip (Obljaj, 1860 – Obljaj, 26. januar 1940) je bio srpski poljoprivrednik i poštar iz Bosanske Krajine i otac Gavrila Principa.
Petar Princip | |
|---|---|
 Petar Pepo Princip sa suprugom Marijom Nanom (devojačko Mićić) | |
| Datum rođenja | 1860. |
| Mjesto rođenja | Obljaj,  Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 26. januar 1940. (79/80 god.) |
| Mjesto smrti | Obljaj,  Kraljevina Jugoslavija |
| Supruga | Marija Princip |
| Djeca | Gavrilo Princip |
Biografija uredi
Rodio se 1860. godine u srpskoj pravoslavnoj porodici. U mladosti je učestvovao u Bosanskohercegovačkom ustanku protiv Turaka (1875-1877). Posle ustanka se vratio u rodni Obljaj i oženio Marijom Mićić sa kojom je imao devetoro dece, od kojih je šestoro umrlo u detinjstvu, a preživeli su sinovi Jovo (1887), Gavrilo (1894) i Nikola (1898).[1]
Pepo je obrađivao oko 4 hektara zemlje u Grahovskom polju, ali kako od toga nije mogao živeti pošto je trećinu davao zemljoposedniku, počeo je da radi kao poštar i tako je prvi uspostavio poštanski saobraćaj između Bosanskog Grahova i drugih mesta, a povremeno je prevozio i putnike.[2] U ovom poslu, izlagao se i smrtnim opasnostima, budući da je prolazio teško prohodne staze po svim vremenskim uslovima svakodnevno, povremeno izložen i napadima razbojnika. Tako mu se 1909. godine dogodilo da je slomio nogu, povukavši konje da ne padnu u provaliju. Završio je u šibeničkoj bolnici, gde ga je posetio sin Gavrilo.
Važio je za odvažnog i strogo moralnog čoveka, nije pušio niti pio. Bio je pobožan i redovno je išao u crkvu. Nikada nije psovao, što se prenelo i na njegove sinove. U okolini svoje kuće je posadio nekoliko desetina različitog drveća. Protivio se tome da njegov sin Gavrilo pohađa osnovnu školu, mada je kasnije dopustio.
Umro je uoči Savindana, 26. januara 1940. godine. Vest o njegovoj smrti objavila je beogradska Politika.[2] Sahranjen je na groblju Mramorje u Bosanskom Grahovu, zajedno sa suprugom Marijom Nanom.