Портал:Antički Rim/Članak meseca avgust 2012.
Bitka na Katalaunskim poljima ili, ređe, bitka kod Šalona, odigrala se 451. u severnoj Galiji (današnja severna Francuska) između hunsko-ostrogotske vojske na čelu sa hunskim kraljem Atilom na jednoj, i zapadnorimskih i vizigotskih snaga na drugoj strani. Predstavljala je kulminaciju velikog Atilinog pohoda na područje tadašnjeg Zapadnog rimskog carstva i završila je taktički neodlučno, iako se, s obzirom da je Atila prisiljen na povlačenje preko Rajne često navodi kao poslednja velika pobeda u rimskoj vojnoj istoriji. Na savremenike je, pre svega, ostavila snažan utisak zbog neuobičajeno velikog broja žrtava među kojima se našao i vizigotski kralj Teodorih I. Kasniji su joj istoričari, delom i zbog toga, nastojali dati veliki istorijski značaj, odnosno opisati kao bitku koja je spasila Evropu i zapadnu civilizaciju od hunskih razaranja; taj je stav, međutim, manje izražen među savremenim istoričarima.
Huni su oko 375. iz područja centralne Azije prodrli u istočnu Evropu, prvenstveno u stepe i ravnice današnje južne Rusije i Ukrajine, odakle su proterali dotadašnje stanovništvo, uglavnom Gote, čija će migracija na zapad izazvati lančanu reakciju odnosno seobe germanskih naroda na zapad, poznate kao Velika seoba naroda. Na udaru tog procesa se našlo Rimsko carstvo, a pre svega njegov zapadni deo gde je 406. došlo do kolapsa dotadašnje utvrđene granice (limesa) na Rajni, odnosno masovnog priliva germanskih naroda na područje tadašnje rimske Galije. Zapadnorimski carevi su im formalno priznali status saveznika (federata) te ih koristili u vojne svrhe kako u rimskim građanskim ratovima, tako protiv drugih varvarskih naroda izvan granica Carstva, ali su u stvarnosti ti narodi stvorili entitete koji su funkcionisali kao države u državi. Do sredine 5. veka je rimska vlast u Galiji zbog toga uglavnom izgubila svoj autoritet - na krajnjem zapadu su svoju de facto državu imali keltski Bretonci, na severu Franci, na jugozapadu Vizigoti i na gornjem toku reke Rone Burgundi. Rimska vlast je bila ograničena na gradove, mediteransku obalu i na uske pojase duž glavnih reka - Loare (sa sedištem u Aurelijanumu (današnji Orlean) i Rone.