Ranislav Avramović
Ranislav M. Avramović (Maće kod Ivanjice, 1874 — Beograd, 1961) bio je srpski inženjer i političar.
| Ranislav Avramović | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||
| Datum rođenja | 1874. | ||||||||||
| Mesto rođenja | Maće kod Ivanjice, Kneževina Srbija | ||||||||||
| Datum smrti | 1961. | ||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, FNR Jugoslavija | ||||||||||
| Obrazovanje | Velika škola u Beogradu | ||||||||||
| Zanimanje | inženjer | ||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||
| Politička stranka | Narodna radikalna stranka | ||||||||||
| |||||||||||
Biografija uredi
Pohađao je Užičku gimnaziju. Nakon završenih studija tehnike na Velikoj školi u Beogradu 1895. godine. Radio je u Direkciji državnih železnica, najpre na pruzi Beograd-Mladenovac i Niš-Sićevo. Zahvaljujući državnoj stipendiji, nastavio je usavršavanje u Berlinu, od 1903. do 1907. godine.
Mobilisan je za Balkanske ratove kao inženjer-poručnik. Na kraju Prvog svetskog rata, dobio je čin potpukovnika Vojske Kraljevine Srbije. Po naređenju Vrhovne komande, sačinio je izveštaj o ratnoj šteti u oblasti saobraćaja. Kao ekspert je bio član srpske delegacije na Versajskoj mirovnoj konferenciji 1919-1920 godine.
Sarađivao je sa akademikom Stanojem Stanojevićem na izdavanju Narodne enciklopedije.
Na Skupštini Lige naroda je bio zamenik delegata Kraljevine SHS od 1921. do 1923. godine, kao i 1925. godine, a na sedmom redovnom zasedanju 1926. godine je bio pomoćnik delegata.
Između 1927. i 1930. godine je bio predsednik Udruženja jugoslovenskih inženjera i arhitekata.[1] Osnovao je Udruženje Užičana u Beogradu 1923. godine i bio njegov predsednik od 1935. do 1941. godine. Bio je član Narodne radikalne stranke i njen odbornik u Beogradu 1929. godine.[2]
Od 10. jula do 29. avgusta 1941. godine, obavljao je dužnost komesara Ministarstva saobraćaja u Komesarskoj upravi Milana Aćimovića. Nakon toga se zalagao za pasivan otpor okupatoru.
Komunističke vlasti su ga uhapsile 11. novembra 1944. godine u Beogradu i osudile na tri godine prinudnog rada, oduzimanje građanskih prava i konfiskaciju imovine. Pošto je uložio molbu za amnestiju, odlukom Izvršnog veća Narodne Republike Srbije pomilovan je 2. oktobra 1947. godine.[3] Svoju nevinost je dokazao tek 21. decembra 1954. godine, kada su mu vraćena građanska prava i ukinute pravne posledice ranije presude.
Dela uredi
Odlikovanja uredi
Karađorđeva zvezda III stepena;
Karađorđeva zvezda II stepena;
Orden Belog orla IV stepen;
Orden jugoslovenske krune III stepena.
Reference uredi
- ^ „Predsednici Udruženja jugoslovenskih inženjera i arhitekata”.
- ^ https://istorijskenovine.unilib.rs/view/index.html#panel:pp%7Cissue:UB_00005_19300201%7Cpage:53%7Cquery:%D0%B0%D0%B2%D1%80%D0%B0%D0%BC%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%9B%20%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%81%D0%BB%D0%B0%D0%B2
- ^ Savić, Aleksandar (2015). „Molba Ranislava M. Avramovića za amnestiju” (PDF). Izvornik: građa međuopštinskog istorijskog arhiva. 31: 207. Arhivirano iz originala (PDF) 17. 10. 2020. g. Pristupljeno 17. 10. 2020.