Портал:Srbija/Izabrana biografija
Filip Filipović (Čačak, 21. jun 1878 — Moskva, april 1938) bio je jugoslovenski političar i revolucionar, jedan od osnivača Komunističke partije Jugoslavije i njen prvi sekretar.
Još kao gimnazijalac, pod uticajem Svetozara Markovića i Dimitrija Tucovića zainteresovao se za socijalizam. Studije matematike je započeo u Beogradu, a završio u Petrogradu, u Rusiji, gde je 1902. godine postao član Ruske socijaldemokratske partije i priključio se boljševičkoj frakciji unutar nje. Radio je kao profesor matematike, ali je učestvovao i u revolucionarnom radu učestvujući u borbi ruskih radnika, marksisitičkim kružocima i Ruskoj revoluciji 1905. godine.
Godine 1912. vratio se u Srbiju, gde je postao član Glavne partijske uprave Srpske socijaldemokratske stranke i sekretar Radničke komore. Tokom Prvog svetskog rata bio je uhapšen i od 1916. godine je bio u internaciji u Beču, gde se povezao sa boljševicima i politički delovao. Početkom 1919. vratio se u Jugoslaviju i radio na organizovanju Kongresa ujedinjenja na kome je stvorena Socijalistička radnička partija Jugoslavije, a on sekretar Izvršnog odbora Centralnog partijskog veća.
Na Vukovarskom kongresu, održanom 1920. godine predvodio je revolucionarnu struju u partiji, koja je odnela prevagu nakon čega je partija preimenovana u Komunističku partiju Jugoslavije. Zajedno sa Simom Markovićem tada je bio izabran za sekretara Centralnog partijskog veća. Aktivno je radio na propagiranju ideja socijalizma i na populisanju i odbrani revolucija u Mađarskoj i Rusiji, zbog čega je više puta bio hapšen i proganjan. Avgusta 1920. godine bio je izabran za predsednika Beogradske opštine, ali je državna vlast Kraljevine SHS suspendovala njegov izbor za predsednika. Potom je bio izabran za narodnog poslanika Ustavotvorne skupštine.
Zajedno sa ostalim članovima rukovodstva KPJ bio je uhapšen i na Vidovdanskom procesu, 1922. godine osuđen na dve godine zatvora, koje je izdržao u Požarevcu. Godine 1923. učestvovao je u organizovanju Nezavisne radničke partije Jugoslavije, koja je predstavljala legalni oblik rada tada ilegalne KPJ, ali je nakon njene zabrane 1924. godine morao da ode u emigraciju. Kao predstavnik KPJ radio je u Balkanskoj komunističkoj federaciji i Izvršnom komitetu Kominterne. Kao predstavnik Kominterne učestvovao je u radu Trećeg i Četvrtog kongresa KPJ. Takođe je bio učesnik nekoliko kongresa Kominterne. Godine 1929. u Beču je bio izabran u zagranično rukovodstvo KPJ. Živeo je u Moskvi, gde u vreme staljinovih čistki, februara 1938. godine bio uhapšen, a potom osuđen i pogubljen.