Prinčeva džamija
Prinčeva Džamija (tur: Şehzade Camii) je džamija izgrađena od 1543. do 1548. godine za vreme vladavine Sulejmana Veličanstvenog u spomen na njegovog sina Mehmeda. To je bilo prvo veliko delo najvećeg osmanskog arhitekte Mimara Sinana.[1] Džamija je oštećena 2016. godine tokom napada u kojem razbijeni prozori .
| Prinčeva džamija | |
|---|---|
 Prinčeva džamija | |
| Osnovne informacije | |
| Lokacija | Istanbul, Turska |
| Religija | Sunizam |
| Arhitektonski opis | |
| Arhitekt(i) | Mimar Sinan |
| Tip arhitekture | Džamija |
| Početak izgradnje | 1543 |
| Završetak izgradnje | 1548 |
| Specifikacije | |
| Visina kupole (spolj.) | 37 m (121 ft) |
| Prečnik kupole (unutr.) | 19 m (62 ft) |
| Broj minareta | 2 |
| Visina minareta | 55 m (180 ft) |
| Materijali | sečeni kamen, granit, mermer |
Istorija uredi
Izgradnju ovog kompleksa naredio je sultan Sulejman Veličanstveni kao uspomenu na svog omiljenog sina princa Mehmeda, koji je umro 1543. godine pri povratku u Instanbul nakon pobedničkoh vojnog pohoda u Mađarskoj.[2] Preminuo je u svojoj 21. godini života od malih boginja. Mehmed je bio najstariji sin jedine Sulejmanove zakonite supruge Hurem. Mehmed je bio taj koji je trebao da nasledi sultanat nakon svog oca.
Arhitektura uredi
Unutra je bogato ukrašena raskošnom keramikom iz Iznika, a pored prinčevog sarkofaga u sredini nalaze se tela njegovih ćerki Humusah Sultan i njegovog brata Džhangira. Iza ovog turbeta nalazi se turbe velikog vezira Rustem-paše Hrvata, zeta Sulejmana, a pored njega turbe Ibrahim-paše, zeta Murata III.[2] Džamija ima ulazno dvorište sa kolonadom stubova približno veličine same džamije. Dvorište uokviruje trem sa pet kupola sa obe strane, čiji su stubovi građeni od naizmeničnih tambura od belog i ružičastog mermera. U središtu dvorišta nalazi se zasvođena česma (šedrvan) koju je kasnije poklonio sultan Murat IV. Sama džamija ima kvadratni tlocrt sa centralnom kupolom oslonjenom na četiri polukupole na četiri masivna stuba. Njegov prečnik je 19 x 19 metara, a visok je 37 metara. Ovde je Sinan prvo primenio tehniku postavljanja galerijske kolonade celom dužinom fasade kako bi sakrio nosače spolja. Unutra je džamija sledila simetrični plan, ali njeno proširenje pripratom ispod četiri hemisfere nije bilo najuspešnije jer je počivalo na četiri masivna stuba koji su skraćivali prostor za molitvu, a Sinan to više nikada nije ponovio.
